در حال ویرایش محمد بن علی النقی(ع) (بخش)

==مادر==
مادر محمد بن علی النقی(ع)، زنی ام ولد بوده و نام وی سلیل، حدیثه، سوسن و جدّه گزارش شده است. سبب شهرت او به «جده»، این است که وی مادر [[امام حسن عسکری(ع)]] و جده [[امام مهدی(ع)]] بوده است. او  در وطن خود، منطقه نوبه، از توابع [[سودان|سودانِ]] کنونی، دارای اعتبار و منزلت بود؛ وقتی خاندان و خانواده‌اش به اسارت درآمدند، او نیز در زمره اسیران بوده و به عنوان کنیز به [[مدینه]] آورده شد. گفته شده، با هدایت و لطف الهی، بر [[امام هادی(ع)]] وارد شده و با وی ازدواج کرد. امام هادی(ع)، او را از هر پلیدی و آلودگی دور دانسته و به او مژده داد به زودی مادر [[امام حسن عسکری(ع)|امام یازدهم]] خواهد شد. سلیل، در دو کتاب «عیون المعجزات» و «جلاء العیون»، از عارفان و صالحان شمرده شده {{یادداشت|سلیل کانت من العارفات الصالحات.}} و تاریخ‌نگاران دیگر نیز، از پاکدامنی و پرهیزکاری او سخن گفته‌اند.

امام حسن عسکری(ع)، مادر خود سلیل را وصی خود قرار داد و او را از زمان شهادت خود با خبر کرد. سلیل با شنیدن این خبر به شدت گریه کرده و ناله کشید و امام(ع) او را به آرامش دعوت کرد.{{یادداشت|ای مادر! جزع مکن که تقدیر الهی جاری خواهد شد.}} پس از شهادت و دفن امام حسن عسکری(ع) در [[سامراء]]، سلیل در این شهر ساکن شده و وصیت کرد پس از مرگ، او را کنار شوهر و فرزندانش دفن کنند.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ج 2، ص 279؛ اعلام الوری، ص 366، شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج 2، ص 443، شیخ ذبیح‌الله محلاتی، ریاحین الشریعه، ج 3، ص 24- 25؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 50، ص 235؛ طبری آملی، دلایل الامامه، ص 424؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج 3، ص 271؛ شیخ حسین بن عبدالوهاب، عیون المعجزات، ص 134، اعیان الشیعه، ج 3، ص 289.</ref> او را پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) پناه و دادرس شیعیان دانسته‌اند. امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع)، به برخی اصحاب و پیروان خود سفارش می‌کردند در برخی امور، هنگامی که به آن دو دسترسی نداشتند، به سلیل مراجعه کنند.<ref>شیخ حسین بن عبدالوهاب، عیون المعجزات، ص 134، اعیان الشیعه، ج 3، ص 289.</ref>