در حال ویرایش مسجد رد الشمس (حله) (بخش)

==معجزه رد شمس==

در منابع روایی [[شیعه]]، دو معجزه رد شمس برای [[امام علی(ع)]]، گزارش شده است:

===معجزه رد شمس اول===

معجزه اول رد شمس در زمان حیات [[حضرت رسول اکرم(ص)]] در [[مدینه منوره]] اتفاق افتاد. خلاصه مضمون روایات نقل شده، چنین است که روزی رسول خدا(ص) پس از بجا آوردن نماز ظهر و عصر، حضرت علی(ع) را نزد خویش فراخواند. سپس در حالی‌که سر بر دامان امام(ع) نهاده بود، [[وحی]] بر ایشان نازل شد و در همان حال، پیامبر(ص) به خواب رفت. این در حالی بود که امام(ع)، هنوز نماز عصرش را نخوانده بود. این حالت، به قدری طول کشید که خورشید، غروب کرد و نماز عصر امام علی(ع) قضا شد. وقتی پیامبر(ص) بیدار شد و از قضا شدن نماز امام(ع) باخبر شد، دعا کرد که خورشید برگردد تا امام(ع) نماز عصر خود را ادا کند.<ref>نقد سندی و محتوایی روایت ردّ الشمس لعلی ابن ابی‌طالب(ع)، زهره نریمانی، حدیث‌ اندیشه، ش 3 و 4، ص34.</ref>

از جمله محدثان و علمای شیعه که این داستان را نقل کرده‌اند، می‌توان از [[شیخ کلینی‌]]،<ref>الکافی، محمد بن یعقوب (الکلینی)، ج4، ص561 و 562.</ref> [[شیخ صدوق]] (متوفای 381 ه. ق)،<ref>علل الشرائع، محمد بن علی قمی (شیخ صدوق)، ج2، ص351 و 352؛ من لا یحضره الفقیه، ج1، ص130.</ref> [[حمیری‌]]،<ref>قرب الاسناد، عبدالله بن جعفر (حمیری)، ص175 و 176.</ref> [[عیاشی‌]]،<ref>التفسیر، محمد بن مسعود السلمی السمرقندی (العیاشی)، ج2، ص70 و 71.</ref> [[محمد بن حسن قمی‌]]،<ref>العقد النضید والدّرّ الفرید، محمد بن حسن القمی، ص19 و 20.</ref> [[حسین بن حمدان خصیبی‌]]،<ref>الهدایة الکبری، حسین بن حمدان الخصیبی، ص120 و 121.</ref> [[شیخ مفید]]،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، محمد بن محمد (شیخ مفید)، ج1، ص146.</ref> [[قطب راوندی‌]]<ref>الخرائج والجرائح، سعید بن عبدالله (قطب‌الدین الراوندی)، ج1، ص155 و 156.</ref> و [[ابن حمزه طوسی]]،<ref>الثاقب فی المناقب، محمد بن علی (ابن حمزة طوسی)، ص254.</ref> نام برد.

===معجزه رد شمس دوم===

معجزه رد شمس دوم، در سرزمین بابِل رخ داده است. اما در روایات آن در منابع مختلف، در سبب و زمان وقوع حادثه و دیگر جزئیات آن اختلاف‌هایی، وجود دارد. شرح وقایع این معجزه، چنان‌که در بسیاری از منابع شیعه نقل شده، به‌طور خلاصه، چنین است که امام علی(ع) با لشکریان خود، در وقت نماز عصر، به سرزمین بابِل رسید و فرمود: «اینجا سرزمینی است که در آن، عذاب نازل شده است و جایز نیست که هیچ پیامبر یا وصی پیامبری در آن، نماز بخواند. هرکس می‌خواهد در اینجا نماز بخواند» بخواند. آن‌گاه مردم پراکنده شدند و به نماز ایستادند. [[جویریة بن مسهر|جویریة بن مُسهر]] (از اصحاب امیرمؤمنان(ع)) تصمیم گرفت به امام(ع) اقتدا کند و نمازش را با او بخواند. سپس به راه خود ادامه دادند؛ تا اینکه خورشید غروب کرد و آنها از این سرزمین خارج شدند. آن‌گاه‌ حضرت، زیر لب دعایی کرد و خورشید، دوباره در آسمان بالا آمد. پس امام(ع) نماز عصر خود را خواند. سپس خورشید، دوباره غروب کرد..<ref>ر. ک: من لا یحضره الفقیه، ج1، ص130 و 131؛ علل الشرائع، ج2، ص351 و 353؛ بصائر الدرجات الکبری فی فضائل آل محمد(ص)، محمد بن حسن الصفّار، ص237 و 239؛ الثاقب فی المناقب، محمد بن علی (ابن حمزة طوسی)، ص253؛ الخرائج والجرائح، سعید بن عبدالله (قطب راوندی)، ج1، ص224؛ عیون المعجزات، حسین بن عبدالوهّاب، ص11؛ العقد النضید والدّرّ الفرید، محمد بن حسن القمی، ص18 و 19؛ الروضة فی فضائل امیرالمؤمنین(ع)، شاذان بن جبرئیل القمی، ص169 و 170؛ الفضائل، شاذان بن جبرئیل القمی، ص68؛ الهدایة الکبری، حسین بن حمدان الخصیبی، ص122 و 123؛ خصائص الائمة، محمد بن حسین الموسوی البغدادی (الشریف الرّضی)، ص56 و 57؛ ترجمه امالی شیخ طوسی، ج2، ص648 و 649.</ref>