در حال ویرایش مشهد النذور (بخش)

==دفن‌شدگان در مشهدالنذور ==
از مشاهیر مدفون در مرقد عبیدالله، [[حسن بن علی بن حمزه علوی]] است. او نقیب سادات در دوره خلافت [[الناصرلدین الله عباسی]] بوده و نسب وی تا امام زین‌العابدین(ع) به شرح زیر است: ابومحمدحسن، ملقب به علم‌الدین، فرزند علی بن ابی‌الحسین حمزة بن ابی‌الحسن محمد کمال‌الشرف بن ابی‌القاسم حسن بن ابی‌جعفر محمد بن ابی‌الحسن علی بن محمد الاقساسی بن ابی‌الحسین یحیی بن حسین ذی‌الدمعة بن زید الشهید بن امام زین العابدین(ع) است. او در سال 509 ه. ق، در «اقساس» کوفه متولد شد.

در سال 563 ه. ق، نیز نقابت علویان کوفه را عهده‌دار شد. سپس به بغداد رفت و منصب نقابت علویان، از سوی خلیفه ناصربالله عباسی در سال 589 ه. ق، به او واگذار شد. دیوان شعری داشت و اهل حدیث و بحث بود. در سال 593 ه. ق، از منصب نقابت عزل گردید. پس از آن، از منزل خود بیرون نیامد؛ تا اینکه پس از بیست روز درگذشت و در مشهدالنذور دفن شد.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج15، ص164؛ مجمع الآداب، ج1، ص510- 516 و 534؛الاصیلی، ص274- 276؛تاریخ الاسلام، حوادث سال 593 ه ق، ص125 و 126؛ الوافی بالوفیات، وفیات سنه 593، ج12، ص128 و 129؛موارد الاتحاف فی نقباء الاشراف، ج1، ص91- 95.</ref>

همچنین در سال 671 ه. ق، شمس‌الضحی شاه لبنی، دختر عبدالخالق بن ملکشاه بن ایوب، کنار این زیارتگاه، مدرسه‌ای به نام عصمتیه برای تدریس فقه مذاهب چهارگانه اهل‌سنت بنا کرد و در مجاورت آن، مقبره‌ای برای خود و خانقاهی برای صوفیان، ساخت.<ref>الحوادث الجامعة، ص264.</ref> شمس‌الضحی، ابتدا همسر [[احمد بن مستعصم بالله]] (آخرین خلیفه عباسی) بود و پس از وی، با [[عطاملک جوینی]] ازدواج کرد. او در سال 678 ه. ق، درگذشت و در مقبره‌ای که کنار مدرسه خود ساخته بود، دفن گردید.<ref>همان، ص285.</ref>

او از همسر اولش، صاحب دختری به نام رابعه بود که به ازدواج خواجه شرف‌الدین‌ هارون، فرزند شمس‌الدین محمد جوینی درآمد و در سال 685 ه. ق، درگذشت و در مقبره مادرش، در مدرسه عصمتیه، به خاک سپرده شد.<ref>همان، ص308.</ref>

همچنین مظفرالدین علی، فرزند عطاملک جوینی از شمس‌ الضحی که به دستور غازان خان در سال 696 ه. ق، به قتل رسید، در این مقبره، دفن شده است.<ref>همانجا.</ref> با توجه به دفن رابعه و مادرش «ام‌ رابعه» در این مکان، این زیارتگاه، امروزه به نام ابی‌ رابعه و ام‌ رابعه شناخته می‌شود.<ref>دلیل خارطة بغداد المفصل، ص108؛ همچنین ر. ک: مراقد بغداد، ص61</ref>