در حال ویرایش نهر سلیمانی (بخش)

==موقعیت==
[[پرونده:نهر الحسینیه۲.PNG|بندانگشتی|موقعیت نهر حسینی، که از [[فرات]] در نزدیکی مسیب آغاز شده و به [[کربلا]] می‌رود.]]
نهر سلیمانی یا نهر حسینی<ref>نهرهای کربلا در منابع تاریخی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۸، ص۹۰، به نقل از [[مسیر طالبی (کتاب)|سفرنامه مسیر طالبی]].</ref> یا نهر الحسینیه،<ref>بغیة النبلاءفی تاریخ کربلاء، ص۱۱۲.</ref> از [[فرات|رود فرات]]، در [[عراق]]، در نزدیکی شهرک مسیب،{{یادداشت|مسیب، مرکز شهرستان مسیب، در استان بابل، در منطقه فرات اوسط است. از دیگر نواحی این شهرستان، اسکندریه و سد هندی است.}}<ref>[https://yaqein.net/infographics/167238 انفوجرافیک || المسیب.. مدینة عراقیة یشطرها نهر الفرات]، وکالة یقین للأنباء.</ref> در استان بابل گرفته شده و به «ناحیة الحسینیة»، یکی از مناطق [[کربلا]] می‌رود.<ref name=":0">[https://c-karbala.com/section9/1384# الخصائص الاداریة لمحافظة کربلاء]، مرکز کربلاء للدراسات و البحوث، العتبةالحسینیة المقدسة، دریافت شده در ۹ آذر ۱۳۹۸ش.</ref> میرزا ابوطالب (م.۱۲۲۱ق.) سفرنامه نویس، این نهر را در عرض نهر هندی دانسته و دریچه اصلی آن را منتهی به هور سلطانیه، که در شرق کربلا قرار دارد، معرفی کرده است. به گفته وی، از شاخه فرعی آن، برای آبرسانی به خانه‌ها و زمین‌های دورتادور شهر از سه جهت استفاده می‌شود. این نهر، به سمت شمال و غرب، سپس به سمت جنوب تغییر مسیر داده و به سوی شرق رفته تا این که به هور سلطانیه متصل می‌شود.<ref>بغیة النبلاء فی تاریخ کربلا، ص۱۱۴، به نقل از سفرنامه [[مسیر طالبی (کتاب)|مسیر طالبی]].</ref> تشخیص مکان دهانه اصلی نهر حسینی، مشکل است؛ زیرا پس از ساخت سد هندی{{یادداشت|سدی است که روی رود فرات ساخته شده و نزدیک شهرک مسیب قرار دارد. این سد را حکومت عثمانی، در سال ۱۹۰۹م. توسط مهندسی انگلیسی به نام بالسیر ولیام ویلکوکس ساخته است.}}<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/15128/120/text?q=%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D9%87%20%D9%81%DB%8C%20%D8%B3%D8%AF%D9%87%20%D8%A7%D9%84%D9%87%D9%86%D8%AF%DB%8C%D9%87&rowNumber=1&score=275.39294 ساعة فی سد الهندیة]، مجلة لغة العرب، السنةالسادسة، الجزء ۲، صفر ۱۳۴۷ق.</ref> بر رود فرات، مجرای این رود، تغییر کرده است. به گمانِ برخی، دهانه نهر حسینی، نزدیک دهانه [[نهر نینوا|نهر قدیمی نینوا]] بوده باشد.<ref>بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء، ص۱۱۵.</ref>