در حال ویرایش نیت (فتاوای مراجع) (بخش)

==شرایط نیت عمره تمتع==
{| class="wikitable" style="text-align: right; background-color:#F1F9DC; width:80%; border-radius:4px; align:center !important; margin:auto
! مسئله 251
|-style="background:#f9f9fe;"
|
'''امام خمینی:''' واجبات در وقت [[احرام]] سه چیز است:
اول ـ [[نیت احرام|نیت]] ،{{توضیح مساله|251|
* '''بهجت، تبریزی و خویی:''' در نیت چند چیز معتبر است: الف) [[قصد قربت]] (نزدیکی به خدا) مانند [[عبادات]] دیگر غیر از [[احرام]].
* '''بهجت:''' قصد قربت یعنی به جهت اطاعت و امتثال فرموده خداوند عالم.ب) همزمان بودن با شروع در احرام. ج) تعیین احرام که برای [[عمره]] است یا برای [[حج]] و تعیین حج که [[تمتع]] است یا [[حج قران|قران]] یا [[حج افراد|افراد]]، و تعیین اینکه برای خود است یا برای دیگری و تعیین اینکه حجش [[حجة الاسلام]] است که برای اولین بار به [[استطاعت]] بر او [[واجب]] شده یا حج نذری است که به سبب [[نذر]] بر او واجب شده یا حجی است که به سبب فاسد بودن حج قبل بر او واجب شده یا حجی مستحبی است. خلاصه هر یک از اینها که باشد باید در نیت مشخص شود. پس اگر بدون تعیین نیت، احرام نمود، احرامش باطل خواهد بود.
* '''تبریزى، خویی:''' حجة الاسلام عنوان قصدی نیست و اگر مکلف مستطیع برای خود حج به جا آورد حجة الاسلام است مگر با علم و عمد قصد حج استحبابی نماید.
* '''خامنه‌ای:''' اول ـ نیت، که شرایط و کیفیت آن به شرح ذیل است: الف) قصد انجام اعمال حج یا عمره، بنابراین کسی که می‌خواهد برای عمره تمتع محرم شود. باید از زمان احرام قصد انجام آن را داشته باشد. ب) قصد قربة الی الله و نیت خالص برای اطاعت خداوند داشته باشد، زیرا عمره و حج و همه اعمال و [[مناسک]] آنها عبادت هستند و باید به قصد تقرّب و نزدیکی به خداوند تبارک و تعالی به جا آورده شوند.ج) کسی که می‌خواهد محرم شود باید هنگام احرام قصد و نیت خود را تعیین کند یعنی معین کند که آیا قصد انجام حج دارد یا عمره، و همچنین مشخص کند که آیا حج تمتع است یا اِفراد یا قِران، حج را برای خود به جا می‌آورد یا به نیابت از دیگری، حجة الاسلام است یا حج نذری و یا حج مستحب. نیت باید همراه با احرام بستن باشد، بنابراین نیت قبلی کفایت نمی‌کند مگر آنکه تا زمان احرام استمرار داشته باشد. 
* '''زنجانی:''' در نیت احرام، سه امر معتبر است: الف) قصد احرام؛ ب) تعیین نوع عمره و حجی که برای آن احرام می‌بندد ولو به نحو اجمال، و اگر نیابی باشد قصد نیابت و تعیین منوب ‌عنه نیز لازم است؛ ج. قصد قربت خالصانه. در نیت احرام رعایت چند امر دیگر نیز لازم است: 1. وجود ارتکازی نیت، کافی نیست بلکه لازم است چنین معنایی را از قلب خود بگذارند که: خود را محرم می‌کنم ـ مثلاً ـ به عمره تمتع؛ 2. در نیت احرام عمره تمتع، لازم است قصد انجام مناسک عمره و حج را داشته باشد و عمره تمتع را به عنوان بخشی از مجموعه عمره و حج به جا آورد. و در صحت احرام مردها و پسرهای ممیز شرط است که ختنه کرده باشد.
* '''سبحانی:''' عمره و حج دو عمل عبادی هستند که نزد خداوند دارای منزلت و احترام خاصی می‌باشند و احرام دروازه ورود به این مناسک است بنابراین نیت احرام این است که قصد کند. ورود در این عبادتی که نزد خدا از احترام خاصی برخوردار است و نیت قلبی کفایت می‌کند و ترک یک رشته امور به نام محرمات احرام برای حفظ حریم این عبادات؛ به هنگام نیت قصد ترک آنها لازم نیست و اگر بخواهد به زبان بیاورد بگوید محرم می‌شوم به احرام عمره تمتع یا حج تمتع از حجة الاسلام قربة الی‌ الله و اگر در همه موارد به عنوان وظیفه فعلی محرم شود کافی است. 
* '''سیستانی:''' در نیت معتبر است قصد قربت و وقوع آن در [[میقات]] و مانند آن و مشخص نمودن عبادتی که قصد احرام برای آن دارد، که آیا حج است و یا عمره و تعیین حج که تمتع است یا قِران یا اِفراد و در صورت نیابت باید آن را قصد کند و اگر برای خودش باشد کافی است که قصد انجام آن از غیر ننماید و در عمل نذری کافی است که آنچه نذر نموده بر عملش منطبق باشد و لزومی ندارد قصد کند حجی را که انجام می‌دهد ـ مثلاً ـ حج نذری است، همچنان‌که برای اینکه حجی که انجام می‌دهد حجة الاسلام باشد، کفایت می‌کند که حجة الاسلام که بر او واجب شده بر عملش منطبق باشد و نیاز به قصد زایدی نیست.
}} یعنی انسان درحالی‌که می‌خواهد محرم شود به احرام عمره تمتع، نیت کند عمره تمتع را و لازم نیست {{توضیح مساله|251|
* '''بهجت، صافی و گلپایگانی:''' لازم است قصد کند ترک کارهایی را که بر محرم حرام است.
* '''مکارم:''' نیت احرام این است که قصد می‌کند تروک احرام را بر خود حرام کند و قصد اجمالی کافی است.
}} قصد کند ترک محرماتی را که بر محرم پس از احرام، حرام می‌شود، بلکه کسی که به قصد عمره تمتع یا حج تمتع لبیک‌های واجب را گفت، محرم می‌شود؛ چه قصد بکند احرام را یا نکند و چه قصد بکند ترک [[محرمات احرام|محرمات]] را یا نکند. پس کسی که می‌داند ارتکاب می‌کند بعضی محرمات را؛ مثل زیر سایه رفتن در حال سفر، احرام او صحیح  {{توضیح مساله|251|
* '''مکارم:''' احرام او خالی از اشکال نیست مگر در حال ضرورت.
}}است. ولی احتیاط آن است که قصد کند ترک محرمات را.
|-style="background:#fefef9;"
| '''مراجع دیگر:'''
{{ارجاع مساله|251}}
|}

{| class="wikitable" style="text-align: right; background-color:#F1F9DC; width:80%; border-radius:4px; align:center !important; margin:auto
! مسئله 252
|-style="background:#f9f9fe;"
|
'''امام خمینی:''' آنچه ذکر شد که: لازم نیست  {{توضیح مساله|252|
* '''بهجت، صافی، گلپایگانی و مکارم:''' قصد ترک جمیع محرمات لازم است.
}}قصد کند ترک [[محرمات احرام|محرمات]] را، در غیرِ آن محرماتی است که عمره یا حج را باطل می‌کند؛ مثل اکثر محرمات و اما آنچه عمره یا حج را باطل می‌کند؛ مثل [[آمیزش|نزدیکی با زن]] در بعضی از صور که ذکر خواهد شد پس با قصد ارتکاب آن، احرام [[باطل]] است بلکه غیر ممکن است.  {{توضیح مساله|252|
* '''خامنه‌ای:''' زیرا قصد انجام این امور با قصد انجام مناسک حج قابل جمع نیست، بلکه با قصد [[احرام]] منافات دارد. 
* '''زنجانی:''' بنابراین هنگام احرام [[عمره مفرده]] اگر [[مکلف]]، قصد داشته باشد که قبل از فارغ شدن از [[سعی]] با همسر خود نزدیکی کند یا در این کار تردید داشته باشد احرامش [[باطل]] است. 
* '''سیستانی:''' فقط در حین احرام عمره مفرده، اگر مکلف قصد داشته باشد که قبل از فارغ شدن از سعی با همسر خود نزدیکی کند یا تردید دارد که این کار را بکند یا نه، ظاهر این است که احرامش باطل است و بنا بر احتیاط حکم استمنا هم همین است.
}}
|-style="background:#fefef9;"
| '''مراجع دیگر:'''
{{ارجاع مساله|252}}
|}