در حال ویرایش کاربر:Abbasahmadi1363/صفحه تمرین۲

حَزوَره: از بازارهای قدیمی مکه
حزوره نام بازاري قديمي، به فاصله 120متري رکن يماني کعبه، نزديک مناره باب الوداع، در ديوار جنوبي مسجدالحرام بوده است.<ref>. اخبار مکه، الازرقي، ج2، ص294. </ref> حزوره در لغت به معناي تپه و تلّ کوچک خاکي است<ref>. الصحاح، ج2، ص629؛ لسان العرب، ج4، ص186، «حزر».</ref>؛ به نقلي نام‌گذاري بازار به اين اسم، به زماني بازمي‌گردد که وکيع بن سلمه، از فرزندان اِياد، پرده‌داري کعبه را بر عهده داشت. وي کنيزي را به نام حزوره براي خدمت به کعبه برگزيد و بنايي در نزديکي بازار گندم‌فروشان، در جنوب کعبه، براي سکونت وي ساخت؛ بعدها اين مکان به نام آن کنيز شهره شد.<ref>. اخبار مكه، فاکهي، ج5، ص145.</ref>
موقعيت دقيق مکاني حزوره، مورد اختلاف است: برخي آن را پشت خانه ام هاني*، دختر ابوطالب، گروهي آن را نزديک سقايه خيزران*، مادر هارون‌الرشيد، پشت خانه ارقم*، و بعضي ديگر مقابل ردم در وادي دانسته‌اند.<ref>. اخبار مكه، ازرقي، ج2، ص294.</ref> کردي (م.1400ق.) با تأمل در عبارات ازرقي و دقت در نقشه‌هاي توسعه مسجدالحرام توسط مهدي عباسي* (حک: 158-169ق.) مکان دقيق حزوره را خانه ام هاني، نزديک مناره 
باب الوداع*، در فاصله 120متري رکن يماني*، تعيين کرده است.<ref>. التاريخ القويم، ج1، ص363.</ref> خانه ام هاني به سال 167ق.<ref>. اخبار مكه، ازرقي، ج2، ص234؛ قس: اتحاف الوري و تحصيل المرام، سنه 169ق؛ التاريخ القويم، سنه164ق.</ref> در توسعه دوم مسجدالحرام، در دوره مهدي عباسي، ضميمه مسجد گرديد<ref>. التاريخ القويم، ج1، ص361.</ref> که بر همين اساس، حزوره نيز ملحق به آن شد. 
در خبري، حد اوليه مسجدالحرام توسط حضرت ابراهيم7 از حزوره تا مسعا بيان شده است.<ref>. اخبار مكه، فاكهي، ج2، ص87؛ عرف الطيب من اخبار مکه، ص49.</ref> قُصي ‌بن کِلاب (جد چهارم پيامبر) نيز چاهي به نام عجول را در نزديکي خانه ام‌هاني و در حزوره حفر کرده بود.<ref>. اخبار مكه، ازرقي، ج2، ص215.</ref> (← چاه عجول)
در خبري ديگر، حفر دوباره زمزم توسط عبدالمطلب و ذبح گاو در حزوره براي پي بردن به نشانه‌هايي که در خواب ديده بود، گزارش شده است.<ref>. اخبار مكه، ازرقي، ج2، ص42.</ref>
در نقلي، وقتي آزار مشرکان بر پيامبر9 شدت گرفت، ايشان در حزوره ايستاد 
و خطاب به کعبه فرمود: «به خدا سوگند که من مي‌دانم تو بهترين و محبوب‌ترين زمين 
نزد خدا هستي و اگر اجبار ساکنانت نبود، هرآينه تو را ترک نمي‌کردم».<ref>. سنن الترمذي، ج5، ص380؛ مسند الامام احمد بن حنبل، ج4، ص305.</ref> گزارشي نيز ناظر به دفن عبدالله بن زبير، به سال 73ق.، در حزوره است.<ref>. التحفة اللطيفه، ج2، ص140.</ref>
حزوره همچنين نام يکي از درهاي ديوار غربي مسجدالحرام و نيز مناره‌هاي آن است.<ref>. الارج المسکي، ص179، 182.</ref>
احمد عالمي‌فر
***