در حال ویرایش کارگاه پرده‌بافی (بخش)

=== کارگاه پرده‌بافی در مصر ===
در طول تاریخ اسلام [[مصر]] مرکز اصلی بافت پرده کعبه بوده است. برخی تاریخ‌پژوهان براساس گزارش‌هایی،<ref>نک: اخبار مکه، ج1، ص356-357؛ فتوح البلدان، ج1، ص54؛ مرآة الحرمین، ج1، ص282.</ref> بافتن پرده در [[مصر]] را به زمانه [[خلیفه دوم]] می‌رسانند<ref>تاریخ الکعبة المعظمه، ص251.</ref> گزارش‌های تاریخی مربوط به اوایل دوران حکومت [[عباسیان]] (حک: 132-924ق.) به بافتن پرده کعبه در شهرهای تِنّیس و تونه در مصر<ref>مصر فی فجر الاسلام، ص276؛ نک: التاریخ القویم، ج2، ص552-553.</ref>تا هنگام نبردهای صلیبی اشاره می‌کند که سرانجام در سال 624ق. در مواجهه با اروپاییان ویران گشتند.<ref>المواعظ و الاعتبار، ج1، ص334؛ نک: الرحلة الحجازیه، ص135.</ref> 

به سال 750ق. ملک صالح اسماعیل بن ناصر محمد بن قلاوون سه دهکده مصری برای ساختن [[پرده کعبه]] و [[پرده حجره|حجره]] و [[منبر پیامبر]] [[وقف]] نمود.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص169-170؛ مرآة الحرمین، ج1، ص284؛ تاریخ الکعبة المعظمه، ص269.</ref>سلطان [[سلیمان بن سلیم عثمانی]] (حک: 926-974ق.) نیز دهکده‌هایی در شرق مصر را در وقفنامه‌ای با متنی طولانی به موقوفه یاد شده افزود.<ref>نک: تاریخ الکعبة المعظمه، ص270-278.</ref>بر پایه برخی پژوهش‌ها، کارگاه پرده‌بافی در دوران مملوکی در «مشهد الامام الحسین» قاهره قرار داشت. این کارگاه در روزگار ناصر بن محمد بن قلاوون به «قلعه» در قصر الابلق و بعدها به سال 1213ق. به بیرون قلعه و در همسایگی خانه برخی بزرگان شهر مانند مصطفی کدخدا، فرماندار وقت قاهره، ایوب جاویش در مجاورت «مشهد السیدة زینب» و سپس احمد محروقی در جمالیه منتقل شد.<ref>فی رحاب البیت العتیق، ص216؛ موسوعة المفاهیم، ج1، ص553، «باب الکعبه». </ref>

==== از سده سیزدهم ====
[[پرونده:پرده کعبه۲.jpeg|400px|thumb|left|تصویری از پرده بافته شده در مصر]]
در آغاز سده سیزدهم ق. به دستور خدیو مصر، [[محمدعلی پاشا]] (حک: 1219-1265ق.) این موقوفه‌ها منحل گشتند و به خزانه مصر وارد شدند و دولت مصر با تأسیس اداره «اوقاف حرمین شریفین»، هزینه‌های بافتن پرده را از خزانه مصر تامین می‌کرد.<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص281؛ مصنع کسوة الکعبه، ص17.</ref>گزارش‌های مربوط به اواخر سده سیزدهم و نیمه نخست سده چهاردهم قمری از وجود کارگاه پرده‌بافی در محله خُرَنفِش<ref>تاج العروس، ج17، ص181، «خرمش. </ref>/خُرُنفُش<ref>تاج العروس، ج23، ص185، «خرشف. </ref>قاهره یاد کرده‌اند.<ref>کسوة الکعبه، ص82؛ نک: مرآة الحرمین، ج1، ص12.</ref> برخی از این گزارش‌ها کارگاه خرنفش را مجهز به جدیدترین ابزارها<ref>فی رحاب البیت العتیق، ص216.</ref>و دارای بخشی ویژه تعمیر ابزارهای آسیب دیده<ref>عصر محمد علی، ص499؛ فی رحاب البیت العتیق، ص217.</ref>و شامل200 چرخ ریسندگی شمرده‌اند.<ref>فی رحاب البیت العتیق، ص216.</ref>پس از پایان یافتن بافت پرده، سرشناس‌ترین استاد خطاط مصر آیات قرآن را روی پرده می‌نوشت و پیرامون آن را تزیین می‌نمود و آن‌گاه جامه کعبه را با نخ‌های طلایی، نقره‌ای و ابریشمی حاشیه‌دوزی می‌کردند.<ref>فی رحاب البیت العتیق، ص222.</ref>به گفته برخی منابع، ساخت پرده در کارگاه خرنفش به سال 1318ق. معادل 4143 لیره هزینه داشت<ref>مرآة الحرمین، ص297؛ تاریخ الکعبة المعظمه، ص287.</ref>که به سال 1340ق. به 10322 لیره رسید.<ref>تاریخ الکعبة المعظمه، ص287.</ref>

افزون بر پرده، قطعه‌هایی دیگر مانند [[جامه مقام ابراهیم]]، [[پرده درگاه مقام ابراهیم]]، [[پرده باب التوبه]] (درِ پله درونی کعبه)، [[پرده دروازه منبر مسجدالحرام]]، [[کیسه جایگاه کلید کعبه]]، طناب‌های ضخیم و نازک برای پیوستن پرده به کعبه، و قطعه پارچه‌هایی برای شستن کعبه نیز در کارگاه مصر تولید می‌شده است<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص293-296؛ میقات حج، ش35، ص145-150، «جامه مصری در دوران جدید».</ref><ref>نک: کعبه و جامه آن، ص200-223.</ref>گفته‌ شده این کارگاه از آن پس که مسؤولیت تولید پرده به دولت سعودی واگذار شد، به‌همان شکل باقی مانده و واپسین پرده تولیدی مصر در آن نگهداری می‌شود.<ref>میقات حج، ش32، ص111، «جامه کعبه در عصر جدید. </ref><ref>مجلة الداعی الشهریه، س35، ش11-12، «الملک عبدالعزیز اهتم بالکسوة و امر ببناء مصنع‌ام القری لکسوة الکعبة فی مکة المکرمة». </ref>