عبدالغنی بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۵۲: خط ۵۲:
}}
}}


'''عبدالغنی بادکوبه‌ای''' (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، اهل [[باکو]]، از علما و مبارزان [[شیعه]] است. او در زادگاهش با افکار کمونیستی مبارزه کرد و  به دست دولت وقت، به شهادت رسید.
'''عبدالغنی بادکوبه‌ای''' (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، از عالمان و مبارزان [[شعیه]] و اهل [[باکو]] است. او در زادگاهش، با افکار کمونیستی و منع [[حج]] و [[زیارت]] توسط آنها مبارزه کرد و  به دست دولت وقت، به شهادت رسید.


==معرفی==
==معرفی==
خط ۶۲: خط ۶۲:
==استادان==
==استادان==
برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آن‌ها بهره برد به این شرح است:  
برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آن‌ها بهره برد به این شرح است:  
* [[محمدفاضل ایروانی]]  
 
* [[حبیب‌الله رشتی]]  
*[[محمدفاضل ایروانی]]
* [[علامه برغانی]]  
*[[حبیب‌الله رشتی]]
*[[علامه برغانی]]


==مبازه با کمونیست==
==مبازه با کمونیست==
خط ۷۶: خط ۷۷:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{برگرفتگی
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = مقاله
| پیش از لینک = مقاله

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۳

عبدالغنی بادکوبه‌ای
مشخصات فردی
زادروز ۱۲۶۶ق
زادگاه جمهوری آذربایجان، باکو
دین اسلام
مذهب شیعه
تاریخ درگذشت ۱۳۵۰ق
مشخصات دینی
هجرت به قم و نجف
دلیل شهرت مبارزه با کمونیست
دیگر فعالیت‌ها تشکیل جبهه جمعیة دعوة الاهیة

عبدالغنی بادکوبه‌ای (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، از عالمان و مبارزان شعیه و اهل باکو است. او در زادگاهش، با افکار کمونیستی و منع حج و زیارت توسط آنها مبارزه کرد و به دست دولت وقت، به شهادت رسید.

معرفی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالغنی بادکوبه‌ای، فرزند ملاعبدالله، در حدود سال ۱۲۶۶ق در شهر باکو به دنیا آمد.

تحصیلات[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالغنی، روخوانی قرآن و زبان فارسی را در مکتب‌خانه آموخت و مقدمات دروس حوزوی را در مدرسه میرزا حسیب قدسی گذراند. او پس از گذراندن مقدمات علوم حوزوی به قم هجرت کرد و ۴ سال در آن حوزه ادامه تحصیل داد. آن‌گاه به نجف هجرت کرد و توانست درجه اجتهاد را بگیرد. او ادیب و شاعر نیز بود و با زبان‌های فارسی و ترکی شعر سرود.[۱]

استادان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آن‌ها بهره برد به این شرح است:

مبازه با کمونیست[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالغنی، در اواخر قرن نوزدهم به زادگاهش باکو برگشت. کمونیست‌ها حکومت را در دست گرفته، در نخستین اقدام برای دین‌زدایی، حج، زیارت عتبات عالیات و اماکن مقدسه را ممنوع کردند.[۲] بادکوبه‌ای با افکار کمونیستی مبارزه کرد و جبهه‌ای را به نام جمعیة دعوة الاهیة تشکیل داد. هدف از تشکیل این جبهه، مبارزه تشکیلاتی با دولت بود. فرزند وی، محمدعلی در ماجرای ارامنه به شهادت رسید.

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالغنی در سال ۱۳۵۰ق به همراه ۳۰ تن از عالمان از جمله حسین رامانایی و حنیفه بادکوبه‌ای به دست دولت وقت دستگیر شد. دولت، همه آنان را پس از ۴ ماه محاکمه و شکنجه به دار آویخت و به شهادت رساند.[۳]

پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج۳، ص۱۱۴۹.
  2. دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز، ص۱۱۲.
  3. گل‌های پریشان در باد، ص۵۳.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از مقاله نقش علمای بادکوبه در نجف، عبدالرحیم اباذری، فصلنامه فرهنگ زیارت، سال هشتم، شماره سی و سوم، زمستان ۱۳۹۶، ص۹۹ است.
  • دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز در برابر کفر و الحاد و دیکتاتوری، عادل مولایی، مجله تاریخ اسلام در آینه پژوهش، بهار و تابستان ۱۳۹۱، ص۳۲.
  • گل‌های پریشان در باد، عادل مولایی، ستاره سبز، بی‌جا، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
  • نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، تحقیق عبد العزیز طباطبایی و محمد طباطبایی بهبهانی، دار المرتضی للنشر، مشهد، ۱۴۰۴ق.