تسویف حج: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:


== واژه‌شناسی ==
== واژه‌شناسی ==
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.<ref>کتاب العین، ج 7، ص 309؛‌ </ref> در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از امام صادق(ع) چنین فردی اگر بمیرد، فردی یهودی یا مسیحی مرده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۶۸.</ref>
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.<ref>کتاب العین، ج 7، ص 309؛‌ </ref> در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از [[امام صادق(ع)]] چنین فردی اگر بمیرد، به دینِ یهودی یا مسیحی مرده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۶۸.</ref>


== حکم تسویف ==
== حکم تسویف ==
درباره تسویف بین فقها دو قول وجود دارد. برخی از فقهای [[شیعه]] با اینکه حج‌گزاری را در سال اول [[استطاعت]] بهتر می‌دانند، اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.<ref>فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126</ref> برخی از فقهای [[اهل سنت]] نیز تاخیر در حج را جایز می‌دانند.<ref>تذکره الفقهاء، ج7، ص 18</ref> در حالی که بیشتر فقهای شیعه بر آنند که در صورت استطاعت حج باید فوری (یعنی در اولین سال بعد از استطاعت) حج انجام شود.<ref>المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛‌ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7</ref>
به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد؛<ref>المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛‌ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7</ref> گرچه برخی از فقهای [[شیعه]] با اینکه حج‌گزاری را در سال اول [[استطاعت]] بهتر می‌دانند؛ اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.<ref>فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126</ref> برخی از فقهای [[اهل سنت]] نیز تأخیر در حج را جایز می‌دانند.<ref>تذکره الفقهاء، ج7، ص 18</ref>  
 
==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
* [[استطاعت]]
* [[استطاعت]]
* [[استقرار حج]]
* [[استقرار حج]]
* [[ترک حج]]
* [[ترک حج]]
* [[تعطیل حج]]
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۹

تسویف حج به معنای عقب انداختن حج از طرف فردی است که استطاعت حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد.

واژه‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.[۱] در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از امام صادق(ع) چنین فردی اگر بمیرد، به دینِ یهودی یا مسیحی مرده است.[۲]

حکم تسویف[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد؛[۳] گرچه برخی از فقهای شیعه با اینکه حج‌گزاری را در سال اول استطاعت بهتر می‌دانند؛ اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.[۴] برخی از فقهای اهل سنت نیز تأخیر در حج را جایز می‌دانند.[۵]

جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. کتاب العین، ج 7، ص 309؛‌
  2. الکافی، ج۴، ص۲۶۸.
  3. المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛‌ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7
  4. فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126
  5. تذکره الفقهاء، ج7، ص 18

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از مقاله واکاوی روایات تسویف حج شماره 22 مجله میقات حج است.
  • جمل العلم و العمل: علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق.
  • تذکرة الفقهاء: حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
  • فقه الإمام الصادق: محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق.
  • الکافی: محمّد بن یعقوب کلینی، به تصحیح و تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
  • کتاب الحج: مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق.
  • کتاب العین: خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش.
  • المقنعة: محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.