چاه انا: تفاوت میان نسخه‌ها

  | عرض جغرافیایی =  

}}

==نام==

عبارت‌های گوناگونی مانند اَنّا، اُنّا، یا اَنّا، با الف کوتاه و بلند، با تشدید و بدون تشدید از واژه «انا» ضبط کرده‌اند.<ref>سبل الهدی، ج7، ص222؛ وفاء الوفا، ج3، ص 124؛ معالم الاثیره، ص33.</ref> برخی، صورت ابا، انی و ابی را هم آورده‌اند. برای نمونه، یاقوت حموی (۶۲۶ق)، در ترجیح شکل «اَبّا»، وجود چند رود و چشمه همنام با آن در [[کوفه]] و جاهای دیگر را مورد استناد قرار داده است.<ref>معجم البلدان، ج1، ص59.</ref><ref group="یادداشت">علی محمد البجاوی نیز، صورت «اَبّا» را قول اصلی و «اَنّا» را به قولی ناشناخته نسبت داده است.</ref><ref>مراصد الاطلاع، ج1، ص7.</ref> به باور برخی از نحویان، این واژه را باید به صورت «اَنَّی» خواند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص234 -235؛ معجم البلدان، ج1، ص298؛ موسوعه العتبات المقدسه، ج3، ص69.</ref>

بر پایه گزارش‌های منابع پرشمار، که بیشتر، از ابن اسحاق (85-151ق) گرفته شده،<ref>السیرة النبویه، ج2، ص234؛ تاریخ الطبری، ج2، ص581-582.</ref> [[حضرت محمد(ص)]] پس از پایان [[غزوه احزاب|غزوه خندق]]، آماده مقابله با پیمان‌شکنان بنی قریظه شد<ref>تاریخ الطبری، ج2، ص586؛ البدایة و النهایه، ج4، ص121.</ref> و در سر چاه انا منزل کرد.<ref>الامکنة، ج1، ص52.</ref> پیامبر(ص) فرمان داد خیمه‌گاهی سر چاه انا نصب کنند و در آنجا به استراحت پرداخت و از آب آن نوشید، وضو گرفت و در مصلایی مهیا شده، نماز خواند.<ref>سبل الهدی، ج7، ص222 -223؛ وفاء الوفا، ج3، ص124؛ تاریخ معالم المدینه، ص277.</ref> برخی، اتراق حضرت محمد(ص) بر سر چاه انا را، برای پیوستن مردم به وی در این محاصره دانسته‌اند.<ref>معجم البلدان، ج1، ص298 -299.</ref>  

==امروزه==

*'''موسوعه العتبات المقدسه'''، جعفر الخلیلی، بیروت، الاعلمی، ۱۴۰۷ق.

*'''وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفی'''، علی بن عبدالله السمهودی (م.۹۱۱ق)، به کوشش محمد محیی الدین عبدالحمید، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۲۰۰۶م.