وقوف در عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:وقوف در عرفات.jpg|بندانگشتی|نمای هوایی از وقوفِ حج‌گزاران در [[عرفات]]. [[جبل الرحمه]] در وسط تصویر مشخص است.]]

'''وقوف در عرفات''' به معنای ماندن در صحرای [[عرفات]] بوده و دومین عملِ واجبِ [[حج]] است. بر پایه فقه [[شیعه]]، واجب است حج‌گزار در [[روز عرفه|روز نهم ذی‌الحجه]]، از ظهر تا غروب شرعی در عرفات بماند. این وقوف به مقداری که ماندن در آنجا (اگر چه به مدت کوتاه) صدق کند، [[ارکان حج|رکن حج]] است.

روزه گرفتن در این روز، برای کسی که در دعا خواندن ضعف پیدا نکند مستحب است. [[توبه]]، خواندن [[دعا|دعاهایی]] خاص و [[دعای امام حسین(ع) در روز عرفه]] از این عمل است. بنا بر روایات، زمان و مکان وقوف در عرفات، همان زمان و مکانی است که توبه [[حضرت آدم(ع)]] پذیرفته شد.

در مذاهب چهارگانه اهل سنت نیز، زمان این عمل، [[روز عرفه]] دانسته شده؛ البته در زمان دقیق آن بین این مذاهب اختلاف است.

«وقوف» در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح [[حج]]، به ماندن در مکانی خاص گفته می‌شود.

«وقوف در عرفات»، به معنای «ماندن در [[عرفات]]» بوده و دومین عملِ واجبِ [[حج]] است.

بر پایه گزارش‌های تاریخی، در همه دوره‌ها، پیروان دین‌هایی که [[حج]] را واجب می‌دانستند، به هنگام حج در [[عرفات]] وقوف می‌کردند. در [[جاهلیت|دوره جاهلی]] نیز، گروهی از [[جرهم|جرهمیان]] به پیروی از [[حضرت ابراهیم(ع)]] در عرفات وقوف می‌کردند.<ref name=":0">حج در اندیشه اسلامی، ص۲۳۴، به نقل از: اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۱۱۷.</ref>

برخی قبیله‌های قریش و [[جارالله|ساکنان مکه]]، از وقوف در عرفات خودداری می‌کردند.<ref name=":0" /> [[حضرت محمد(ص)]] حتی پیش از هجرت از [[مکه]] به [[مدینه]]، با قریش وقوف نکرده، بلکه با مردم در عرفات وقوف می‌کرد.<ref>حج در اندیشه اسلامی، ص۲۳۵، به نقل از اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۱۹۵.</ref>

==اهمیت==

وقوف در عرفات یکی از [[ارکان حج]] [[حج تمتع|تمتّع]] است و اگر انجام نشود، حج باطل می‌شود. در روایات، اصل و حقیقت حج، عرفات دانسته شده است.<ref>مستدرک الوسائل، ج١٠، ص٣۴.</ref> در برخی روایات نیز، از وقوف در عرفات به [[حج اکبر]] تعبیر شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص٢۶۵.</ref>

بر پایه روایات، وقوف در عرفات در حقیقیت، ایستادن پیش روی خدا است و از بزرگترین گناهان آن است که کسی در عرفات حاضر شود و گمان کند خدا او را نیامرزیده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۵۴١، ح٧؛ نگاه کنید به: المراقبات، ج۲، ص۲۲۵.</ref>

وقوف در عرفات از ظهر [[روز عرفه|روز نهم ذی‌الحجه]] تا غروب، واجب است.

 

این وقوف به مقداری که ماندن در آنجا (اگر چه به مدت کوتاه) صدق کند؛ [[ارکان حج|رکن حج]] نیز بوده و اگر انجام نشود حج باطل می‌شود.

بر پایه فقه [[شیعه]]، زمان وقوف در عرفات، از ظهر روز نهم ذی‌الحجه ([[روز عرفه|عرفه]]) تا غروب شرعی است، که حج‌گزار این مدت را به‌طور کامل باید در آن‌جا بماند؛ از این رو، لحظه‌ای پیش از ظهر شرعی تا لحظه‌ای پس از غروب باید باشد تا یقین کند تمام وقت را در عرفات بوده است.

 

به باور [[حنبلیه|حنبلی‌ها]] زمان وقوف در عرفات، از فجر روز نهم ذی‌الحجه تا فجر روز [[عید قربان]] است. [[حنفیه|حنفی‌ها]] و [[مذهب شافعی|شافعی‌ها]] وقت آن را از زوال روز نهم تا فجر روز عید قربان دانسته‌اند. [[مذهب مالکی|مالکی‌ها]] زمان واجب وقوف در عرفات را از زوال روز نهم تا غروب خورشید می‌دانند.<ref>بدائع الصنائع (فقه حنفی)، المصادرالفقهیه، ج١٠، ص ٣٣؛ الفقه علی المذاهب الأربعه، ج ١، صص۵٩٩ - ۵٩٧؛ الخلاف، ج١، ص ۴۵٣؛ فقه السنه، ج۱، ص۵۲۲؛ الفقه علی المذاهب الخمسه، ج۱، ص۳۷۸؛ الخلاف، ج۱، ص۴۵۳؛ تذکرة الفقها، ج ٨ ، ص١٧٧؛ درآمدی بر فقه مقارن، ص۳۸۷، به نقل از: مناسک محشی، صص ٣٨٧ - ٣٨۴؛ جامع‌الخلاف و الوفاق، ص٢٠٨.</ref>

مکان وقوف در عرفات، صحرای [[عرفات]] است، هرجای آن که باشد. امروزه محدوده عرفات با تابلوهای زردرنگ مشخص شده که سمت بیرونی آن نوشته شده: «بدایة عرفات» و سمت درونی آن نوشته شده: «نهایة عرفات». زائران نباید از این محدوده بگذرند.

 

اگر کسی بخشی از وقت را بیرون عرفات باشد و دوباره به عرفات برگردد، هرچند گناه کرده، وقوف او اشکال ندارد.

===اختیاری و اضطراری===

بر پایه فقه [[شیعه]]، کسانی که عذری ندارند باید تمام وقت (از ظهر تا غروب) در [[عرفات]] باشند که وقوف در این مدت را «وقوف اختیاری» می‌گویند. کسانی که عذری دارند و نمی‌توانند روز [[عرفه]] به عرفات بروند، یا به جهتی به وقوف اختیاری نرسیدند، باید بخشی از شب [[عید قربان]] را در عرفات بمانند که وقوف در این مدت را «وقوف اضطراری» می‌گویند.

برخی از مستحبات وقوف در عرفات چنین‌اند:

 

*روزه گرفتن (برای کسی که در دعا خواندن ضعف پیدا نکند)؛

*با طهارت بودن در حال وقوف؛

*غسل (بهتر است نزدیک به ظهر باشد)؛

*وقوف در سمت چپ [[جبل الرحمه]] (برای کسانی که از سمت مکه می‌آیند)؛

*وقوف در پایین کوه و در زمین هموار.

 

بر پایه روایتی از [[امام صادق (ع)|امام صادق(ع)]]، زمان ظهر تا غروب آفتابِ روز نهم ذی‌الحجه (زمانی که بر حاجیان، وقوف در آن واجب است)، همان زمانی است که [[حضرت آدم(ع)]] توبه کرد و [[توبه]] او پذیرفته شد.<ref>وسائل الشیعة، ج١٣، ص۵۵٠.</ref> بر پایه روایتی دیگر، مکانی که توبه حضرت آدم(ع) پذیرفته شد، عرفات بوده است.<ref>علل الشرائع، ج٢، ص۴٠٠.</ref>

{{اصلی|برائت از مشرکان}}مراسم برائت از مشرکان، صبح [[روز عرفه]] در محل [[بعثه]] رهبر [[ایران|جمهوری اسلامی ایران]]، در صحرای [[عرفات]]، با شعارهایی مانند «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر آمریکا»، «یا ایها المسلمون اتّحدوا اتّحدوا»، و «تفرقه و اختلاف پیروی از شیطان است» از سوی حاجیان ایرانی و غیر ایرانی آغاز می‌شود و در ادامه، [[امیر الحاج|سرپرست حاجیان]] ایرانی، پیام رهبر جمهوری اسلامی ایران را می‌خواند.<ref>حج27، ص324؛ حج25، ص294-301؛ حج29، ص162-172.</ref>

 

 

 

|پیش از لینک = کتاب

 

|منبع = درسنامه مناسک حج،

 

|پس از لینک = محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۵۷-۶۴ و [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1377 کتاب فرهنگ اصلاحات حج و عمره:راهنمای زائران سرزمین وحی]، مسعود فکری، احمد علائی، تهران، مشعر، ۱۳۹۳، ص۲۷۵ و [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/565 حج در اندیشه اسلامی]، علی قاضی‌عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۴ش

 

* '''بدائع الصنائع (الفقه‌الحنبلی)'''، علاءالدین بن مسعود الکاشانی، المصادر الفقهیه، بیروت، ۱۴۲۲ق.

* '''جرعه‌ای از صهبای حج'''، عبدالله جوادی آملی، تهران، مشعر، ۳۸۶ش.

* '''حج و عمره در قرآن و حدیث'''، محمد محمدی ری‌شهری، ترجمه جواد محدثی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۸۶ش.

* '''درآمدی بر فقه مقارن'''، مصطفی جعفر پیشه فرد، تهران، بعثه مقام معظم رهبری، معاونت امور روحانیون، ۱۳۸۸ش.

* '''علل الشرائع'''، شیخ صدوق، قم، انتشارات مکتبة الداوری، بی‌تا.

* '''فقه السنه'''، السّید سابق، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۹ق.

* '''الکافی'''، ثقة الاسلام کلینی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۶۵ش.

* '''کتاب الخلاف فی الفقه'''، شیخ طوسی، تهران، ۱۳۷۷ش.

* '''المحجّة البیضاء فی تهذیب الاحیاء'''، مولی محسن فیض کاشانی، بیروت: ۱۴۰۳، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.

* '''المراقبات (اعمال السنة)'''، میرزا جواد ملکی تبریزی، ترجمهٔ میرزا حکیم خسروانی، تهران: بی‌تا، انتشارات فقیه.

* '''مستدرک الوسائل'''، محدث نوری، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، ۱۴۰۸ق.

* '''مصباح الشریعة ومفتاح الحقیقه'''، منسوب به امام ششم حضرت صادق علیه السلام ، تهران: ۱۳۶۰، انجمن اسلامی حکمت و فلسفهٔ ایران.

* '''وسائل الشیعه الی تحصیل الشریعه'''، محمدبن الحسن الحرّ العاملی، تحقیق مؤسسة آل البیت، قم، مؤسسة آل البیت، ۱۴۰۹ق.