مزار سیداسماعیل بن ابراهیم طباطبا: تفاوت میان نسخه‌ها
A sharefat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hasaninasab (بحث | مشارکتها) جز (حذف از رده:مقاله‌های در دست ویرایش ردهانبوه) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | {{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | ||
| عنوان =مزار سیداسماعیل بن ابراهیم طباطبا | | عنوان =مزار سیداسماعیل بن ابراهیم طباطبا | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۰: | ||
{{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}} | {{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}} | ||
[[رده:مکان‌های متبرک]] | [[رده:مکان‌های متبرک]] | ||
[[رده:مکان‌های تاریخی عراق]] | [[رده:مکان‌های تاریخی عراق]] | ||
[[رده:زیارتگاههای عراق]] | [[رده:زیارتگاههای عراق]] | ||
[[رده:مزار سادات در عراق]] | [[رده:مزار سادات در عراق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۱۹
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| کاربری | زیارتگاه |
| مکان | عراق * حله * شهرستان هاشمیه |
| مشخصات | |
| وضعیت | فعال |
مزار سیداسماعیل بن ابراهیم طباطبا، در شهرستان هاشمیه در جنوب شهر حله و در کنار مزار سیدابراهیم المضر واقع شده و دارای گنبد و بارگاه است.
سیداسماعیل، از خاندان شیعیِ آل‌طباطبا بوده و نسب وی با سه واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد.
موقعیت مزار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این زیارتگاه، در منطقه «عمادیه»، از توابع «القاسم»، در شهرستان هاشمیه واقع شده و در فاصله کمی از زیارتگاه ابراهیم المضر، قرار دارد و دارای گنبد و بارگاه است.
سیدابراهیم المضر، يكى از سادات حسينى افطسى است که در منابع انساب و تراجم، اطلاعات چندانى درباره وى، وجود ندارد.
هاشمیه، یکی از شهرستان‌های استان بابل عراق است که در 28 کیلومتری جنوب شهر حله و بر کناره غربی رود فرات قرار دارد و نخستین پایتخت حکومت عباسی بوده است.
این شهر و مناطق اطراف آن مدفن ده‌ها تن از سادات بنی‌الحسن(ع) است، که توسط دستگاه عباسی به شهادت رسیده‌اند.
معرفی سیداسماعیل[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این آرامگاه، مدفن یکی از سادات طباطبای حسنی، به نام اسماعیل بن ابراهیم طباطبا، فرزند ابراهیم الغمر بن حسن مثنّی، فرزند امام حسن مجتبی(ع)، به شمار می‌آید. [۱]
آلِ طَباطَبا، خاندان شیعیِ امامی و زیدی هستند که در طول ۱۳ سده؛ از سدۀ ۲ تا ۱۴ ق، در مناطق مختلف بلاد اسلامی مانند حجاز، عراق، یمن، هند، مصر، شام و ایران می‌زیستند و اکنون نیز شماری از شاخه‌های آن در جهان اسلام پراکنده‌اند.
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ دلیل العتبات والمراقد فی العراق، ص١4٩.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- دلیل العتبات والمراقد فی العراق، عادل الحسنی، ط ١، بیروت، دار المؤرخ العربی، ١4٣١ه. ق - ٢٠١٠م.