عبدالغنی بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
}} | }} | ||
'''عبدالغنی بادکوبه‌ای''' (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، | '''عبدالغنی بادکوبه‌ای''' (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، از عالمان و مبارزان [[شعیه]] و اهل [[باکو]] است. او در زادگاهش، با افکار کمونیستی و منع [[حج]] و [[زیارت]] توسط آنها مبارزه کرد و به دست دولت وقت، به شهادت رسید. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آنها بهره برد به این شرح است: | برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آنها بهره برد به این شرح است: | ||
* [[محمدفاضل ایروانی]] | |||
* [[حبیب‌الله رشتی]] | *[[محمدفاضل ایروانی]] | ||
* [[علامه برغانی]] | *[[حبیب‌الله رشتی]] | ||
*[[علامه برغانی]] | |||
==مبازه با کمونیست== | ==مبازه با کمونیست== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۳
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| زادروز | ۱۲۶۶ق |
| زادگاه | جمهوری آذربایجان، باکو |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| تاریخ درگذشت | ۱۳۵۰ق |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | قم و نجف |
| دلیل شهرت | مبارزه با کمونیست |
| دیگر فعالیت‌ها | تشکیل جبهه جمعیة دعوة الاهیة |
عبدالغنی بادکوبه‌ای (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، از عالمان و مبارزان شعیه و اهل باکو است. او در زادگاهش، با افکار کمونیستی و منع حج و زیارت توسط آنها مبارزه کرد و به دست دولت وقت، به شهادت رسید.
معرفی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالغنی بادکوبه‌ای، فرزند ملاعبدالله، در حدود سال ۱۲۶۶ق در شهر باکو به دنیا آمد.
تحصیلات[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالغنی، روخوانی قرآن و زبان فارسی را در مکتب‌خانه آموخت و مقدمات دروس حوزوی را در مدرسه میرزا حسیب قدسی گذراند. او پس از گذراندن مقدمات علوم حوزوی به قم هجرت کرد و ۴ سال در آن حوزه ادامه تحصیل داد. آن‌گاه به نجف هجرت کرد و توانست درجه اجتهاد را بگیرد. او ادیب و شاعر نیز بود و با زبان‌های فارسی و ترکی شعر سرود.[۱]
استادان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آنها بهره برد به این شرح است:
مبازه با کمونیست[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالغنی، در اواخر قرن نوزدهم به زادگاهش باکو برگشت. کمونیست‌ها حکومت را در دست گرفته، در نخستین اقدام برای دین‌زدایی، حج، زیارت عتبات عالیات و اماکن مقدسه را ممنوع کردند.[۲] بادکوبه‌ای با افکار کمونیستی مبارزه کرد و جبهه‌ای را به نام جمعیة دعوة الاهیة تشکیل داد. هدف از تشکیل این جبهه، مبارزه تشکیلاتی با دولت بود. فرزند وی، محمدعلی در ماجرای ارامنه به شهادت رسید.
شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالغنی در سال ۱۳۵۰ق به همراه ۳۰ تن از عالمان از جمله حسین رامانایی و حنیفه بادکوبه‌ای به دست دولت وقت دستگیر شد. دولت، همه آنان را پس از ۴ ماه محاکمه و شکنجه به دار آویخت و به شهادت رساند.[۳]
پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز در برابر کفر و الحاد و دیکتاتوری، عادل مولایی، مجله تاریخ اسلام در آینه پژوهش، بهار و تابستان ۱۳۹۱، ص۳۲.
- گل‌های پریشان در باد، عادل مولایی، ستاره سبز، بی‌جا، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
- نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، تحقیق عبد العزیز طباطبایی و محمد طباطبایی بهبهانی، دار المرتضی للنشر، مشهد، ۱۴۰۴ق.