آیه ۱۲۷ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{آیات حج و حرمین}} | |||
'''آیه ۱۲۷ سوره بقره'''، آیه‌ای از [[قرآن]]، که به بنای پایه‌ها و دیوارهای [[کعبه]] توسط [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعیل(ع)]] پرداخته و [[دعا|دعای]] آنها پس از تکمیل بنا را بیان کرده است. | |||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
{{قرآن | {{قرآن | ||
| متن = وَإِذْ | | متن = وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ | ||
| ترجمه = و [یاد کنید] زمانی که ابراهیم و اسماعیل | | ترجمه = و [یاد کنید] زمانی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه کعبه را بالا می‌بردند [و به پیشگاه حق می‌گفتند:] پروردگارا! [این عمل را] از ما بپذیر که تو شنوا و دانایی. | ||
}} | }} | ||
== شرح واژگان == | == شرح واژگان == | ||
واژه «رفع» به معنای بالا بردن است.<ref>صحاح اللغه، ذیل واژه رفع.</ref> این واژه هم در امور معنوی<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|یَرْفَعِ اللّٰهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجٰاتٍ}}(سوره مجادله، آیه ١١)</ref> و هم در امور مادی، مانند صدا<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَرْفَعُوا أَصْوٰاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ}}(سوره حجرات، آیه ۲)</ref> کاربرد دارد. به گفته برخی، مراد از کلمه رفع در آیه ۱۲۷ سوره بقره، با توجه به این که مربوط به بنا است، به معنای بالا بردن دیوار از سطح زمین است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۳.</ref> | |||
کلمه «قواعد» جمع قاعده و به معنای «پایه و اساس»<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه قعد.</ref> و به منزله «ستون خیمه و هودج» است.<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه قعد؛ الصحاح تاج اللغه، ذیل واژه قعد.</ref> به باور برخی، قاعده در آیه ۱۲۷ سوره بقره، به معنای دیوار است که بر روی شالوده (اساس) قرار می‌گیرد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۴.</ref> | |||
== محتوا == | == محتوا == | ||
آیه ۱۲۷ سوره بقره، دارای دو بخش است که در بخش اول آن به بنای [[کعبه]] و در بخش دوم به دعای [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعیل(ع)]] پرداخته شده است. | |||
=== بنای کعبه === | |||
در بخش نخست آیه ۱۲۷ سوره بقره، به ساخت پایه‌ها و دیوار کعبه توسط حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) پرداخته شده است. | |||
البته بر اساس آیات ۲۶ سوره حج و ۳۷ سوره ابراهیم، کعبه پیش از ابراهیم(ع) بنا شده است. در روایات نیز، به ساخته شدن کعبه پیش از ابراهیم تصریح شده است؛<ref>نهج البلاغه، خطبه قاصعه (۱۹۲)؛ کافی، ج ۴، ص٢٠٢.</ref> برای نمونه بر پایه روایتی، [[حضرت آدم(ع)]] سازنده کعبه بوده است.<ref>من‌لایحضره الفقیه، ج٢، ص ٢٣۵.</ref> | |||
=== ابراهیم و اسماعیل === | |||
در آیه ۱۲۷ سوره بقره، به اشتراک حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) در ساخت کعبه اشاره شده است. از دیگر آیات قرآن، استفاده شده که حضرت ابراهیم نقش اول را در ساخت کعبه برعهده داشته است؛<ref>سوره حج، آیه ۲۶.</ref> برای نمونه در آیه {{آیه|وَ إِذْ یَرْفَعُ إِبْرٰاهِیمُ الْقَوٰاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیل}}<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> بالا بردن پایه‌ها را به ابراهیم نسبت داده و اسماعیل را به او عطف کرده است. برخی کودک بودن اسماعیل را نیز دلیلی دیگر برای نقش اصلی ابراهیم در ساخت کعبه دانسته‌اند.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۷.</ref> | |||
در روایتی از [[امام باقر(ع)]] نیز آمده است که اسماعیل هنگام ساخت کعبه سنگ به دست پدر می‌داد.<ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٧.</ref> | |||
=== دعای ابراهیم و اسماعیل === | |||
در بخش پایانی آیه ۱۲۷ سوره بقره، به دعای ابراهیم و اسماعیل پرداخته شده است. | |||
==پانویس== | برخی، از عبارت {{آیه|رَبَّنٰا تَقَبَّلْ مِنّٰا}}، نتیجه گرفته‌اند که باید پس از انجام کار خیر، برای قبولی آن [[دعا]] کرد؛ زیرا مهم‌تر از انجام کار پذیرفته شدن آن است. در آیه ۲۷ سوره مائده نیز، به پذیرفته شدن اعمال فقط از پرهیزکاران تصریح شده است. | ||
ابراهیم و اسماعیل در دعایشان مشخص نکردند که خدا چه چیزی را قبول کند و تنها گفتند از ما بپذیر؛ به باور [[علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه، این حاکی از تواضع آنها در برابر عظمت پروردگار، و اعتراف به ناچیز بودن عملشان است.<ref>المیزان، ج١، ص٢٨٢.</ref> | |||
به گفته سید قطب، نویسنده و مفسر اهل سنت، نغمه، آهنگ و فضای خاص دعایِ ابراهیم و اسماعیل، باعث پویایی آن شده است. به باور او ادب، ایمان و شعور نبوت در این دعا دیده می‌شود.<ref>فی ظلال القرآن، ج١، ص ١١۴.</ref> | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
{{برگرفتگی | {{برگرفتگی | ||
| پیش از لینک = کتاب | | پیش از لینک = کتاب | ||
| خط ۲۳: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
* '''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربیة'''، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دارالعلم للملایین، چهارم، ۱۴۰۷ق. | |||
* '''فی ظلال القرآن'''، سید قطب، دارالشروق، ۱۴۰۲ق. | |||
* '''کافی'''، محمد بن یعقوب کلینی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش. | |||
* '''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، فضل بن حسن طبرسی، قم، کتابخانة آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ق. | |||
* '''المصباح المنیر'''، احمد بن محمد فیومی، قم، دارالهجرة، دوم، ۱۴۱۴ق. | |||
* '''من‌لایحضره الفقیه'''، محمد بن علی بن بابویه (صدوق)، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، ۱۴۰۴ق. | |||
* '''المیزان فی تفسیر القرآن'''، سید محمدحسین طباطبایی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. | |||
* '''نهج البلاغه'''، صبحی صالح، ترجمه محمد دشتی. | |||
{{پایان}} | |||
[[رده:آیه های مربوط به حج]] | [[رده:آیه های مربوط به حج]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۷
|
| آیات حج و حرمین |
| سوره بقره |
| ۱۲۵ • ۱۲۶ • ۱۲۷ • ۱۲۸ • ۱۵۸ • ۱۹۶ • ۱۹۷ • ۱۹۸ • ۱۹۹ • ۲۰۰ • ۲۰۳ |
| سوره آل عمران |
| ۹۶ • ۹۷ |
| سوره مائده |
| ۲ • ۹۷ |
| سوره توبه |
| ۲ • ۱۹ |
| سوره حج |
| ۲۵ • ۲۶ • ۲۷ • ۲۸ • ۲۹ • ۳۳ • ۳۴ • ۳۶ • ۳۷ |
آیه ۱۲۷ سوره بقره، آیه‌ای از قرآن، که به بنای پایه‌ها و دیوارهای کعبه توسط حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) پرداخته و دعای آنها پس از تکمیل بنا را بیان کرده است.
متن و ترجمه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| ﴿ | وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ و [یاد کنید] زمانی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه کعبه را بالا می‌بردند [و به پیشگاه حق می‌گفتند:] پروردگارا! [این عمل را] از ما بپذیر که تو شنوا و دانایی. |
﴾ |
شرح واژگان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
واژه «رفع» به معنای بالا بردن است.[۱] این واژه هم در امور معنوی[یادداشت ۱] و هم در امور مادی، مانند صدا[یادداشت ۲] کاربرد دارد. به گفته برخی، مراد از کلمه رفع در آیه ۱۲۷ سوره بقره، با توجه به این که مربوط به بنا است، به معنای بالا بردن دیوار از سطح زمین است.[۲]
کلمه «قواعد» جمع قاعده و به معنای «پایه و اساس»[۳] و به منزله «ستون خیمه و هودج» است.[۴] به باور برخی، قاعده در آیه ۱۲۷ سوره بقره، به معنای دیوار است که بر روی شالوده (اساس) قرار می‌گیرد.[۵]
محتوا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آیه ۱۲۷ سوره بقره، دارای دو بخش است که در بخش اول آن به بنای کعبه و در بخش دوم به دعای حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) پرداخته شده است.
بنای کعبه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در بخش نخست آیه ۱۲۷ سوره بقره، به ساخت پایه‌ها و دیوار کعبه توسط حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) پرداخته شده است.
البته بر اساس آیات ۲۶ سوره حج و ۳۷ سوره ابراهیم، کعبه پیش از ابراهیم(ع) بنا شده است. در روایات نیز، به ساخته شدن کعبه پیش از ابراهیم تصریح شده است؛[۶] برای نمونه بر پایه روایتی، حضرت آدم(ع) سازنده کعبه بوده است.[۷]
ابراهیم و اسماعیل[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در آیه ۱۲۷ سوره بقره، به اشتراک حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) در ساخت کعبه اشاره شده است. از دیگر آیات قرآن، استفاده شده که حضرت ابراهیم نقش اول را در ساخت کعبه برعهده داشته است؛[۸] برای نمونه در آیه ﴿وَ إِذْ یَرْفَعُ إِبْرٰاهِیمُ الْقَوٰاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیل﴾[۹] بالا بردن پایه‌ها را به ابراهیم نسبت داده و اسماعیل را به او عطف کرده است. برخی کودک بودن اسماعیل را نیز دلیلی دیگر برای نقش اصلی ابراهیم در ساخت کعبه دانسته‌اند.[۱۰]
در روایتی از امام باقر(ع) نیز آمده است که اسماعیل هنگام ساخت کعبه سنگ به دست پدر می‌داد.[۱۱]
دعای ابراهیم و اسماعیل[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در بخش پایانی آیه ۱۲۷ سوره بقره، به دعای ابراهیم و اسماعیل پرداخته شده است.
برخی، از عبارت ﴿رَبَّنٰا تَقَبَّلْ مِنّٰا﴾، نتیجه گرفته‌اند که باید پس از انجام کار خیر، برای قبولی آن دعا کرد؛ زیرا مهم‌تر از انجام کار پذیرفته شدن آن است. در آیه ۲۷ سوره مائده نیز، به پذیرفته شدن اعمال فقط از پرهیزکاران تصریح شده است.
ابراهیم و اسماعیل در دعایشان مشخص نکردند که خدا چه چیزی را قبول کند و تنها گفتند از ما بپذیر؛ به باور علامه طباطبایی، مفسر شیعه، این حاکی از تواضع آنها در برابر عظمت پروردگار، و اعتراف به ناچیز بودن عملشان است.[۱۲]
به گفته سید قطب، نویسنده و مفسر اهل سنت، نغمه، آهنگ و فضای خاص دعایِ ابراهیم و اسماعیل، باعث پویایی آن شده است. به باور او ادب، ایمان و شعور نبوت در این دعا دیده می‌شود.[۱۳]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ صحاح اللغه، ذیل واژه رفع.
- ↑ درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۳.
- ↑ المصباح المنیر، ذیل واژه قعد.
- ↑ المصباح المنیر، ذیل واژه قعد؛ الصحاح تاج اللغه، ذیل واژه قعد.
- ↑ درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۴.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه قاصعه (۱۹۲)؛ کافی، ج ۴، ص٢٠٢.
- ↑ من‌لایحضره الفقیه، ج٢، ص ٢٣۵.
- ↑ سوره حج، آیه ۲۶.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
- ↑ درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۷.
- ↑ مجمع البیان، ج١، ص٢٠٧.
- ↑ المیزان، ج١، ص٢٨٢.
- ↑ فی ظلال القرآن، ج١، ص ١١۴.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دارالعلم للملایین، چهارم، ۱۴۰۷ق.
- فی ظلال القرآن، سید قطب، دارالشروق، ۱۴۰۲ق.
- کافی، محمد بن یعقوب کلینی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
- مجمع البیان فی تفسیر القرآن، فضل بن حسن طبرسی، قم، کتابخانة آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ق.
- المصباح المنیر، احمد بن محمد فیومی، قم، دارالهجرة، دوم، ۱۴۱۴ق.
- من‌لایحضره الفقیه، محمد بن علی بن بابویه (صدوق)، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، ۱۴۰۴ق.
- المیزان فی تفسیر القرآن، سید محمدحسین طباطبایی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
- نهج البلاغه، صبحی صالح، ترجمه محمد دشتی.