وادی محسر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
دیداریویکی‌متن
 
(۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۴۰۰]]|کاربر=Ahmad  }}
'''وادی مُحَسِّر''' منطقه‌ای است میان  [[مزدلفه]] و [[منا]] که حاجیان از آن می‌گذرند. فقیهان مسلمان درباره اینکه این منطقه جزئی از منا یا منطقه‌ای مستقل است اختلاف‌نظر دارند؛ اما همه [[قربانی|قربانی کردن]] را که باید در منا صورت گیرد، در این منطقه نیز صحیح می‌دانند.


[[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]]
از جمله احکام وادی محسر آن است که قبل از طلوع آفتاب نباید از آن عبور کرد. این حکم ویژه کسانی است که صبح روز [[عید قربان]]، می‌خواهند برای رفتن به منا، [[مشعر|مشعرالحرام]] (مزدلفه) را به سوی منا ترک کنند. همچنین هنگام عبور از این منطقه، مستحب است حج‌گزار با حالت دویدن مسیر را طی کند.
'''وادی مُحسِّر،''' منطقه‌ای است میان [[مزدلفه]] و [[منا|مِنا]] که حاجیان از آن می‌گذرند. «محسر» نام رود کوچکی است که از سمتِ شرقی کوه «[[ثبیر]]» بزرگ از سوی ثقبه سرازیر می‌شود و به «وادی عُرَنه» می‌ریزد. این رود از میان منا و مزدلفه می‌گذرد و به صورت مرزی میان آن دو قرار می‌گیرد.
== موقعیت جغرافیایی ==
وادی محسر، منطقه‌ای است میان [[مزدلفه]] و [[منا]] که حاجیان از آن می‌گذرند و در این قسمت، تابلوهایی وجود دارد که حدود محسر را نشان می‌دهد.<ref>معجم معالم مکّه، ص۲۴۸؛ أودیة مکّة، ص۲۸، ۸۶، ۱۱۵.</ref> فاصله این وادی تا [[مسجد الحرام]] ۱۱ کیلومتر است.{{مدرک}}


وادی محسر در حج احکام و آدابی ویژه خود دارد. درخصوص اینکه این منطقه جزئی از مناست یا منطقه‌ای مستقل میان فقیهان مسلمان اختلاف‌نظر هست؛ اما همه قربانی کردن را که باید در منا صورت گیرد، در این منطقه نیز صحیح می‌دانند.  
بنابر نظر فقیهان شیعه<ref>الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص۴؛ مناسک حج، ص۲۱۳.</ref> و اهل سنّت،<ref>المغنى، ج۳، ص۳۷۶ و ۳۸۰؛ معجم الحج والعمرة، ص۷۱۸-۷۱۹.</ref> وادی محسّر بیرون از منا و نیز بیرون از مزدلفه است و معتقدند این سه منقطه به ترتیب و بدون فاصله پشت‌سرهم قرار دارند: «منا»، «محسر» و «مزدلفه»؛ مثلًا می‌گویند: محسّر، بیرون از منا و چسبیده به آن است<ref>کتاب المناسک و اماکن طرق الحج و معالم الجزیرة، ص506؛ معجم معالم الحجاز، ج8، ص40، 42؛ معجم‌البلدان، ج5، ص62؛ معجم الحج والعمرة، ص۷۱۸.</ref> یا می‌نویسند: محسّر میان منا و مزدلفه قرار گرفته است.<ref>معجم‌الحجاز، ج8، ص40؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص101.</ref>


از جمله احکام وادی محسر یکی آن است که قبل از طلوع آفتاب نباید از آن عبور کرد. این حکم ویژه کسانی است که صبح روز عید قربان، می‌خواهند برای [[افاضه]] به منا، مشعرالحرام (مزدلفه) را به سوی منا ترک کنند. همچنین هنگام عبور از این منطقه، مستحب است حج‌گزاربا حالت دویدن مسیر را طی کند.
عده‌ای از فقیهان شیعه<ref>الروضة البهیة فى شرح اللمعة الدمشقیة، ج1، ص234؛ جامع‌المقاصد، ج3، ص220.</ref> و سنی<ref>شفاءالغرام، ج1، ص498، به نقل از محب طبرى، القِرى‏؛ صحیح مسلم، کتاب حج، ج3، ص104، حدیث 1282؛ المغنى، ج3، ص444؛ شوکانى، نیل‌الاوطار، ج5، ص62.</ref> نیز با پیروی از برخی روایات، وادی محسّر را بخشی از منا دانسته‌اند.


== موقعیت جغرافیایی ==
=== رود محسر و وادی آن ===
وادی محسر، منطقه‌ای است میان مزدلفه و مِنا که حاجیان از آن می‌گذرند و در این قسمت، تابلوهایی وجود دارد که حدود محسر را نشان می‌دهد.<ref>معجم معالم مکّه، ص۲۴۸؛ أودیة مکّة، ص۲۸، ۸۶، ۱۱۵.</ref>
محسر رود کوچکی است که از سمتِ شرقی [[کوه ثَبیر]] در شرق [[مکه]] سرازیر می‌شود و به [[وادی عُرَنه]] (یکی از دره‌های مکه، بین [[مزدلفه]] و [[عرفات|صحرای عرفات]]) می‌ریزد. هنگامی که از میان منا و مزدلفه می‌گذرد، به صورت مرز و فاصله‌ای میان آن دو قرار می‌گیرد و به سوی جنوب می‌رود. طول رود محسر، 3812 متر بوده و نقطه پایان آن، [[مأزمین]] (دو کوهی که در مسیر حجّاج از مزدلفه به منا قرار دارد) است.<ref>تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۵۳.</ref>


محسر رود کوچکی است که از سمتِ شرقی کوه ثَبیر در شرق مکه سرازیر می‌شود و به وادی عُرَنه (یکی از دره‌های مکه، بین مزدلفه و صحرای عرفات) می‌ریزد. هنگامی که از میان مِنا و مُزدَلَفه می‌گذرد، به صورت مرز و فاصله‌ای میان آن دو قرار می‌گیرد و به سوی جنوب می‌رود.
این رودخانه در پایان سرزمین مزدلفه، باریک می‌شود و عرض آن به 50 متر می‌رسد و تا مسافتی در حدود 4372 متر، یعنی تا «[[العلمین]]» که مرز حرم از سمت عرفه است امتداد پیدا می‌کند.<ref>مرآةالحرمین، ج1، ص339-341.</ref>
===مساحت وادی محسر===
طول رود محسر، 3812 متر بوده و نقطه پایان آن، مأزمین (دو کوهی که در مسیر حجّاج از مزدلفه به منا قرار دارد) است.<ref>تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۵۳.</ref>
 
این رودخانه در پایان سرزمین مزدلفه، باریک می‌شود و عرض آن به 50 متر می‌رسد و تا مسافتی در حدود 4372 متر، یعنی تا «العلمین» که مرز حرم از سمت عرفه است امتداد پیدا می‌کند.<ref>مرآةالحرمین، ج1، ص339-341.</ref>


==علت نام‌گذاری‏==
==علت نام‌گذاری‏==
محسّر از ریشه «حَسَرَ» و به معنای خسته شدن و از پا افتادن است.<ref>مجمع‌البحرین، مادّه «حسر».</ref> گفته شده علت نامگذاری آن به وادی محسّر آن است که وقتی ابرهه و لشکرش برای نابودی کعبه آمدند، هنگامی که به این رودخانه رسیدند، با سنگریزه‌های «سجیل» از پای درآمدند. ابرهه یاران خود را از پیروزی ناامید ساخت و آنان به خاطر از دست رفتن پیروزی، حسرت خوردند.<ref>اودیة مکّة، ص86؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص101؛ شفاءالغرام، ج1، ص499؛ النهایة فى غریب الحدیث، مادّه« حبس»؛ اودیة مکّة، ص86؛ فضائل مکّة و حرمة البیت الحرام، ص197؛ السیرة النبویة، ج1، ص44، 46؛المقدّمة فى علوم الحدیث، ص44.</ref>
محسّر از ریشه «حَسَرَ» و به معنای خسته شدن و از پا افتادن است.<ref>مجمع‌البحرین، مادّه «حسر».</ref> گفته شده علت نامگذاری آن به وادی محسّر آن است که وقتی [[ابرهه]] و لشکرش برای نابودی [[کعبه]] آمدند، هنگامی که به این رودخانه رسیدند، با سنگریزه‌های «سجیل» از پای درآمدند. ابرهه یاران خود را از پیروزی ناامید ساخت و آنان به خاطر از دست رفتن پیروزی، حسرت خوردند.<ref>اودیة مکّة، ص86؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص101؛ شفاءالغرام، ج1، ص499؛ النهایة فى غریب الحدیث، مادّه« حبس»؛ اودیة مکّة، ص86؛ فضائل مکّة و حرمة البیت الحرام، ص197؛ السیرة النبویة، ج1، ص44، 46؛المقدّمة فى علوم الحدیث، ص44.</ref>


===نام‌های دیگر===
===نام‌های دیگر===
وادی محسر را با نام‌های مهلل،<ref>اخبار مکّه، ج2، ص93.</ref> بطن محسر<ref>تاج‌العروس، ص3، 140؛ الصحاح، ج2، ص630؛ منتهى الأرب، مادّه« حسر».</ref> و وادی‌النار هم می‌خوانند. مردم مکّه، آن را به نام اخیر می‌خوانند.<ref>اخبار مکة، ج2، ص93؛ شفاءالغرام، ج1، ص499؛ معجم معالم مکّه، ص249؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص102.</ref> گفته‌اند علت این نام‌گذاری آن است که مردی از اهل مکّه برای شکار به آنجا رفته بود که آتشی از آسمان آمد و او را سوزانید.<ref>ملئ‌العیبة، ج5، ص102؛ المقدّمة فى علوم الحدیث، ص44؛ الحاشیة على شرح المنهج، ج2، ص463.</ref>
دیگر نام‌های وادی محسر عبارت است از: مُهَلِّل (زیرا وقتى مردم به این وادى می‌‏رسند، شتاب می‌گیرند)،<ref>اخبار مکّه، ج2، ص93.</ref> بَطْن محسر<ref>تاج‌العروس، ص3، 140؛ الصحاح، ج2، ص630؛ منتهى الأرب، مادّه« حسر».</ref> و وادی‌ النار. مردم مکّه، آن را به نام وادی‌ النار می‌خوانند<ref>اخبار مکة، ج2، ص93؛ شفاءالغرام، ج1، ص499؛ معجم معالم مکّه، ص249؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص102.</ref> و گفته‌اند علت این نام‌گذاری آن است که مردی از اهل مکّه برای شکار به آنجا رفته بود که آتشی از آسمان آمد و او را سوزانید.<ref>ملئ‌العیبة، ج5، ص102؛ المقدّمة فى علوم الحدیث، ص44؛ الحاشیة على شرح المنهج، ج2، ص463.</ref>
 
==آیا وادی محسر بخشی از منا است؟==
از آنجا که احکام فقهی خاصّی برای هریک از مزدلفه، مِنا و محسّر وجود دارد، فقیهان از حدود این سرزمین بحث کرده‌اند.
 
گفته شده بیشتر فقیهان شیعه و اهل سنّت، وادی محسّر را بیرون از منا و نیز بیرون از مزدلفه می‌دانند و معتقدند این سه منقطه به ترتیب و بدون فاصله پشت‌سرهم قرار دارند: «منا»، «محسر» و «مزدلفه»؛ مثلًا می‌گویند: محسّر، بیرون از منا و چسبیده به آن است.<ref>کتاب المناسک و اماکن طرق الحج و معالم الجزیرة، ص506؛ معجم معالم الحجاز، ج8، ص40، 42؛ معجم‌البلدان، ج5، ص62.</ref> یا می‌نویسند: محسّر میان منا و مزدلفه قرار گرفته است و منا میان دو رودخانه قرار دارد که یکی چسبیده به موضع «جمره عقبه» نزدیک مکّه، و دیگری محسّر است.<ref>معجم‌الحجاز، ج8، ص40؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص101.</ref>
 
اما عده‌ای از فقیهان شیعه و سنی با پیروی از برخی روایات، وادی محسّر را بخشی از منا دانسته‌اند.<ref>الروضة البهیة فى شرح اللمعة الدمشقیة، ج1، ص234؛ جامع‌المقاصد، ج3، ص220؛ شفاءالغرام، ج1، ص498، به نقل از محب طبرى، القِرى‏؛ صحیح مسلم، کتاب حج، ج3، ص104، حدیث 1282؛ المغنى، ج3، ص444؛ شوکانى، نیل‌الاوطار، ج5، ص62.</ref>


==احکام و آداب محسر==
==احکام و آداب محسر==
در کتاب‌های فقهی احکامی برای وادی محسر نوشته شده است:
در کتاب‌های فقهی احکامی برای وادی محسر نوشته شده است:
*قبل از طلوع آفتاب نباید از این وادی عبور کرد و وارد منا شد؛ زیرا توقف در مشعر، بین فجر و طلوع آفتاب است.<ref>مناسک نوین، ص۲۱۰.</ref> این حکم، برای کسانی است که در صبح روز عید قربان، می‌خواهند برای رفتن به منا، مشعرالحرام (مزدلفه) را به سوی منا ترک کنند. آنان می‌توانند تا نزدیکی وادی محسّر بیایند و آنجا توقف کنند و با طلوع خورشید وارد محسر شوند و از آن بگذرند و به منا بروند.<ref>وسیله(الینابیع الفقهیه)، ج8، ص441؛ الغنیة(الینابیع الفقهیه)، ج8، ص410؛ المقنعة، ص417؛ المبسوط، ج1، ص368؛ الشرائع، ج1، ص258؛ جامع‌المقاصد، ج3، ص220؛ اللمعة الدمشقیة، ج2، ص272؛ آراء المراجع فى الحج، ص338.</ref>
*قبل از طلوع آفتاب نباید از این وادی عبور کرد و وارد منا شد؛ زیرا [[وقوف در مشعر|توقف در مشعر]]، بین فجر و طلوع آفتاب است.<ref>مناسک نوین، ص۲۱۰.</ref> این حکم، برای کسانی است که در صبح روز [[عید قربان]]، می‌خواهند برای [[افاضه]] به منا، مشعرالحرام ([[مزدلفه]]) را به سوی منا ترک کنند. آنان می‌توانند تا نزدیکی وادی محسّر بیایند و آنجا توقف کنند و با طلوع خورشید وارد محسر شوند و از آن بگذرند و به منا بروند.<ref>وسیله(الینابیع الفقهیه)، ج8، ص441؛ الغنیة(الینابیع الفقهیه)، ج8، ص410؛ المقنعة، ص417؛ المبسوط، ج1، ص368؛ الشرائع، ج1، ص258؛ جامع‌المقاصد، ج3، ص220؛ اللمعة الدمشقیة، ج2، ص272؛ آراء المراجع فى الحج، ص338.</ref>
*اگر محرم قبل از طلوع آفتاب از محسر بگذرد، گناه کرده؛ اما کفاره بر او واجب نیست.<ref>مناسک نوین، ص۲۱۰.</ref>
*اگر [[احرام|محرم]] قبل از طلوع آفتاب از محسر بگذرد، گناه کرده؛ اما [[کفاره]] بر او [[واجب]] نیست.<ref>مناسک نوین، ص۲۱۰.</ref>
یکی دیگر از احکام ویژه محسّر آن است که به هنگام عبور از آن، مستحب است انسان، با حالت دویدن، مسیر را طی کند. این حکم، تقریباً در میان همه مسلمین اجماعی است؛ زیرا پیامبر(ص) و صحابه نیز چنین می‌کرده‌اند.<ref>معجم معالم مکّة، ص249؛ معجم معالم الحجاز، ج8، ص41؛ شفاءالغرام، ج2، ص93؛ المعجم، ج4، ص119، به نقل از نووى، الایضاح و المحب الطبرى، القرى و المطالع؛ اخبار مکّة، ج2، ص93؛ وسائل‌الشیعة، ج10، ص46؛ مستدرک‌الوسائل، ج10، ص54؛ الروضة البهیّة، کتاب الحج، اعمال الوقوفین.</ref>
*به نظر فقیهان شیعه و اهل سنت، هنگام عبور از محسر، مستحب است انسان، با حالت دویدن، مسیر را طی کند و [[پیامبر(ص)]] و صحابه نیز چنین می‌کرده‌اند.<ref>معجم الحج والعمرة، ص۷۱۸؛ شفاءالغرام، ج2، ص93؛ المعجم، ج4، ص119، به نقل از نووى، الایضاح و المحب الطبرى، القرى و المطالع؛ اخبار مکّة، ج2، ص93؛ وسائل‌الشیعة، ج10، ص46؛ مستدرک‌الوسائل، ج10، ص54؛ الروضة البهیّة، کتاب الحج، اعمال الوقوفین.</ref>


استحباب دویدن به قدری مؤکد است که در روایتی آمده است که امام صادق (ع) به کسی که دویدن در آنجا را فراموش کرده بود، سفارش کردد که از مکّه بازگردد و دوباره در آنجا بدود و اگر جایِ محسّر را نمی‌داند، از مردم بپرسد.<ref>وسائل‌الشیعه، ج10، ص46، ابواب وقوف به مشعر، باب 13، حدیث 1 و 2 و 3؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.</ref>
*مقدار دویدن در محسر، صدگام‏ است<ref>وسائل‌الشیعة، ج10، ص47، حدیث 1 و 2؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.</ref> و گفته شده هنگام دویدن این [[دعا]] خوانده شود: «الّلهم سلّم عهدی واقبل توبتی و أجب دعوتی و اخلفنی فیمن ترکت بعدی.»<ref>وسائل‌الشیعة، ج10، ص47، حدیث 1 و 2؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.</ref> همچنین. مستحب است حج‌گزار در حال عبور از وادی محسر پیوسته [[تلبیه]] بگوید.<ref>المغنى، ج3، ص444.</ref>
*توقف در وادی محسّر جز در صورت ضرورت جایز نیست.<ref>اودیة مکّة، ص86؛ الحاشیة على شرح المنهج، ج2، ص463.</ref>
*بنابر نظر اهل‌سنت، [[مستحب]] است سنگریزه‌هایِ مورد نیاز برای [[رمی|رمی جمرات]] را از اینجا جمع کرد.<ref>صحیح مسلم، ج3، ص 104؛ السنن، ج5، ص258؛ فضائل مکه و حرمة البیت الحرام، ص169.</ref>


دعایی نیز برای هنگام دویدن در محسر رسیده است که متن آن چنین است: «الّلهم سلّم عهدی واقبل توبتی و أجب دعوتی و اخلفنی فیمن ترکت بعدی.»<ref>وسائل‌الشیعة، ج10، ص47، حدیث 1 و 2؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.</ref>
==قربانی کردن در وادی محسر==
 
از سال 1400 قمری (۱۳۵۹ش) قربانگاه‌هایی در وادی محسر ساخته شد که حاجیان می‌توانستند در آنجا [[قربانی]] کنند. این قربانگاه‌ها تا حدود سال‌ ۱۴۲۶ قمری (۸۳-۸۴ش) برپا بودند.<ref name=":0">[https://journal.hzrc.ac.ir/article_36741_2fc39b3e6348f2f8fc2bd879800923c3.pdf «تحولات قربانی در حج از نگاه فقه و تاریخ (با تأکید بر وضع فعلی قربانی)»]، ص۸۳-۸۴.</ref> وجود قربانگاه در محسر پرسش‌هایی را درباره حکم فقهی قربانی کردن خارج از [[منا]] مطرح کرد.<ref name=":0" /> فتوای مراجع کنونی شیعه آن است که در صورت عدم امکان ذبح در منا، در وادی محسّر نیز قربانی صحیح است.<ref>آراء المراجع فی الحج، ص358. همچنین نگاه کنید به: [https://wikihaj.com/view/قربانی_(فتاوای_مراجع) فتوای مراجع درباب قربانی مسئله شماره 1078]</ref> از نظر اهل سنّت، قربانی کردن در تمام درّه‌های مکّه درست است.<ref>السنن الکبری، ج5، ص122.</ref>
مقدار دویدن در محسر، صدگام‏ است.<ref>وسائل‌الشیعة، ج10، ص47، حدیث 1 و 2؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.</ref>
 
==آیا قربانی کردن در وادی محسر، درست است؟==
به فتوای مراجع کنونی شیعه آن است که در وادی محسّر نیز قربانی صحیح است.<ref>آراء المراجع فى الحج، ص358.</ref> از نظر اهل سنّت، قربانی کردن در تمام درّه‌های مکّه درست است.<ref>السنن الکبرى، ج5، ص122.</ref>
 
==احکام دیگر وادی محسر==
برخی دیگر ازاحکام این منطقه عبارت است از:
*مستحب است، سنگریزه‌هایِ مورد نیاز برای رمی جمرات را از اینجا جمع کرد.<ref>صحیح مسلم، ج3، ص 104؛ السنن، ج5، ص258؛ فضائل مکه و حرمة البیت الحرام، ص169.</ref>
* توقف در وادی محسّر جز در صورت ضرورت جایز نیست،<ref>اودیة مکّة، ص86؛ الحاشیة على شرح المنهج، ج2، ص463.</ref>
* مستحب است حج‌گزار در حال عبور از وادی محسر پیوسته تلبیه بگوید.<ref>المغنى، ج3، ص444.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۶۰: خط ۴۲:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{دانشنامه
{{برگرفتگی
  | آدرس = http://miqat.hajj.ir/article_37224.html
  | پیش از لینک =
  | عنوان = وادی محسر
| منبع = وادی محصر، صفحه ۱۷۳ تا ۱۸۲
| نویسنده = عباسعلی براتی
| لینک = http://miqat.hajj.ir/article_37224.html
  | توضیحات منبع = فصلنامه میقات: ش۳، ۱۳۷۲ش
}}
}}


* '''آراء المراجع فى الحج''': علی افتخاری، دارالقرآن الکریم، قم ۱۴۱۲ق/۱۳۷۱ش.
* '''آراء المراجع فى الحج''': علی افتخاری، دارالقرآن الکریم، قم ۱۴۱۲ق/۱۳۷۱ش.
* '''اخبار مکة''': . اَزرقی//
* '''أدب الطلب و منتهى‌الأرب''': محمد بن علی شوکانی، به تحقیق: سریحی، عبدالله یحیی، بیروت، دار ابن حزم، ۱۴۱۹ق.
* '''الایضاح و المحب الطبرى، القرى و المطالع''': نووی،//
* '''أودیة مکّة المکرمة''': عاتق بن غیث بلادی، مکه، دار مکّه للنشر و التوزيع، ۱۴۰۵ق.
* '''الحاشیة على شرح المنهج''': سلیمان الجمل، الحاشیة علی شرح المنهج، دارالفکر، بیروت، بی‌تا.
* '''اخبار مکة''': محمد بن عبدالله ازرقی، به تحقیق: رشدی صالح ملحس، بیروت، دار الأندلس، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.
* '''الحدائق الناضرة''': دارالاضواء، بیروت، ۱۴۰۵ه/۱۹۸۵م.
* '''اخبار مکه''': محمد بن عبدالله ازرقی، به تحقیق: رشدی صالح ملحس، بیروت، دار الأندلس، ۱۴۱۶ق.
* '''الروضة البهیة فى شرح اللمعة الدمشقیة''': شهید ثانی، چاپ اسلامیة، تهران، بی‌تا.
* '''الحاشیة على شرح المنهج''': سلیمان الجمل، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.
* '''السیرة النبویة''': ابن‌هشام//
* '''تاج‌العروس''': محمد مرتضی زبیدی، بیروت، دار مکتبة الحیاة، ۱۳۰۶ق.
* '''الشرائع''': محقق حلی، دارالاضواء، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
* '''تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه''': اصغر قائدان، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۶ش.
* '''الصحاح''': ؛ الجوهری، دارالعلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ه/۱۹۵۶م.
* '''[https://journal.hzrc.ac.ir/article_36741_2fc39b3e6348f2f8fc2bd879800923c3.pdf «تحولات قربانی در حج از نگاه فقه و تاریخ (با تأکید بر وضع فعلی قربانی)»]'''، محمدسعيد نجاتی و علی شمس، پژوهشنامه حج و زيارت سال چهارم، شماره اول، بهار و تابستان ۱۳۹۸ش.
* '''الغنیة(الینابیع الفقهیه)''': ابن‌زهره،//
* '''جامع‌ المقاصد في شرح القواعد''': محقق کرکی، قم، مؤسسة آل البیت، ۱۴۰۸ق.
* '''اللمعة الدمشقیة''': شهید ثانی، دارالعالم الاسلامی، بیروت، باشراف السید محمد کلانتر.؟؟
* '''جواهرالکلام''': محمدحسن نجفی، بیروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۳۶۲ش.
* '''المبسوط''': شیخ طوسی، المکتبة المرتضویة، المطبعة الحیدریة، تهران، ۱۳۸۷ش.
* '''الروضة البهیة فى شرح اللمعة الدمشقیة''': شهید ثانی، تهران، چاپ اسلامیة، بی‌تا.
* '''المعجم''': البکری//
* '''السنن الکبرى''': احمد بن علی نسائی، به تحقیق: احمد شمس‌الدین، عبدالغفار سلیمان بنداری، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون، 1411ق.
* '''المغنى''': ؛ ابن‌قدامه//
* '''السیرة النبویة''': عبد الملک بن هشام ابن‌هشام، به تألیف ابراهیم ابیاری، مصطفی سقا و عبد الحفیظ شبلی، بی‌جا، دار المعرفة، بی‌تا.
* '''المقدّمة فى علوم الحدیث''': ابن‌صلاح، مخطوط، دارلکتب المصریة.//
* '''شفاءالغرام بأخبار البلد الحرام''': محمد بن احمد فاسی، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۵ه/۱۹۸۵م.
* '''المقنعة''': شیخ مفید، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۰ق.
* '''الصحاح''': اسماعيل بن حماد الجوهری، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۳۷۶ه/۱۹۵۶م.
* '''النهایة فى غریب الحدیث''': ، ابن‌اثیر//
* '''صحیح مسلم''': مسلم بن حجاج، به تحقیق: احمد عمر هاشم و موسی شاهین لاشین، بیروت، مؤسسة عزالدین، ۱۴۰۷ق.
* '''اَودیة مکّة''': عاتق بن غیث بلادی، دار مکّه.//
 
* '''تاج‌العروس''': زبیدی، دار مکتبة الحیاة، بیروت.
* '''فضائل مکّة و حرمة البیت الحرام''': عاتق بن غیث بلادی، مکه، دارمکّة، ۱۴۱۰ه/۱۹۸۵م.
* '''جامع‌المقاصد''': مؤسسة آل البیت، قم، ۱۴۰۸ه.
* '''کتاب المناسک و اماکن طرق الحج و معالم الجزیرة''': ابراهيم بن اسحاق الحربی، تحقیق حمد الجاسر، ریاض، دار الیمامه، ۱۴۰۱ه/۱۹۸۱م.
* '''جواهرالکلام''': نجفی،
* '''مجمع البحرین''': فخرالدین بن محمد طریحی، به تحقیق احمد حسینی اشکوری، بی‌جا، مکتبة المرتضوية، 1362ش.
* '''شفاءالغرام''': الفاسی، دارالکتاب العربی، بیروت، ۱۴۰۵ه/۱۹۸۵م.
* '''مرآة الحرمين''': ابراهیم رفعت پاشا، بی‌جا، مطبعة دارالکتب المصریة، 1344ق.
* '''صحیح مسلم''': مسلم، مؤسسة عزالدین، ۱۴۰۷ه.
* '''مستدرك الوسائل''': حسین نوری، بیروت، مؤسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث، ۱۴۲۹ق.
* '''فضائل مکّة و حرمة البیت الحرام''': عاتق بن غیث بلادی، دارمکّة، مکّة المکرمة، ۱۴۱۰ه/۱۹۸۵م.
* '''معجم‌البلدان''': یاقوت حموی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
* '''فى منزل الوحى''': دارالمعارف، القاهره، بی‌تا.//
* '''معجم معالم الحجاز''': عاتق بن غیث بلادی، بیروت، مؤسسة الريان للطباعة و النشر و التوزیع، 1431ق/2010م.
* '''کتاب المناسک و اماکن طرق الحج و معالم الجزیرة''': حربی، تحقیق حمد الجاسر، دارلیمامه، ریاض، ۱۴۰۱ه/۱۹۸۱م.
* '''معجم معالم مکّه''': عاتق بن غیث بلادی، مکه، دار مکّه للنشر و التوزيع، 1403ق/ 1983م.
* '''مجمع‌البحرین''': طریحی//
* '''معجم معالم مکّه''': عاتق بن غیث بلادی، مکّة المکرّمة، دار مکّه، ۱۴۰۳ه/۱۹۸۳م.
* '''مستدرک‌الوسائل''':
* '''معجم الحج والعمرة المستخرج من الموسوعه الفقهیه الکویتیه'''، صباح حمید اسماعیل، اربیل، مکتبه صلاح الدین، چاپ اول، ۲۰۱۷م.
* '''معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع''': تحقیق مصطفی السقاء، بیروت، ۱۹۸۳//
* '''المغنى''': عبدالله بن احمد ابن‌قدامه، ریاض، دار عالم الکتب، ۱۴۱۷ق.
* '''معجم معالم الحجاز''': عاتق بن غیث بلادی//
* '''المقدّمة فى علوم الحدیث''': عثمان بن عبد الرحمن ابن‌صلاح، به تألیف صلاح محمد عویضه، بیروت، دار الکتب العلمية، 1416ق/ 1995م.
* '''معجم معالم مکّه''': عاتق بن غیث بلادی، دار مکّه، مکّة المکرّمة، ۱۴۰۳ه/۱۹۸۳م؛
* '''ملئ العیبة بما جمع بطول الغیبة''': محمد بن عمر فهری، با تصحيح و تنظيم محمد حبیب‌ ابن‌خوجه، بیروت، دارالغرب الاسلامى، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
* '''معجم‌البلدان''': یاقوت حموی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۳۹۹ه/۱۹۷۹م.
* '''مناسک نوین''': مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
* '''معجم‌الحجاز'''://
* '''النهایة فى غریب الحدیث و الأثر''': مبارک بن محمد ابن‌اثیر، با تصحيح و تنظيم طاهر احمد زاوی و محمود محمد طناحی، قم اسماعیلیان، ۱۳۷۶ش.
* '''ملئ العیبة بما جمع بطول الغیبة''': سبیتی، دارالغرب الاسلامى، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
* '''مناسک حج''': امام خمینی، شرکت افست، تهران، ۱۴۰۷ق.
* '''منتهى‌الارب'''://
* '''نیل‌الاوطار''': شوکانی، دارالجیل، بیروت (افست از روی چاپ دارالحدیث- قاهره)، بی‌تا.
* '''نیل‌الاوطار''': شوکانی، دارالجیل، بیروت (افست از روی چاپ دارالحدیث- قاهره)، بی‌تا.
* '''وسائل‌الشیعة''': . الحرّ العاملی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا.
* '''وسائل الشيعة''': محمد بن حسن حر عاملى، قم، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام لإحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
* '''وسیله(الینابیع الفقهیه)''': ابن‌حمزه//
* '''وسیله الی نيل الفضيلة''': ابن‌حمزه طوسی، به تحقیق: محمد حسون و محمود مرعشی، قم، تابخانه عمومی آیت‌الله‌مرعشی نجفی(ره)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق.
{{پایان}}
{{پایان}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۹

وادی مُحَسِّر منطقه‌ای است میان مزدلفه و منا که حاجیان از آن می‌گذرند. فقیهان مسلمان درباره اینکه این منطقه جزئی از منا یا منطقه‌ای مستقل است اختلاف‌نظر دارند؛ اما همه قربانی کردن را که باید در منا صورت گیرد، در این منطقه نیز صحیح می‌دانند.

از جمله احکام وادی محسر آن است که قبل از طلوع آفتاب نباید از آن عبور کرد. این حکم ویژه کسانی است که صبح روز عید قربان، می‌خواهند برای رفتن به منا، مشعرالحرام (مزدلفه) را به سوی منا ترک کنند. همچنین هنگام عبور از این منطقه، مستحب است حج‌گزار با حالت دویدن مسیر را طی کند.

موقعیت جغرافیایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

وادی محسر، منطقه‌ای است میان مزدلفه و منا که حاجیان از آن می‌گذرند و در این قسمت، تابلوهایی وجود دارد که حدود محسر را نشان می‌دهد.[۱] فاصله این وادی تا مسجد الحرام ۱۱ کیلومتر است.[نیازمند منبع]

بنابر نظر فقیهان شیعه[۲] و اهل سنّت،[۳] وادی محسّر بیرون از منا و نیز بیرون از مزدلفه است و معتقدند این سه منقطه به ترتیب و بدون فاصله پشت‌سرهم قرار دارند: «منا»، «محسر» و «مزدلفه»؛ مثلًا می‌گویند: محسّر، بیرون از منا و چسبیده به آن است[۴] یا می‌نویسند: محسّر میان منا و مزدلفه قرار گرفته است.[۵]

عده‌ای از فقیهان شیعه[۶] و سنی[۷] نیز با پیروی از برخی روایات، وادی محسّر را بخشی از منا دانسته‌اند.

رود محسر و وادی آن[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محسر رود کوچکی است که از سمتِ شرقی کوه ثَبیر در شرق مکه سرازیر می‌شود و به وادی عُرَنه (یکی از دره‌های مکه، بین مزدلفه و صحرای عرفات) می‌ریزد. هنگامی که از میان منا و مزدلفه می‌گذرد، به صورت مرز و فاصله‌ای میان آن دو قرار می‌گیرد و به سوی جنوب می‌رود. طول رود محسر، 3812 متر بوده و نقطه پایان آن، مأزمین (دو کوهی که در مسیر حجّاج از مزدلفه به منا قرار دارد) است.[۸]

این رودخانه در پایان سرزمین مزدلفه، باریک می‌شود و عرض آن به 50 متر می‌رسد و تا مسافتی در حدود 4372 متر، یعنی تا «العلمین» که مرز حرم از سمت عرفه است امتداد پیدا می‌کند.[۹]

علت نام‌گذاری‏[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محسّر از ریشه «حَسَرَ» و به معنای خسته شدن و از پا افتادن است.[۱۰] گفته شده علت نامگذاری آن به وادی محسّر آن است که وقتی ابرهه و لشکرش برای نابودی کعبه آمدند، هنگامی که به این رودخانه رسیدند، با سنگریزه‌های «سجیل» از پای درآمدند. ابرهه یاران خود را از پیروزی ناامید ساخت و آنان به خاطر از دست رفتن پیروزی، حسرت خوردند.[۱۱]

نام‌های دیگر[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دیگر نام‌های وادی محسر عبارت است از: مُهَلِّل (زیرا وقتى مردم به این وادى می‌‏رسند، شتاب می‌گیرند)،[۱۲] بَطْن محسر[۱۳] و وادی‌ النار. مردم مکّه، آن را به نام وادی‌ النار می‌خوانند[۱۴] و گفته‌اند علت این نام‌گذاری آن است که مردی از اهل مکّه برای شکار به آنجا رفته بود که آتشی از آسمان آمد و او را سوزانید.[۱۵]

احکام و آداب محسر[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در کتاب‌های فقهی احکامی برای وادی محسر نوشته شده است:

  • قبل از طلوع آفتاب نباید از این وادی عبور کرد و وارد منا شد؛ زیرا توقف در مشعر، بین فجر و طلوع آفتاب است.[۱۶] این حکم، برای کسانی است که در صبح روز عید قربان، می‌خواهند برای افاضه به منا، مشعرالحرام (مزدلفه) را به سوی منا ترک کنند. آنان می‌توانند تا نزدیکی وادی محسّر بیایند و آنجا توقف کنند و با طلوع خورشید وارد محسر شوند و از آن بگذرند و به منا بروند.[۱۷]
  • اگر محرم قبل از طلوع آفتاب از محسر بگذرد، گناه کرده؛ اما کفاره بر او واجب نیست.[۱۸]
  • به نظر فقیهان شیعه و اهل سنت، هنگام عبور از محسر، مستحب است انسان، با حالت دویدن، مسیر را طی کند و پیامبر(ص) و صحابه نیز چنین می‌کرده‌اند.[۱۹]
  • مقدار دویدن در محسر، صدگام‏ است[۲۰] و گفته شده هنگام دویدن این دعا خوانده شود: «الّلهم سلّم عهدی واقبل توبتی و أجب دعوتی و اخلفنی فیمن ترکت بعدی.»[۲۱] همچنین. مستحب است حج‌گزار در حال عبور از وادی محسر پیوسته تلبیه بگوید.[۲۲]
  • توقف در وادی محسّر جز در صورت ضرورت جایز نیست.[۲۳]
  • بنابر نظر اهل‌سنت، مستحب است سنگریزه‌هایِ مورد نیاز برای رمی جمرات را از اینجا جمع کرد.[۲۴]

قربانی کردن در وادی محسر[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از سال 1400 قمری (۱۳۵۹ش) قربانگاه‌هایی در وادی محسر ساخته شد که حاجیان می‌توانستند در آنجا قربانی کنند. این قربانگاه‌ها تا حدود سال‌ ۱۴۲۶ قمری (۸۳-۸۴ش) برپا بودند.[۲۵] وجود قربانگاه در محسر پرسش‌هایی را درباره حکم فقهی قربانی کردن خارج از منا مطرح کرد.[۲۵] فتوای مراجع کنونی شیعه آن است که در صورت عدم امکان ذبح در منا، در وادی محسّر نیز قربانی صحیح است.[۲۶] از نظر اهل سنّت، قربانی کردن در تمام درّه‌های مکّه درست است.[۲۷]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ↑ معجم معالم مکّه، ص۲۴۸؛ أودیة مکّة، ص۲۸، ۸۶، ۱۱۵.
  2. ↑ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص۴؛ مناسک حج، ص۲۱۳.
  3. ↑ المغنى، ج۳، ص۳۷۶ و ۳۸۰؛ معجم الحج والعمرة، ص۷۱۸-۷۱۹.
  4. ↑ کتاب المناسک و اماکن طرق الحج و معالم الجزیرة، ص506؛ معجم معالم الحجاز، ج8، ص40، 42؛ معجم‌البلدان، ج5، ص62؛ معجم الحج والعمرة، ص۷۱۸.
  5. ↑ معجم‌الحجاز، ج8، ص40؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص101.
  6. ↑ الروضة البهیة فى شرح اللمعة الدمشقیة، ج1، ص234؛ جامع‌المقاصد، ج3، ص220.
  7. ↑ شفاءالغرام، ج1، ص498، به نقل از محب طبرى، القِرى‏؛ صحیح مسلم، کتاب حج، ج3، ص104، حدیث 1282؛ المغنى، ج3، ص444؛ شوکانى، نیل‌الاوطار، ج5، ص62.
  8. ↑ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۵۳.
  9. ↑ مرآةالحرمین، ج1، ص339-341.
  10. ↑ مجمع‌البحرین، مادّه «حسر».
  11. ↑ اودیة مکّة، ص86؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص101؛ شفاءالغرام، ج1، ص499؛ النهایة فى غریب الحدیث، مادّه« حبس»؛ اودیة مکّة، ص86؛ فضائل مکّة و حرمة البیت الحرام، ص197؛ السیرة النبویة، ج1، ص44، 46؛المقدّمة فى علوم الحدیث، ص44.
  12. ↑ اخبار مکّه، ج2، ص93.
  13. ↑ تاج‌العروس، ص3، 140؛ الصحاح، ج2، ص630؛ منتهى الأرب، مادّه« حسر».
  14. ↑ اخبار مکة، ج2، ص93؛ شفاءالغرام، ج1، ص499؛ معجم معالم مکّه، ص249؛ ملئ‌العیبة، ج5، ص102.
  15. ↑ ملئ‌العیبة، ج5، ص102؛ المقدّمة فى علوم الحدیث، ص44؛ الحاشیة على شرح المنهج، ج2، ص463.
  16. ↑ مناسک نوین، ص۲۱۰.
  17. ↑ وسیله(الینابیع الفقهیه)، ج8، ص441؛ الغنیة(الینابیع الفقهیه)، ج8، ص410؛ المقنعة، ص417؛ المبسوط، ج1، ص368؛ الشرائع، ج1، ص258؛ جامع‌المقاصد، ج3، ص220؛ اللمعة الدمشقیة، ج2، ص272؛ آراء المراجع فى الحج، ص338.
  18. ↑ مناسک نوین، ص۲۱۰.
  19. ↑ معجم الحج والعمرة، ص۷۱۸؛ شفاءالغرام، ج2، ص93؛ المعجم، ج4، ص119، به نقل از نووى، الایضاح و المحب الطبرى، القرى و المطالع؛ اخبار مکّة، ج2، ص93؛ وسائل‌الشیعة، ج10، ص46؛ مستدرک‌الوسائل، ج10، ص54؛ الروضة البهیّة، کتاب الحج، اعمال الوقوفین.
  20. ↑ وسائل‌الشیعة، ج10، ص47، حدیث 1 و 2؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.
  21. ↑ وسائل‌الشیعة، ج10، ص47، حدیث 1 و 2؛ جواهرالکلام، ج19، ص102.
  22. ↑ المغنى، ج3، ص444.
  23. ↑ اودیة مکّة، ص86؛ الحاشیة على شرح المنهج، ج2، ص463.
  24. ↑ صحیح مسلم، ج3، ص 104؛ السنن، ج5، ص258؛ فضائل مکه و حرمة البیت الحرام، ص169.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ «تحولات قربانی در حج از نگاه فقه و تاریخ (با تأکید بر وضع فعلی قربانی)»، ص۸۳-۸۴.
  26. ↑ آراء المراجع فی الحج، ص358. همچنین نگاه کنید به: فتوای مراجع درباب قربانی مسئله شماره 1078
  27. ↑ السنن الکبری، ج5، ص122.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از وادی محصر، صفحه ۱۷۳ تا ۱۸۲ فصلنامه میقات: ش۳، ۱۳۷۲ش است.
  • آراء المراجع فى الحج: علی افتخاری، دارالقرآن الکریم، قم ۱۴۱۲ق/۱۳۷۱ش.
  • أدب الطلب و منتهى‌الأرب: محمد بن علی شوکانی، به تحقیق: سریحی، عبدالله یحیی، بیروت، دار ابن حزم، ۱۴۱۹ق.
  • أودیة مکّة المکرمة: عاتق بن غیث بلادی، مکه، دار مکّه للنشر و التوزيع، ۱۴۰۵ق.
  • اخبار مکة: محمد بن عبدالله ازرقی، به تحقیق: رشدی صالح ملحس، بیروت، دار الأندلس، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.
  • اخبار مکه: محمد بن عبدالله ازرقی، به تحقیق: رشدی صالح ملحس، بیروت، دار الأندلس، ۱۴۱۶ق.
  • الحاشیة على شرح المنهج: سلیمان الجمل، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.
  • تاج‌العروس: محمد مرتضی زبیدی، بیروت، دار مکتبة الحیاة، ۱۳۰۶ق.
  • تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه: اصغر قائدان، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۶ش.
  • «تحولات قربانی در حج از نگاه فقه و تاریخ (با تأکید بر وضع فعلی قربانی)»، محمدسعيد نجاتی و علی شمس، پژوهشنامه حج و زيارت سال چهارم، شماره اول، بهار و تابستان ۱۳۹۸ش.
  • جامع‌ المقاصد في شرح القواعد: محقق کرکی، قم، مؤسسة آل البیت، ۱۴۰۸ق.
  • جواهرالکلام: محمدحسن نجفی، بیروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۳۶۲ش.
  • الروضة البهیة فى شرح اللمعة الدمشقیة: شهید ثانی، تهران، چاپ اسلامیة، بی‌تا.
  • السنن الکبرى: احمد بن علی نسائی، به تحقیق: احمد شمس‌الدین، عبدالغفار سلیمان بنداری، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون، 1411ق.
  • السیرة النبویة: عبد الملک بن هشام ابن‌هشام، به تألیف ابراهیم ابیاری، مصطفی سقا و عبد الحفیظ شبلی، بی‌جا، دار المعرفة، بی‌تا.
  • شفاءالغرام بأخبار البلد الحرام: محمد بن احمد فاسی، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۵ه/۱۹۸۵م.
  • الصحاح: اسماعيل بن حماد الجوهری، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۳۷۶ه/۱۹۵۶م.
  • صحیح مسلم: مسلم بن حجاج، به تحقیق: احمد عمر هاشم و موسی شاهین لاشین، بیروت، مؤسسة عزالدین، ۱۴۰۷ق.
  • فضائل مکّة و حرمة البیت الحرام: عاتق بن غیث بلادی، مکه، دارمکّة، ۱۴۱۰ه/۱۹۸۵م.
  • کتاب المناسک و اماکن طرق الحج و معالم الجزیرة: ابراهيم بن اسحاق الحربی، تحقیق حمد الجاسر، ریاض، دار الیمامه، ۱۴۰۱ه/۱۹۸۱م.
  • مجمع البحرین: فخرالدین بن محمد طریحی، به تحقیق احمد حسینی اشکوری، بی‌جا، مکتبة المرتضوية، 1362ش.
  • مرآة الحرمين: ابراهیم رفعت پاشا، بی‌جا، مطبعة دارالکتب المصریة، 1344ق.
  • مستدرك الوسائل: حسین نوری، بیروت، مؤسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث، ۱۴۲۹ق.
  • معجم‌البلدان: یاقوت حموی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
  • معجم معالم الحجاز: عاتق بن غیث بلادی، بیروت، مؤسسة الريان للطباعة و النشر و التوزیع، 1431ق/2010م.
  • معجم معالم مکّه: عاتق بن غیث بلادی، مکه، دار مکّه للنشر و التوزيع، 1403ق/ 1983م.
  • معجم معالم مکّه: عاتق بن غیث بلادی، مکّة المکرّمة، دار مکّه، ۱۴۰۳ه/۱۹۸۳م.
  • معجم الحج والعمرة المستخرج من الموسوعه الفقهیه الکویتیه، صباح حمید اسماعیل، اربیل، مکتبه صلاح الدین، چاپ اول، ۲۰۱۷م.
  • المغنى: عبدالله بن احمد ابن‌قدامه، ریاض، دار عالم الکتب، ۱۴۱۷ق.
  • المقدّمة فى علوم الحدیث: عثمان بن عبد الرحمن ابن‌صلاح، به تألیف صلاح محمد عویضه، بیروت، دار الکتب العلمية، 1416ق/ 1995م.
  • ملئ العیبة بما جمع بطول الغیبة: محمد بن عمر فهری، با تصحيح و تنظيم محمد حبیب‌ ابن‌خوجه، بیروت، دارالغرب الاسلامى، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
  • مناسک نوین: مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
  • النهایة فى غریب الحدیث و الأثر: مبارک بن محمد ابن‌اثیر، با تصحيح و تنظيم طاهر احمد زاوی و محمود محمد طناحی، قم اسماعیلیان، ۱۳۷۶ش.
  • نیل‌الاوطار: شوکانی، دارالجیل، بیروت (افست از روی چاپ دارالحدیث- قاهره)، بی‌تا.
  • وسائل الشيعة: محمد بن حسن حر عاملى، قم، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام لإحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
  • وسیله الی نيل الفضيلة: ابن‌حمزه طوسی، به تحقیق: محمد حسون و محمود مرعشی، قم، تابخانه عمومی آیت‌الله‌مرعشی نجفی(ره)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق.
برگرفته از «https://wikihaj.com/index.php?title=وادی_محسر&oldid=53288»