زیارت‌نامه امام سجاد در بقیع: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''زیارت‌نامه امام سجاد در بقیع''' زیارت‌نامه‌ای که زائر به هنگام زیارت قبر امام سجاد در [[بقیع|قبرستان بقیع]] می خواند.
'''زیارت‌نامه امام سجاد(ع) در بقیع''' زیارت‌نامه‌ای که زائر به هنگام زیارت قبر امام سجاد در [[بقیع|قبرستان بقیع]] می خواند.<ref>راهنمای حرمین شریفین، ص۱۶۰.</ref> امام سجاد چهارمین امام [[شیعه|شیعیان]] است که در سال 95 هجری به شهادت رسید. به باور عالمان شیعه بهترین زیارت برای زیارت امامان شیعه، زیارت جامعه کبیره و زیارت امین الله است.<ref> راهنمای حرمین شریفین، ج۵، ص۱۵۹.</ref> با اینحال زیارت نامه‌های مختصری نیز برای زیارت ایشان نقل شده است.<ref>راهنمای حرمین شریفین، ج۵، ص۱۶۰.</ref>


علی بن الحسین، مشهور به امام سجاد و زین العابدین (۳۸- ۹۵ق)، چهارمین امام شیعیان است. امام سجاد(ع) در [[واقعه کربلا]] حضور داشت. لشکر عمر بن سعد پس از [[شهادت امام حسین(ع)]] او را همراه [[اسیران کربلا]] به [[کوفه]] و [[شام]] بردند.
== امام سجاد ==
 
{{اصلی|امام سجاد(ع)}}
وقایعی چون [[واقعه حره]]، [[نهضت توابین]] و [[قیام مختار]] در زمان امام سجاد(ع) روی داد. مجموعه [[دعا|ادعیه]] و [[مناجات|مناجات‌های امام سجاد(ع)]] در کتاب [[صحیفه سجادیه]] گرد آمده است. رسالة الحقوق، شامل ۵۰ حقّ از حقوق خدا و بندگان، مردم و حاکمان، والدین و فرزندان، همسایگان و ... از سخنان اوست.
علی بن الحسین، مشهور به امام سجاد و زین العابدین (۳۸- ۹۵ق)، چهارمین امام شیعیان است.<ref>الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۳۸.</ref> امام سجاد(ع) در [[واقعه کربلا]] حضور داشت. لشکر عمر بن سعد پس از [[شهادت امام حسین(ع)]] او را همراه [[اسیران کربلا]] به [[کوفه]] و [[شام]] بردند.<ref>تاریخ‌الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۶.</ref> به باور شیعیان، امام سجاد(ع) به دستور ولید بن عبد الملک حاکم اموی، با سمّ به شهادت رسید.<ref>الاتحاف بحب الاشراف، ۱۴۲۳ق، ص۲۷۶و۲۷۷.</ref> مدفن وی در [[بقیع|قبرستان بقیع]] کنار قبر امام حسن مجتبی(ع)، امام محمد باقر(ع) و [[امام صادق(ع)|امام جعفر صادق(ع)]] است.<ref>الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۳۸؛ اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۵۶.</ref>
 
به باور شیعیان، امام سجاد(ع) به دستور ولید بن عبد الملک حاکم اموی، با سمّ به شهادت رسید. مدفن وی در قبرستان بقیع کنار قبر امام حسن مجتبی(ع)، امام محمد باقر(ع) و [[امام صادق(ع)|امام جعفر صادق(ع)]] است.
 
امام نزد [[اهل سنت]] نیز جایگاه والایی دارد و علم و عبادت و ورع او را می‌ستایند.


==مضمون زیارتنامه==
==مضمون زیارتنامه==
زیارتنامه امام، با ستایش امام(ع) در قالب درودهای پیاپی آغاز می‌شود که هر خطاب، گوهری از مقامات ایشان را آشکار می‌سازد. امام(ع) با عنوان «ولی مسلمانان» (سرپرست و رهبر مؤمنان)، «نور دیده عارفان» (نور چشمان جان‌آگاهان) و «وصی اوصیا» (جانشین جانشینان پیامبران) خوانده می‌شوند. جایگاه ایشان به عنوان «خازن وصایای المرسلین» (نگهدارنده وصیت‌نامه‌های پیامبران) و «مصباح العالمین» (چراغ فروزان جهانیان) ترسیم می‌گردد.
زیارتنامه امام سجاد(ع) با خطاب قرار دادن آن حضرت با القابی چون ولی مسلمانان، نور دیده عارفان و وصی اوصیا آغاز می‌شود. در ادامه، ایشان به عنوان کشتی دانش، نور هدایت و دریای بخشش برای جویندگان حقیقت توصیف می‌گردند. در پایان، زائر با گواهی به حجت الله بودن امام، بر تقوای ایشان تأکید کرده و زیارت را با درخواست رحمت الهی به پایان می‌برد.<ref>راهنمای حرمین شریفین، ص۱۶۰.</ref>
 
در ادامه، تصویری ژرف از هدایت‌گری امام(ع) ارائه می‌شود که ایشان را «سفینة العلم» (کشتی نجات‌بخش دانش)، «سکینة الحلم» (آرامشِ بردباری) و «ضوء المستوحشین» (نور پناه‌جویانِ هراسان) می‌نامد. همچنین، امام(ع) به «بحر الندی» (دریای بخشش) و «بدر الدجی» (ماهِ شب‌های تاریک) تشبیه می‌شوند که راهنمای جویندگان حقیقت در تاریکی‌هاست.
 
در فراز پایانی، زائر با گواهی دادن به «حجة الله» (دلیل و برهان الهی) بودن امام(ع)، بر عبادت خالصانه، تقوای ستودنی و اطاعت بی‌چون و چرای ایشان از پروردگار تأکید نموده و این زیارت روح‌افزا را با درخواست رحمت و برکات الهی به پایان می‌برد.


==متن زیارت‌نامه==
==متن زیارت‌نامه==
به باور عالمان شیعه بهترین زیارت برای زیارت امامان شیعه، زیارت جامعه کبیره و زیارت امین الله است.<ref> راهنمای حرمین شریفین، غفاری، ابراهیم، انتشارات اسوه، ج۵، ص۱۵۹، ۱۳۷۰ش.</ref> با اینحال زیارت نامه‌های مختصری نیز برای زیارت ایشان نقل شده است.


{{نقل قول دوقلو
{{نقل قول دوقلو
خط ۳۰: خط ۲۱:
* [[زیارت‌نامه‌های مدینه]]
* [[زیارت‌نامه‌های مدینه]]
* [[زیارت‌نامه‌های بقیع]]
* [[زیارت‌نامه‌های بقیع]]


==پانویس==
==پانویس==
خط ۳۷: خط ۲۷:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
* راهنمای حرمین شریفین، غفاری، ابراهیم، انتشارات اسوه، ج۵، ص۱۵۹، ۱۳۷۰ش.
* '''الإتحاف بحب الأشراف'''، شبراوی، عبدالله بن محمد، تصحیح سامی غریری، قم، دارالکتاب الاسلامی، ۱۴۲۳ق.
* '''الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد'''، شیخ مفید، محمد بن محمد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
* '''إعلام الوری بأعلام الهدی'''، طبرسی، فضل بن حسن، تهران، اسلامیه،‌ چاپ سوم، ۱۳۹۰ق.
* '''تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)'''، طبری، محمد بن جریر، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۹۶۷م.
* '''راهنمای حرمین شریفین'''، غفاری، ابراهیم، انتشارات اسوه، ۱۳۷۰ش.
{{پایان}}
{{پایان}}