مرقد محمد بن عثمان عمروى: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} '''مرقد محمد بن عثمان بن سعيد عَمروى (شيخ خَلانى)|محمد بن عثمان بن...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۶]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Masoud67 }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۶]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Masoud67 }} | ||
'''مرقد [[محمد بن عثمان بن سعيد عَمروى (شيخ خَلانى)|محمد بن عثمان بن سعيد عمروى (شيخ خلانى)]]''' | '''مرقد [[محمد بن عثمان بن سعيد عَمروى (شيخ خَلانى)|محمد بن عثمان بن سعيد عمروى (شيخ خلانى)]]''' | ||
==مقام و منزلت محمد بن عثمان== | ==مقام و منزلت محمد بن عثمان== | ||
خط ۱۵: | خط ۱۱: | ||
پس از وفات عثمان بن سعيد، امام زمان(عج) توقيعى را براى فرزندش ([[محمد بن عثمان]]) نوشت كه در آن، وفات پدرش را به وى تسليت گفته بود. شيعيان در دوران نيابت وى، نامههاى خود را به وى مىدادند تا به امام زمان(عج) برساند و پاسخ آن حضرت در قالب توقيعات از طريق وى، به شيعيان مىرسيد. در يكى از اين توقيعات آمده است: «محمد بن عثمان عَمروى - خداوند از او و از پدرش خشنود باد - مورد وثوق من است و نوشته او، نوشته من است». همچنين بسيارى از كرامات امام زمان(عج)، به دست وى، براى شيعيان ظاهر گشته است. محمد بن عثمان، كتابهايى در روايات و مسائل فقهى كه از امام يازدهم و دوازدهم(عليهما السلام) و پدرش عثمان بن سعيد شنيده، نوشته است كه يكى از آنها، كتاب [[الاشربه]] بوده كه پس از درگذشت او، به [[ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى]] (نايب سوم امام زمان(عج)) و پس از وى، به [[ابوالحسن سَمُرى]] (نايب چهارم) رسيده است.<ref>الغيبة، ص ٢۴١ و ٢۴۵.</ref>سرانجام محمد بن عثمان پس از اينكه حدود پنجاه سال، نيابت حضرت مهدى(عج) را برعهده داشت، در سال (٣٠۴ يا ٣٠۵ه .ق)، در بغداد درگذشت. قبر وى، كنار قبر مادرش در خيابان بابالكوفه، در محلى كه خانه او قرار داشته، واقع بوده است. <ref>الغيبة، ص ٢۴۶ و ٢۴٧.</ref>اين مرقد اكنون در محله خلانى واقع شده است. | پس از وفات عثمان بن سعيد، امام زمان(عج) توقيعى را براى فرزندش ([[محمد بن عثمان]]) نوشت كه در آن، وفات پدرش را به وى تسليت گفته بود. شيعيان در دوران نيابت وى، نامههاى خود را به وى مىدادند تا به امام زمان(عج) برساند و پاسخ آن حضرت در قالب توقيعات از طريق وى، به شيعيان مىرسيد. در يكى از اين توقيعات آمده است: «محمد بن عثمان عَمروى - خداوند از او و از پدرش خشنود باد - مورد وثوق من است و نوشته او، نوشته من است». همچنين بسيارى از كرامات امام زمان(عج)، به دست وى، براى شيعيان ظاهر گشته است. محمد بن عثمان، كتابهايى در روايات و مسائل فقهى كه از امام يازدهم و دوازدهم(عليهما السلام) و پدرش عثمان بن سعيد شنيده، نوشته است كه يكى از آنها، كتاب [[الاشربه]] بوده كه پس از درگذشت او، به [[ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى]] (نايب سوم امام زمان(عج)) و پس از وى، به [[ابوالحسن سَمُرى]] (نايب چهارم) رسيده است.<ref>الغيبة، ص ٢۴١ و ٢۴۵.</ref>سرانجام محمد بن عثمان پس از اينكه حدود پنجاه سال، نيابت حضرت مهدى(عج) را برعهده داشت، در سال (٣٠۴ يا ٣٠۵ه .ق)، در بغداد درگذشت. قبر وى، كنار قبر مادرش در خيابان بابالكوفه، در محلى كه خانه او قرار داشته، واقع بوده است. <ref>الغيبة، ص ٢۴۶ و ٢۴٧.</ref>اين مرقد اكنون در محله خلانى واقع شده است. | ||
==موقعیت جغرافیایی== | |||
مرقد باشكوه نائب دوم [[امام زمان(عج)]]، در خيابان باب الكوفه شهر [[بغداد]] و در منطقه رصافه واقع شده و بسيار مورد توجه اهالى است. | |||
==بنای مرقد محمد بن عثمان== | ==بنای مرقد محمد بن عثمان== | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''*مراقد المعارف''' ، محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م. | '''*مراقد المعارف''' ، محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م. | ||
[[رده:مقالههای در دست ویرایش]] |
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۲۸
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Masoud67 در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۹۷ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
مرقد محمد بن عثمان بن سعيد عمروى (شيخ خلانى)
مقام و منزلت محمد بن عثمان
او دومين نايب خاص امام زمان(عج) و فرزند عثمان بن سعيد بود كه از سوىامام حسن عسكرى(ع) و پدرش، به نيابت حضرت مهدى(عج) تعيين شد. از امام حسن عسكرى(ع) روايت شده است كه خطاب به وكيل خود،احمد بن اسحاق اشعرى قمى فرمود:عثمان بن سعيد و فرزندش، امين و مورد اعتمادند و هرچه آن دو بگويند از طرف من گفتهاند و هرچه انجام دهند، از طرف من انجام دادهاند. پس سخن اين دو را بشنويد و از آنها، اطاعت كنيد.
دوران نیابت محمد بن عثمان
پس از وفات عثمان بن سعيد، امام زمان(عج) توقيعى را براى فرزندش (محمد بن عثمان) نوشت كه در آن، وفات پدرش را به وى تسليت گفته بود. شيعيان در دوران نيابت وى، نامههاى خود را به وى مىدادند تا به امام زمان(عج) برساند و پاسخ آن حضرت در قالب توقيعات از طريق وى، به شيعيان مىرسيد. در يكى از اين توقيعات آمده است: «محمد بن عثمان عَمروى - خداوند از او و از پدرش خشنود باد - مورد وثوق من است و نوشته او، نوشته من است». همچنين بسيارى از كرامات امام زمان(عج)، به دست وى، براى شيعيان ظاهر گشته است. محمد بن عثمان، كتابهايى در روايات و مسائل فقهى كه از امام يازدهم و دوازدهم(عليهما السلام) و پدرش عثمان بن سعيد شنيده، نوشته است كه يكى از آنها، كتاب الاشربه بوده كه پس از درگذشت او، به ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى (نايب سوم امام زمان(عج)) و پس از وى، به ابوالحسن سَمُرى (نايب چهارم) رسيده است.[۱]سرانجام محمد بن عثمان پس از اينكه حدود پنجاه سال، نيابت حضرت مهدى(عج) را برعهده داشت، در سال (٣٠۴ يا ٣٠۵ه .ق)، در بغداد درگذشت. قبر وى، كنار قبر مادرش در خيابان بابالكوفه، در محلى كه خانه او قرار داشته، واقع بوده است. [۲]اين مرقد اكنون در محله خلانى واقع شده است.
موقعیت جغرافیایی
مرقد باشكوه نائب دوم امام زمان(عج)، در خيابان باب الكوفه شهر بغداد و در منطقه رصافه واقع شده و بسيار مورد توجه اهالى است.
بنای مرقد محمد بن عثمان
آرامگاه محمد بن عثمان بارها موردترميم و بازسازى واقع شده است. در سال (١٣۴٩ه .ق) مرقد و مسجد آن بازسازى شد. در سال (١٣٩۴ه .ق) به همت سيد محمد حيدرى، كتابخانه بزرگى در كنار مقبره و مسجد جامع خلانى تأسيس شد. [۳]در طول سه دهه قبل، ملحقات زيادى به مجموعه آستان محمد بن عثمان انجام شد كه شامل صحن وسيع و ديواركشى آن, گلدسته و آئينهكارى داخل حرم است. تمام ديوارهاى خارج بقعه، كاشىكارى شده و گنبد بنا نيز به قطر ١٠ و ارتفاع بيش از ١٢ متر است كه سراسر آن با كاشىهاى نرهاى فيروزهاى پوشش يافته است.بر اثر انفجار خودروى بمبگذارى شده دركنار مسجد خلانى كه در ميدانى به همين نام در محله قديمى سنكِ بغداد واقع است و به قصد آسيبرسانى به مقبره نائب دوم بوده، چهل تن كشته و دهها زخمى برجا نهاد و بخشى از مسجد ويران شده است.
پانویس
منابع
*الغيبة، محمد بن الحسن (الشيخ الطوسي)، تصحيح: علي اكبر الغفاري و بهراد الجعفري، ط ٢، تهران، دار الكتب الاسلامية، ١۴٢٩ه .ق - ١٣٨٧ه .ش.
*مراقد المعارف ، محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م.