عبدالوهاب بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==قاضی شرع== | ==قاضی شرع== | ||
بادکوبه‌ای پس از رسیدن به درجه اجتهاد مدتی در [[دمشق]] ساکن شد و سپس به زادگاهش بازگشت و به ارشاد مردم و تدریس علوم اسلامی پرداخت. او در سال ۱۳۰۴ق از سوی اداره روحانیت [[قفقاز]] به سمت قاضی شرع شهر باکو انتخاب شد. عبدالوهاب، مدت زیادی در این مسئولیت باقی ماند. | بادکوبه‌ای پس از رسیدن به درجه اجتهاد مدتی در [[دمشق]] ساکن شد و سپس به زادگاهش بازگشت و به ارشاد مردم و تدریس علوم اسلامی پرداخت. او در سال ۱۳۰۴ق از سوی اداره روحانیت [[قفقاز]] به سمت قاضی شرع شهر باکو انتخاب شد. عبدالوهاب، مدت زیادی در این مسئولیت باقی ماند.<ref>گل‌های پریشان در باد، ص29.</ref> | ||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
نسخهٔ ۱۴ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۲
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | میر عبدالوهاب بادکوبه‌ای |
| زادروز | ۱۲۵۸ق |
| زادگاه | جمهوری آذربایجان، باکو، روستای مشتاقا |
| خویشان سرشناس | عبدالغنی مشتاقایی بادکوبه‌ای |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| منصب | قاضی شرع شهر باکو |
| تاریخ درگذشت | 1330ق |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | مشهد و نجف |
| اطلاعات علمی و مذهبی | |
| اساتید | سید حسین کوه‌کمری، حسین خلیلی تهرانی، محمدفاضل ایراوانی، حبیب‌الله رشتی |
عبدالوهاب بادکوبه‌ای(۱۲۵۸ق -۱۳۳۰ق)، اهل باکو، از علمای شیعه است. او تحصیلات حوزوی را در نجف کامل کرد. وی قاضی شرع شهر باکو بود.
معرفی
عبدالوهاب بادکوبه‌ای، در سال ۱۲۵۸ق در مشتاقا روستایی نزدیک به باکو به دنیا آمد. وی فرزند آقاسیدیوسف، از روحانیان مورد احترام منطقه بود. برادرش عبدالغنی مشتاقایی بادکوبه‌ای، از عالمان دین بود. او در سال ۱۳۳۰ق درگذشت و در محل اقامتش، روستای مردکان دفن شد.
تحصیلات
عبدالوهاب بادکوبه‌ای، زبان فارسی و مقدمات علوم اسلامی را نزد پدر و عالمان منطقه آموخت و عازم مشهد شد و در آن حوزه به ادامه تحصیل پرداخت. اندکی بعد به حوزه نجف هجرت کرد.
استادان
عبدالوهاب از استادان حوزه نجف بهره برد و به درجه اجتهاد رسید. برخی از آن‌ها به این شرحند:
قاضی شرع
بادکوبه‌ای پس از رسیدن به درجه اجتهاد مدتی در دمشق ساکن شد و سپس به زادگاهش بازگشت و به ارشاد مردم و تدریس علوم اسلامی پرداخت. او در سال ۱۳۰۴ق از سوی اداره روحانیت قفقاز به سمت قاضی شرع شهر باکو انتخاب شد. عبدالوهاب، مدت زیادی در این مسئولیت باقی ماند.[۱]
پانوشت
- ↑ گل‌های پریشان در باد، ص29.
منابع
- گل‌های پریشان در باد، عادل مولایی (۱۳۹۲ش)، بی‌جا، چاپ او، ستاره سبز.