محمد بن سلیمان فضولی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←نام) |
(←تبار) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==تبار== | ==تبار== | ||
محمد بن سلیمان فضولی، فرزند ملا سلیمان حلَی، از عالمان بزرگ و مفتی شهر حلّه بود.<ref>آذربایجان ادبیات تاریخینه بیر باخیش (نگاهی به تاریخ ادبیات آذربایجان)، ویژه‌‌نامه مجله «وارلیق»</ref> | |||
==نام== | ==نام== | ||
| خط ۹: | خط ۱۰: | ||
در زبان عربی، واژه فُضول، به معنای آراسته شدن به فضیلت و فرزانگی آمده و در کاربرد دیگری جمع فضل، به معنای زیاد و بیشتر است. یعنی درست به عکس معنای عامیانه و طنزآمیز متداول در فارسی است که به شخص مفتش، بی‌ادب و دخالت کننده فضول گفته می‌شود؛ از این روی، واژه فضولی، که تخلص این شاعر است، به معنای شخص فرزانه و با فضیلت است. فضولی خود، در مقدمه دیوان اشعار فارسی‌‌‌اش به این موضوع پرداخته{{یادداشت|او گفته: «من به توفیق همت استدعای جامعیت جمع علوم و فنون داشتم، تخلصی یافتم متضمن این مضمون؛ چرا که در لغت جمع فضل است بر وزن علوم و فنون».}} و شعری ترکی از استاد شهریار، درباره سه زبانه بودن شعر فضولی، بر مفهوم فضیلت و فضایل در کلمه فضولی اشاره دارد.<ref name=":0" /> | در زبان عربی، واژه فُضول، به معنای آراسته شدن به فضیلت و فرزانگی آمده و در کاربرد دیگری جمع فضل، به معنای زیاد و بیشتر است. یعنی درست به عکس معنای عامیانه و طنزآمیز متداول در فارسی است که به شخص مفتش، بی‌ادب و دخالت کننده فضول گفته می‌شود؛ از این روی، واژه فضولی، که تخلص این شاعر است، به معنای شخص فرزانه و با فضیلت است. فضولی خود، در مقدمه دیوان اشعار فارسی‌‌‌اش به این موضوع پرداخته{{یادداشت|او گفته: «من به توفیق همت استدعای جامعیت جمع علوم و فنون داشتم، تخلصی یافتم متضمن این مضمون؛ چرا که در لغت جمع فضل است بر وزن علوم و فنون».}} و شعری ترکی از استاد شهریار، درباره سه زبانه بودن شعر فضولی، بر مفهوم فضیلت و فضایل در کلمه فضولی اشاره دارد.<ref name=":0" /> | ||
== زیست نامه == | |||
محمد بن سلیمان بغدادی، از قبیله ایرانی‌تبار و ترک‌‌زبان بیات بود. این قبیله از [[آذربایجان]] به عراق عرب مهاجرت کرده و در شهر حلّه سکنی گزیده بود. درباره تاریخ دقیق و محل دقیق تولد فضولی اتفاق نظر وجود ندارد،<ref>ر.ک: | |||
علی اصغر شعردوس ت، چش مه خورش ید )پژوهش ی در زندگی و آثار م ا محمد فضولی(، تهران، ل | |||
وزارت فرهنگ و ارش اد اس امی، دبیرخانه کنگره بزرگداش ت حکیم محمد فضولی، 1374 ، ص ل | |||
3 14 ؛ دکتر مریم مشّ رف، زندگی و ش عر محمد فضولی، انتش ارات فرزانه، تهران 1380 ، ص 31 | |||
35 .</ref> قراینی می‌‌توان گفت که فضولی به احتمال بسیار در سال 3 890 هجری در بغداد به دنیا آمده است. | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
| خط ۲۰: | خط ۳۲: | ||
| لینک = | | لینک = | ||
}} | }} | ||
'''آذربایجان ادبیات تاریخینه بیر باخیش (نگاهی به تاریخ ادبیات آذربایجان)'''، ویژه‌‌نامه مجله «وارلیق»، تهران، بهار ۱۳۷۶ش. | |||
'''تراث کربلاء'''، سلمان هادی طعمه، مشعر، تهران، ۱۳۹۳ش. | '''تراث کربلاء'''، سلمان هادی طعمه، مشعر، تهران، ۱۳۹۳ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۳۶
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۳ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
تبار
محمد بن سلیمان فضولی، فرزند ملا سلیمان حلَی، از عالمان بزرگ و مفتی شهر حلّه بود.[۱]
نام
وی به علت تولد[۲] یا سکونت[۳] در بغداد، به بغدادی و به سبب تخلص شعری‌اش که فضولی بود به فضولی شهرت یافت.
در زبان عربی، واژه فُضول، به معنای آراسته شدن به فضیلت و فرزانگی آمده و در کاربرد دیگری جمع فضل، به معنای زیاد و بیشتر است. یعنی درست به عکس معنای عامیانه و طنزآمیز متداول در فارسی است که به شخص مفتش، بی‌ادب و دخالت کننده فضول گفته می‌شود؛ از این روی، واژه فضولی، که تخلص این شاعر است، به معنای شخص فرزانه و با فضیلت است. فضولی خود، در مقدمه دیوان اشعار فارسی‌‌‌اش به این موضوع پرداخته[یادداشت ۱] و شعری ترکی از استاد شهریار، درباره سه زبانه بودن شعر فضولی، بر مفهوم فضیلت و فضایل در کلمه فضولی اشاره دارد.[۲]
زیست نامه
محمد بن سلیمان بغدادی، از قبیله ایرانی‌تبار و ترک‌‌زبان بیات بود. این قبیله از آذربایجان به عراق عرب مهاجرت کرده و در شهر حلّه سکنی گزیده بود. درباره تاریخ دقیق و محل دقیق تولد فضولی اتفاق نظر وجود ندارد،[۴] قراینی می‌‌توان گفت که فضولی به احتمال بسیار در سال 3 890 هجری در بغداد به دنیا آمده است.
پانوشت
- ↑ آذربایجان ادبیات تاریخینه بیر باخیش (نگاهی به تاریخ ادبیات آذربایجان)، ویژه‌‌نامه مجله «وارلیق»
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۷.
- ↑ تراث کربلاء، ص۲۳۱.
- ↑ ر.ک: علی اصغر شعردوس ت، چش مه خورش ید )پژوهش ی در زندگی و آثار م ا محمد فضولی(، تهران، ل وزارت فرهنگ و ارش اد اس امی، دبیرخانه کنگره بزرگداش ت حکیم محمد فضولی، 1374 ، ص ل 3 14 ؛ دکتر مریم مشّ رف، زندگی و ش عر محمد فضولی، انتش ارات فرزانه، تهران 1380 ، ص 31 35 .
- ↑ او گفته: «من به توفیق همت استدعای جامعیت جمع علوم و فنون داشتم، تخلصی یافتم متضمن این مضمون؛ چرا که در لغت جمع فضل است بر وزن علوم و فنون».
منابع
آذربایجان ادبیات تاریخینه بیر باخیش (نگاهی به تاریخ ادبیات آذربایجان)، ویژه‌‌نامه مجله «وارلیق»، تهران، بهار ۱۳۷۶ش.
تراث کربلاء، سلمان هادی طعمه، مشعر، تهران، ۱۳۹۳ش.