غبارروبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانوشت) |
(←پانوشت) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۱۲]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۱۲]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | ||
درِ | == معرفی == | ||
غبارروبی، به معنای پاک کردن گرد و غبار و رفت و روب جایی<ref>فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه غبارروبی؛ فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه غبارروبی.</ref> است. حرم‌ها، مسجدها و حسینیه‌ها نیز، غبارروبی می‌شوند؛ ولی آیین غبارروبی، در اصطلاح، مراسمی است که طی آن از سوى توليت آستان‌هاى مقدّس، درِ [[ضریح|ضريح]] باز شده و با حضور برخی از مشاهير، شخصيت‌ها و افراد خاص، هداياى نقدى [[زائر|زائران]] از درون ضريح جمع شده و با دستمال و گلاب، قبر و درون ضريح تميز و معطّر می‌شود. حضور در اين آیین، افتخار شمرده می‌شود.<ref>فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص35.</ref> در اين آیین، وقتى درون ضريح را غبارروبى و جارو مى‌كنند، مقدارى هم گرد و غبارهاى نرم نشسته بر روى قبر يا زمين مرقد را جمع‌آوری کرده و براى [[تبرک|تبرّك]] به اشخاص داده می‌شود. از اين رو، مراسم تميز كردن قبر، به غبارروبى شهرت يافته است.<ref name=":0">فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص۳۶.</ref> | |||
== غبارروبی کعبه == | |||
كعبه همواره سالى دوبار،<ref name=":1">کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۱۰.</ref> که یکی از آن‌ها ایام [[حج]] است،<ref name=":0" /> شسته مى‌شود. اين شست و شو به وسيله آب زمزم<ref name=":1" /> مخلوط به گلاب ناب قمصر كاشان<ref name=":0" /> صورت مى‌گيرد. پس از آن به وسيله عطرهاى مختلف، ديوارها را خوشبو ساخته، آنگاه مقدارى از عود و عنبر را در آن تبخير مى‌كنند و مى‌سوزانند. اين اعمال، بیشتر، در حضور بزرگان و اميران و رجال دولتى انجام مى‌گيرد.<ref name=":1" /> | |||
كعبه از دوران نخستين سازنده آن، [[حضرت ابراهیم(ع)|حضرت ابراهيم(ع)]] نيازى به شست‌وشو و پاکسازی نداشت؛ زيرا ساختمان كعبه درآغاز دیوارهای سنگ‌چين، بدون سقف بوده و درى نیز نداشت و كف آن، از شن يا ريگ بود. از این رو، نيازى به شست‌وشو نداشته و بارش باران خود موجب تميز كردن ديوارهاى آن از خاك مى‌شد. پس از قرار دادن سقف بر آن و گذاشتن در بر ديوار آن، اين نياز احساس شد كه خانه خدا غبار روبى شود، همانطور كه در مورد خانه‌هاى مسكونى چنين مى‌شود.<ref>کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۰۹ و ۱۱۰.</ref> به باور برخی، كعبه نخستين بار، به وسيله [[حضرت محمد(ص)]] شست‌وشو شد. بر پایه روایتی از ابن عمر، حضرت محمد(ص) در روز فتح [[مکه]]، هنگام ورود به آن، دستور داد [[بلال بن رباح|بلال]] بر بام كعبه رفته و اذان بگوید؛ سپس مسلمانان لباس‌هاى خود را بالا زده و با ظرف‌ها و سطل‌ها، درون و بيرون كعبه را با آب [[زمزم]] شست‌وشو دادند.<ref>کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۰۹، به نقل از تاريخ الكعبة المعظمه و نيز منائح الكرم، نوشتۀ سنجارى به نقل از تقى فاسى كه نامبرده اين مطلب را از فاكهى‌نقل كرده است.</ref> از آن پس، شست‌وشوى كعبه سنتى شد كه تا به امروز ادامه دارد.<ref name=":1" /> | |||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۹: | ||
| پس از لینک = جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص35. | | پس از لینک = جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص35. | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1270/1/26 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1270/1/26 | ||
}} | }}[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/772/1/110 کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ]، محمدطاهر کردی، ترجمه هادی انصاری، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۰۲
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
معرفی
غبارروبی، به معنای پاک کردن گرد و غبار و رفت و روب جایی[۱] است. حرم‌ها، مسجدها و حسینیه‌ها نیز، غبارروبی می‌شوند؛ ولی آیین غبارروبی، در اصطلاح، مراسمی است که طی آن از سوى توليت آستان‌هاى مقدّس، درِ ضريح باز شده و با حضور برخی از مشاهير، شخصيت‌ها و افراد خاص، هداياى نقدى زائران از درون ضريح جمع شده و با دستمال و گلاب، قبر و درون ضريح تميز و معطّر می‌شود. حضور در اين آیین، افتخار شمرده می‌شود.[۲] در اين آیین، وقتى درون ضريح را غبارروبى و جارو مى‌كنند، مقدارى هم گرد و غبارهاى نرم نشسته بر روى قبر يا زمين مرقد را جمع‌آوری کرده و براى تبرّك به اشخاص داده می‌شود. از اين رو، مراسم تميز كردن قبر، به غبارروبى شهرت يافته است.[۳]
غبارروبی کعبه
كعبه همواره سالى دوبار،[۴] که یکی از آن‌ها ایام حج است،[۳] شسته مى‌شود. اين شست و شو به وسيله آب زمزم[۴] مخلوط به گلاب ناب قمصر كاشان[۳] صورت مى‌گيرد. پس از آن به وسيله عطرهاى مختلف، ديوارها را خوشبو ساخته، آنگاه مقدارى از عود و عنبر را در آن تبخير مى‌كنند و مى‌سوزانند. اين اعمال، بیشتر، در حضور بزرگان و اميران و رجال دولتى انجام مى‌گيرد.[۴]
كعبه از دوران نخستين سازنده آن، حضرت ابراهيم(ع) نيازى به شست‌وشو و پاکسازی نداشت؛ زيرا ساختمان كعبه درآغاز دیوارهای سنگ‌چين، بدون سقف بوده و درى نیز نداشت و كف آن، از شن يا ريگ بود. از این رو، نيازى به شست‌وشو نداشته و بارش باران خود موجب تميز كردن ديوارهاى آن از خاك مى‌شد. پس از قرار دادن سقف بر آن و گذاشتن در بر ديوار آن، اين نياز احساس شد كه خانه خدا غبار روبى شود، همانطور كه در مورد خانه‌هاى مسكونى چنين مى‌شود.[۵] به باور برخی، كعبه نخستين بار، به وسيله حضرت محمد(ص) شست‌وشو شد. بر پایه روایتی از ابن عمر، حضرت محمد(ص) در روز فتح مکه، هنگام ورود به آن، دستور داد بلال بر بام كعبه رفته و اذان بگوید؛ سپس مسلمانان لباس‌هاى خود را بالا زده و با ظرف‌ها و سطل‌ها، درون و بيرون كعبه را با آب زمزم شست‌وشو دادند.[۶] از آن پس، شست‌وشوى كعبه سنتى شد كه تا به امروز ادامه دارد.[۴]
پانوشت
- ↑ فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه غبارروبی؛ فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه غبارروبی.
- ↑ فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص35.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص۳۶.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۱۰.
- ↑ کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۰۹ و ۱۱۰.
- ↑ کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۰۹، به نقل از تاريخ الكعبة المعظمه و نيز منائح الكرم، نوشتۀ سنجارى به نقل از تقى فاسى كه نامبرده اين مطلب را از فاكهى‌نقل كرده است.
منابع
کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، محمدطاهر کردی، ترجمه هادی انصاری، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش.