حره شوران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←ویژگی) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==نام== | ==نام== | ||
در نزد بیشتر مردم به حره شوران شناخته می‌شود.<ref name=":0">وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۴، ص۱۰۲، معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج2، ص 494-496.</ref> | حره شَوْران،<ref name=":1">معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص496.</ref> در نزد بیشتر مردم به حره شوران شناخته می‌شود.<ref name=":0">وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۴، ص۱۰۲، معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج2، ص 494-496.</ref> از گذشته نیز به همین نام شناخته می‌شده است.<ref name=":1" /> | ||
يحتمل أنه مشتق من شرت الدابة شورا إذا عرضتها عليّ، و لعل هذا الموضع قد كانت تعرض فيه الدواب<ref name=":1" /> | |||
دربارة نامگذاری این حره به شَوران فیروزآبادی احتمال داده است که از شرت الدابه مشتق شده است. شاید این حره محل آوردن حیوانات بوده باشد.<ref name=":0" /> | دربارة نامگذاری این حره به شَوران فیروزآبادی احتمال داده است که از شرت الدابه مشتق شده است. شاید این حره محل آوردن حیوانات بوده باشد.<ref name=":0" /> | ||
شَوْران در لغت به معنای «ماده‌ای زردرنگ»<ref>كتاب الجيم ؛ ج2 ؛ ص143</ref> و گیاهی به نام «قِرطِم»{{یادداشت|برخی، قرطم را به زبان پارسی، گل رنگ یا کاجیره دانسته‌اند.}}<ref>فرهنگ ابجدي، ص612 و 690.</ref> آمده است.<ref>الطراز الأول، ج8، ص211.</ref> برخی نیز، تلفظ آن را با این معانی، شُوران دانسته‌اند.<ref>المحيط في اللغة، ج7، ص320؛ لسان العرب، ج13، ص236؛ القاموس المحيط، ج4، ص234.</ref> | |||
شيبانى، اسحاق بن مرار، كتاب الجيم، 3جلد، الهيئه العامه لشئون المطابع الاميريه - قاهره، چاپ: اول، 1975 م. | |||
صاحب، اسماعيل بن عباد، المحيط فى اللغة، 11جلد، عالم الكتب | |||
ابن منظور، محمد بن مكرم، لسان العرب، 15جلد، دار صادر - بيروت، چاپ: سوم، 1414 ه.ق. | |||
فيروز آبادى، محمد بن يعقوب، القاموس المحيط، 4جلد، دار الكتب العلمية - بيروت، چاپ: اول، 1415 ه.ق. | |||
مدنى، على خان بن احمد، الطراز الأول والكناز لما عليه من لغة العرب المعول، 8جلد، موسسة آل البيت عليهم السلام لاحياء التراث - مشهد مقدس، چاپ: اول، 1384 ه.ش. | |||
بستانى، فواد افرام، فرهنگ ابجدى، 1جلد، اسلامي - تهران، چاپ: دوم، 1375 ه.ش. | |||
==مکان== | ==مکان== | ||
| خط ۱۸: | خط ۳۷: | ||
این حره بخش جنوب را از حرة شرقى تا غربى پوشانده و آنها را به یکدیگر متصل کرده است.<ref name=":0" /> | این حره بخش جنوب را از حرة شرقى تا غربى پوشانده و آنها را به یکدیگر متصل کرده است.<ref name=":0" /> | ||
در مشخص کردن محدوده آن اختلاف است. لکن حول عقیق مدینه است.<ref>المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص99.</ref> | |||
==ویژگی== | ==ویژگی== | ||
| خط ۲۵: | خط ۴۶: | ||
حرة شوران از پرگیاه و پرآب‌ترین حره‌های مدینه است؛ لذا درآن، زراعت و دامداری وجود دارد و مزارع و بستانهای زیادی در آن وجود دارد<ref name=":0" /> | حرة شوران از پرگیاه و پرآب‌ترین حره‌های مدینه است؛ لذا درآن، زراعت و دامداری وجود دارد و مزارع و بستانهای زیادی در آن وجود دارد<ref name=":0" /> | ||
== در حدیث == | ==در حدیث== | ||
از پیامبرخدا دربارة حرة شوران وارد شده که فرمودند: «بارک الله فی شوران».<ref name=":0" /> | از پیامبرخدا دربارة حرة شوران وارد شده که فرمودند: «بارک الله فی شوران».<ref name=":0" /> | ||
==در تاریخ== | ==در تاریخ== | ||
| خط ۵۱: | خط ۷۲: | ||
*'''کتاب العین'''، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق. | *'''کتاب العین'''، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق. | ||
* '''المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة'''، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق. | |||
*'''معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ'''، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق. | *'''معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ'''، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق. | ||
*'''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس (ابن فارس)، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق. | *'''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس (ابن فارس)، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق. | ||
*'''وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی'''، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م. | *'''وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی'''، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م. | ||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۳۶
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۴ دی ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
حره
«حَرَّة»، واژه‌ای عربی و به معنای زمین سختی است، که از سنگ‌های سیاه شکل گرفته،[۱] گویی با آتش سوخته باشد.[۲] ریشه این واژه «ح، ر، ر» به معنای گرما بوده[۳] و جمع آن «حِرار» است.[۴] به گفته برخی، «حرّه» به نام «لابة» نیز خوانده شده است.[۵] واژه‌نامه‌های پارسی، حرّه را «سنگلاخ سوخته»[۶] و «سنگستان» معنا کرده‌اند.[۷]
زمین‌های حرّه، انبوهی از سنگ‌های سخت سیاه‌رنگ و متخلخل[یادداشت ۱][۸] است، که زمینه زیست بشری و کشاورزی در آن فراهم نیست. علت به وجود آمدن این مناطق، گسل‌های فراوانی است، که گاه گدازه‌های آتش‌فشانی از آن فوران کرده و سطح زمین را به صورت گسترده، بدون آنکه کوه‌زایی کند، می‌پوشاند. این گدازه‌ها پس از سرد شدن به رنگ تیره درمی‌آیند.[۹]
نام
حره شَوْران،[۱۰] در نزد بیشتر مردم به حره شوران شناخته می‌شود.[۱۱] از گذشته نیز به همین نام شناخته می‌شده است.[۱۰]
يحتمل أنه مشتق من شرت الدابة شورا إذا عرضتها عليّ، و لعل هذا الموضع قد كانت تعرض فيه الدواب[۱۰]
دربارة نامگذاری این حره به شَوران فیروزآبادی احتمال داده است که از شرت الدابه مشتق شده است. شاید این حره محل آوردن حیوانات بوده باشد.[۱۱]
شَوْران در لغت به معنای «ماده‌ای زردرنگ»[۱۲] و گیاهی به نام «قِرطِم»[یادداشت ۲][۱۳] آمده است.[۱۴] برخی نیز، تلفظ آن را با این معانی، شُوران دانسته‌اند.[۱۵]
شيبانى، اسحاق بن مرار، كتاب الجيم، 3جلد، الهيئه العامه لشئون المطابع الاميريه - قاهره، چاپ: اول، 1975 م.
صاحب، اسماعيل بن عباد، المحيط فى اللغة، 11جلد، عالم الكتب
ابن منظور، محمد بن مكرم، لسان العرب، 15جلد، دار صادر - بيروت، چاپ: سوم، 1414 ه.ق.
فيروز آبادى، محمد بن يعقوب، القاموس المحيط، 4جلد، دار الكتب العلمية - بيروت، چاپ: اول، 1415 ه.ق.
مدنى، على خان بن احمد، الطراز الأول والكناز لما عليه من لغة العرب المعول، 8جلد، موسسة آل البيت عليهم السلام لاحياء التراث - مشهد مقدس، چاپ: اول، 1384 ه.ش.
بستانى، فواد افرام، فرهنگ ابجدى، 1جلد، اسلامي - تهران، چاپ: دوم، 1375 ه.ش.
مکان
حرة شَوران در جنوب مدینه واقع شده[۱۱]
این حره بخش جنوب را از حرة شرقى تا غربى پوشانده و آنها را به یکدیگر متصل کرده است.[۱۱]
در مشخص کردن محدوده آن اختلاف است. لکن حول عقیق مدینه است.[۱۶]
ویژگی
حرة جنوبیه به دو قسم تقسیم می‌شود؛ جزء بزرگتر این حره به نام «حره معصم العلیا» است و جزء کوچکتر آن، که از حره‌های کوچک تشکیل شده و دارای نام‌های محلی هستند، حرة میطان و حرة العصبه هم از اجزاء این حره می‌باشند.[۱۱] این حره دارای نباتات و محل طبیعی برای چراگاه حیوانات بوده است.[۱۱]
حرة شوران از پرگیاه و پرآب‌ترین حره‌های مدینه است؛ لذا درآن، زراعت و دامداری وجود دارد و مزارع و بستانهای زیادی در آن وجود دارد[۱۱]
در حدیث
از پیامبرخدا دربارة حرة شوران وارد شده که فرمودند: «بارک الله فی شوران».[۱۱]
در تاریخ
بنی سُلَیم آنجا را محل سکونت برگزیده بودند.[۱۱]
پانوشت
- ↑ جمهرة اللغة، ج1، ص96؛ معجم مقاییس اللغه، ج2، ص7.
- ↑ کتاب العین، ج3، ص24.
- ↑ معجم مقاییس اللغه، ج2، ص7؛ الصحاح، ج2، ص626.
- ↑ کتاب العین، ج3، ص24؛ جمهرة اللغة، ج1، ص96؛ معجم مقاییس اللغه، ج2، ص7.
- ↑ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۴۳۹.
- ↑ فرهنگ لغت دهخدا، ذیل واژه حره.
- ↑ فرهنگ معین، ذیل واژه حره.
- ↑ واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دفتر پنجم.
- ↑ اسماعیلی، ۱۳۸۹ش، ص۷۰.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص496.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ ۱۱٫۶ ۱۱٫۷ ۱۱٫۸ وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۴، ص۱۰۲، معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج2، ص 494-496.
- ↑ كتاب الجيم ؛ ج2 ؛ ص143
- ↑ فرهنگ ابجدي، ص612 و 690.
- ↑ الطراز الأول، ج8، ص211.
- ↑ المحيط في اللغة، ج7، ص320؛ لسان العرب، ج13، ص236؛ القاموس المحيط، ج4، ص234.
- ↑ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص99.
منابع
- جمهرة اللغة، محمد بن حسن بن درید (ابن درید)، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۹۸۸م.
- الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبد الغفور عطار، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
- فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- کتاب العین، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق.
- المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق.
- معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
- معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس (ابن فارس)، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.
- وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م.