حره وبره: تفاوت میان نسخه‌ها
(←حره) |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==نام== | ==نام== | ||
حَرّه وَبَره، در عربی حَرَّةُ الوَبَرَة{{یادداشت|با الف و لام.}}<ref>مراصد الإطلاع علي أسماء الأمكنة و البقاع، ج1،ص396؛ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص100.</ref> خوانده شده و برخی تلفظ «الوَبْره» را نیز جایز دانسته‌اند.<ref name=":1">المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص100.</ref> بر پایه گزارشی در سده ششم قمری، تنها به بخشی از حره غربی، «حره وبره» گفته می‌شد.<ref>الأمكنة و المياه و الجبال و الآثار، ج2َ، ص573.</ref> بر پایه گزارشی در سال ۱۴۱۸ق، امروزه این حره، به «حره غربیه» شهرت یافته <ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص440 و ۴۷۴؛ رک: المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص100.</ref> و اگر چه «وبره» نام حقیقیِ بخش میانی این حره است، ولی به همه حره، «وبره» نیز گفته می‌شود. به گفته برخی، به این حره، «وبره وسطی» نیز گفته‌اند.<ref name=":5">معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص478.</ref> | |||
«الوَبَر»، به معنای پشم شتر<ref>كتاب العين، ج8، ص286؛ جمهرة اللغة، ج1، ص330.</ref> و خرگوش و مانند آن آمده است. <ref>كتاب العين، ج8، ص286.</ref> به گمان برخی، علت نامگذاری آن، چرای شتران در این حره بوده؛ به ویژه این که از گذشته دارای درخت و گیاهان بسیاری بوده است.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص479.</ref> | |||
بخش‌های گوناگون این حره، فراخورِ قبیله‌ای که در آن ساکن بوده، به نامی خوانده شده است؛ برای نمونه، به بخش شمال شرقی آن «حره بنی سلمه» گفته شده است.<ref name=":5" /> | |||
==مکان== | ==مکان== | ||
| خط ۴۵: | خط ۳۷: | ||
==ثنیة الوداع== | ==ثنیة الوداع== | ||
ثنیة الوداع که به ثنیة الوداع الجنوبیة شناخته می‌شود، در این حره قرار دارد.<ref name=":3" /> | ثنیة الوداع که به ثنیة الوداع الجنوبیة شناخته می‌شود، در این حره قرار دارد.<ref name=":3" /> | ||
در این حره، یکی از ثنیات الوداع قرار گرفته است.<ref name=":7" /> | |||
==مسجد قبلتین== | ==مسجد قبلتین== | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۱
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۴ دی ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
حَرّه وبره،
حره
«حَرَّة»، واژه‌ای عربی و به معنای زمین سختی است، که از سنگهای سیاه شکل گرفته،[۱] گویی با آتش سوخته باشد.[۲] ریشه این واژه «ح، ر، ر» به معنای گرما بوده[۳] و جمع آن «حِرار» است.[۴] به گفته برخی، «حرّه» به نام «لابة» نیز خوانده شده است.[۵] واژه‌نامه‌های پارسی، حرّه را «سنگلاخ سوخته»[۶] و «سنگستان» معنا کرده‌اند.[۷]
زمین‌های حرّه، انبوهی از سنگهای سخت سیاه‌رنگ و متخلخل[یادداشت ۱][۸] است، که زمینه زیست بشری و کشاورزی در آن فراهم نیست. علت به وجود آمدن این مناطق، گسل‌های فراوانی است، که گاه گدازه‌های آتش‌فشانی از آن فوران کرده و سطح زمین را به صورت گسترده، بدون آنکه کوه‌زایی کند، می‌پوشاند. این گدازه‌ها پس از سرد شدن به رنگ تیره درمی‌آیند.
نام
حَرّه وَبَره، در عربی حَرَّةُ الوَبَرَة[یادداشت ۲][۹] خوانده شده و برخی تلفظ «الوَبْره» را نیز جایز دانسته‌اند.[۱۰] بر پایه گزارشی در سده ششم قمری، تنها به بخشی از حره غربی، «حره وبره» گفته می‌شد.[۱۱] بر پایه گزارشی در سال ۱۴۱۸ق، امروزه این حره، به «حره غربیه» شهرت یافته [۱۲] و اگر چه «وبره» نام حقیقیِ بخش میانی این حره است، ولی به همه حره، «وبره» نیز گفته می‌شود. به گفته برخی، به این حره، «وبره وسطی» نیز گفته‌اند.[۱۳]
«الوَبَر»، به معنای پشم شتر[۱۴] و خرگوش و مانند آن آمده است. [۱۵] به گمان برخی، علت نامگذاری آن، چرای شتران در این حره بوده؛ به ویژه این که از گذشته دارای درخت و گیاهان بسیاری بوده است.[۱۶]
بخش‌های گوناگون این حره، فراخورِ قبیله‌ای که در آن ساکن بوده، به نامی خوانده شده است؛ برای نمونه، به بخش شمال شرقی آن «حره بنی سلمه» گفته شده است.[۱۳]
مکان
حره وبره، در غرب مدینه و با فاصله سه میلی از مدینه قرار دارد.[۱۷]
در سوی شرقی (نزدیک) بئر عروه قرار می‌گیرد.[۱۸]
درازای حره وبره، از دیار بنی‌سلمه در قبلتین آغاز شده و تا وادی رانوناء در جنوب آن کشیده شده است. پهنای آن، از نزدیک مسجدالنبی(ص) شروع شده و به کوه‌های جماوات وصل می‌شود.[۱۹]
درازای این حره،نزدیک به هفت کیلومتر و پهنای آن نزدیک به سه کیلومتر است.[۱۹]
این حره، نزدیک‌ترین حره به مسجد النبی(ص) است.[۲۰]
ویژگی
امروزه حره‌ای دیده نمی‌شود و تنها خانه‌ها و ساختمان‌ها و زمین های آسفالت شده و سنگ فرش شده است.[۲۱]
در سوی جنوب غربی آن، مزرعه‌ها و باغ‌ها قرار دارد.[۲۲]
تفاوت حره وبره را با حره واقم، در زیادی بلندی‌ها و پستی‌های آن دانسته‌اند.[۲۳][۲۳]
وادی عقیق
وادی عقیق، از میان این حره، از جنوب به سوی شمال جاری بوده و این حره را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم کرده است.[۲۴]
ثنیة الوداع
ثنیة الوداع که به ثنیة الوداع الجنوبیة شناخته می‌شود، در این حره قرار دارد.[۲۲]
در این حره، یکی از ثنیات الوداع قرار گرفته است.[۲۳]
مسجد قبلتین
مسجد قبلتین در غرب مدینه، روی مکان بلندی از حره وبره، در شمال غربی آن، نزدیک وادی عقیق صغری و کبری قرار دارد.[۲۵]
این مسجد، در غرب مساجد دامنه کوه سلع، قرار داشته و از مسجدالنبی سه و نیم کیلومتر فاصله دارد.[۲۶]
این مسجد، در جایی ساخته شده که آیه جایگزینیِ قبله از بیت‌المقدس به کعبه نازل شد.[یادداشت ۳][۲۷]
آثار باستانی
در سوی غربی این حره، قصر عروه و بئر عروه و برخی از قصرهای عقیق قرار دارد.[۲۸]
قلعه‌های ضحیان و قلعه قبا در سوی جنوب غربی آن قرار دارد.[۲۲]
در حدیث
و هي إحدى اللابتين اللتين تحدان حرم المدينة كما سبق ذكره،[۲۲]
ماجرای اهبان بن اوس اسلمی و سخن گفت گرگ با او و شهادت دادن گرگ به رسالت حضرت محمد(ص)، که در برخی منابع اهل سنت آمده، در این حره رویداده است.[یادداشت ۴][۲۹]
در تاریخ
قبایل وارد بر این حره از ثروت طبیعی و سنگهای آن برای ساختن بنا استفاده می‌کردند و در بین حره هم مزارع و باغ‌های خود را احداث کردند.[۳۰]
بنوقینقاع از یهود و بنی المصطلق در این حره ساکن بودند.[۳۱]
همچنین بعضی از قبایل خزرج و بطون آنها مانند: بنی بیاضه و زریق دو فرزند عامر بن زریق، بنی کعب بن مالک و بنی حبیب بن عبد حارثة بن مالک، بنی غزاره، که در وبره سکونت داشتند در این منطقه اقامت گزیده بودند.[۳۰]
بسیاری از قصرها و مزرارع و باغ‌ها در دوره دولت اموی در جانب این حره ساخته شده و آبادی آن رونق گرفت؛ از این رو، توسعه و مدنیت تمدن وادی عقیق که از میان حره وبره می‌گذرد معروف شد،[۲۴]
منازل بنی‌سلمه در سوی شمال شرقی این حره است.[۲۸]
بنی سلمه در بخشی که مسجد قبلتین قرار دارد ساکن بوده و قبرستان آنها نیز در همان مکان بود، این بخش به نام حره بنی سلمه شهرت یافت. در بخش جنوبی حره، قبیله بنی بیاضه ساکن شدند که و هم حی من الانصار، این بخش به نام حره بیاضه شهرت یافت.[۱۳]
پانوشت
- ↑ جمهرة اللغة، ج1، ص96؛ معجم مقاییس اللغه، ج2، ص7.
- ↑ کتاب العین، ج3، ص24.
- ↑ معجم مقاییس اللغه، ج2، ص7؛ الصحاح، ج2، ص626.
- ↑ کتاب العین، ج3، ص24؛ جمهرة اللغة، ج1، ص96؛ معجم مقاییس اللغه، ج2، ص7.
- ↑ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۴۳۹.
- ↑ فرهنگ لغت دهخدا، ذیل واژه حره.
- ↑ فرهنگ معین، ذیل واژه حره.
- ↑ واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دفتر پنجم.
- ↑ مراصد الإطلاع علي أسماء الأمكنة و البقاع، ج1،ص396؛ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص100.
- ↑ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص100.
- ↑ الأمكنة و المياه و الجبال و الآثار، ج2َ، ص573.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص440 و ۴۷۴؛ رک: المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص100.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص478.
- ↑ كتاب العين، ج8، ص286؛ جمهرة اللغة، ج1، ص330.
- ↑ كتاب العين، ج8، ص286.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص479.
- ↑ المغانم المطابه فی معالم طابه، ص۱۱۴.
- ↑ تاريخ معالم المدينة المنورة قديما و حديثا، ص337.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص484.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص486.
- ↑ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص235.
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ ۲۲٫۳ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص476.
- ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ ۲۳٫۲ موسوعة العتبات المقدسة، ج3، ص100.
- ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص475.
- ↑ تاريخ معالم المدينة المنورة قديما و حديثا، ص408.
- ↑ مدينه شناسى، ج1، ص131.
- ↑ سوره بقره، آیه ۴۴؛ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص482.
- ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ تاريخ معالم المدينة المنورة قديما و حديثا، ص338.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص481، به نقل از الطبقات الکبری، ج۴، ص۳۰۹.
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۴۷۴.
- ↑ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۴۷۵.
- ↑ تخلخل، برابرِ پارسی «porosity»، اصطلاح زمین‌شناسی بوده و به معنای وجود حفره‌ها و فضاهای خالی در خاک، رسوب یا سنگ است.
- ↑ با الف و لام.
- ↑ قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ.
- ↑ اهبان بن اوس اسلمی در حره وبره گوسفندانش را می‌چراند. گرگی به یکی از گوسفندانش حمله کرد. وی گوسفند را از چنگال گرگ نجات داد. گرگ دور شده، نشست و گفت: «وای بر تو! چرا رزقی را که خدا روزی‌ام کرد از من گرفتی؟» اهبان از تعجب دست روی دست زده و گفت: «به خدا قسم چیزی عجیب‌تر از این ندیدم.» گرگ گفت: «عجیب‌تر از این، فرستاده خداست که میان این نخل‌هاست» و اشاره کرد به مدینه...
منابع
- الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، نصر بن عبدالله اسکندری، مرکز الملک فیصل للبحوث و الدراسات الاسلامیه، ریاض، ۱۴۲۵ق.
- تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، احمد یاسین احمد خیاری، عامه، عربستان، ۱۴۱۹ق.
- جمهرة اللغة، محمد بن حسن بن درید (ابن درید)، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۹۸۸م.
- الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبد الغفور عطار، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
- فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- کتاب العین، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق.
- مدينه شناسى، محمد باقر نجفى، شركت قلم، تهران، 1364ش.
- مراصد الإطلاع علي أسماء الأمكنة و البقاع، ابن عبد الحق بغدادى، دار الجيل، بيروت، 1412ق.
- المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق.
- معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
- معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس (ابن فارس)، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.
- المغانم المطابه فی معالم طابه، مجدالدین فیروزآبادی، مرکز بحوث و دراسات المدینة المنوره، مدینه، ۲۰۰۲م.
- موسوعة العتبات المقدسة، جعفر خليلى، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، بيروت، 1407ق.