اقتصاد حج: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 بر پایه قرآن، مسئله معیشت و اقتصاد در حج، از آغاز پایه‌گذاری [[مکه]] به‌دست [[حضرت ابراهیم(ع)]] مطرح شده است؛ زیرا او از خدا خواست از انواع محصولات و میوه‌ها روزی مردم این شهر کند{{یادداشت|{{قلم رنگ|سبز|&#64831;وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ&#64830;}}
-و آنان را از انواع محصولات و ميوه‌ها روزى بخش، باشد كه سپاس‌گزارى كنند.}}<ref>سوره ابراهیم، آیه 27؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۲۶۰.</ref> و خداوند خواسته او را مستجاب کرده، مکه را حرم امنی قرار داد که همه نوع ثمرات و کالاها بدان سوی برده می‌شود.{{یادداشت|{{قلم رنگ|سبز|&#64831;أَ وَ لَمْ نُمَکنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً یجْی إِلَیهِ ثَمَراتُ کلِّ شَیءٍ رِزْقاً مِنْ لَدُنَّا&#64830;}}
+و آنان را از انواع محصولات و ميوه‌ها روزى بخش، باشد كه سپاس‌گزارى كنند.}}<ref>سوره ابراهیم، آیه 27؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۲۶۰.</ref> و خداوند خواسته او را مستجاب کرده، مکه را حرم امنی قرار داد که همه نوع ثمرات و کالاها به آن برده می‌شد و می‌شود.{{یادداشت|{{قلم رنگ|سبز|&#64831;أَ وَ لَمْ نُمَکنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً یجْی إِلَیهِ ثَمَراتُ کلِّ شَیءٍ رِزْقاً مِنْ لَدُنَّا&#64830;}}
 آيا ما آنان را در حرم امنى جاى نداديم كه همواره [در همه فصول سال] هر نوع ميوه و محصولى كه رزقى از سوى ماست به سوى آن گردآورى مى‌شود؟}}<ref>سوره قصص، آیه ۵۷؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص</ref>
+خداوند در قرآن دستور داد، مشرکان به مسجدالحرام نزدیک نشوند.{{یادداشت|{{قلم رنگ|سبز|&#64831;یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکونَ نَجَسٌ فَلا یقْرَبُوا الْمسجدالحرام بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَیلَةً فَسَوْفَ یغْنِیکمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللهَ عَلِیمٌ حَکیمٌ&#64830;}}
-قرآن در آیه یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکونَ نَجَسٌ فَلا یقْرَبُوا الْمسجدالحرام بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَیلَةً فَسَوْفَ یغْنِیکمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللهَ عَلِیمٌ حَکیمٌ (توبه: ۲۸) حج را ضمانتی قوی برای استقلال اقتصادی مسلمانان و عدم وابستگی آنها به مشرکان قرار داده است. از عبارت (لا تَقْرَبُوا) چنین فهمیده می‌شود که مشرکان نه تنها از نظر فیزیکی نباید در مکه حضور داشته باشند، بلکه از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نباید در آنجا جولان بدهند، این عدم حضور زمانی می‌تواند جدیت پیدا کند که نقش اقتصادی و اجتماعی آنها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم حذف گردد. مسلمانان صدر اسلام نگران بوده‌اند که در صورت عدم حضور مشرکان رونق بازار از بین رفته و موجب خسران اقتصادی گردد، خداوند در جواب این نگرانی می‌فرماید از راه‌های دیگر آنها را از فضل خویش بهره‌مند می‌کند.
+اى اهل ايمان! جز اين نيست كه مشركان پليدند؛ پس نبايد بعد از امسال به مسجدالحرام نزديك شوند؛ و اگر [به سبب قطع رابطه با آنان و تعطيل شدن داد و ستد با ايشان] از بى نوايى و تنگدستى مى ترسيد، خدا اگر بخواهد شما را به زودى از فضل و احسانش بى نياز مى كند؛ يقيناً خدا دانا و حكيم است.}}<ref>سوره توبه، آیه ۲۸؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۱۹۱.</ref>قرآن در آیه یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکونَ نَجَسٌ فَلا یقْرَبُوا الْمسجدالحرام بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَیلَةً فَسَوْفَ یغْنِیکمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللهَ عَلِیمٌ حَکیمٌ (توبه: ۲۸) حج را ضمانتی قوی برای استقلال اقتصادی مسلمانان و عدم وابستگی آنها به مشرکان قرار داده است. از عبارت (لا تَقْرَبُوا) چنین فهمیده می‌شود که مشرکان نه تنها از نظر فیزیکی نباید در مکه حضور داشته باشند، بلکه از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نباید در آنجا جولان بدهند، این عدم حضور زمانی می‌تواند جدیت پیدا کند که نقش اقتصادی و اجتماعی آنها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم حذف گردد. مسلمانان صدر اسلام نگران بوده‌اند که در صورت عدم حضور مشرکان رونق بازار از بین رفته و موجب خسران اقتصادی گردد، خداوند در جواب این نگرانی می‌فرماید از راه‌های دیگر آنها را از فضل خویش بهره‌مند می‌کند.
 آیه فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَکلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ * فَکلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِیرَ (حج:۳۶ و ۳۷) نیز به بخشی از کارکردهای اجتماعی و اقتصادی حج اشاره دارد. شارع مقدس حج و آئین‌های آن را بگونه‌ای تنظیم نموده است که مسئله تعاون و همکاری و احسان و نیکوکاری را بین مردم تقویت کند. قربانی و صدقه و بخشش گوشت قربانی در میان مردم به‌ویژه تهیدستان از بزرگترین نوع تعاون و همکاری است. وقتی مسلمانی مکلّف می‌گردد در عمل حج، حیوانی سالم و کامل را ذبح کند یا کفّاره و نذر دهد و قبل از پوشیدن لباس احرام حقوق مردم و رسول خدا (ص) و امام خود، یعنی خمس و زکات را بدهد، در حقیقت می‌خواهد به‌نوعی حسب همدردی و تکافل و به‌عهده گرفتن مسئولیت اجتماعی فقرا و نیازمندان را در خود تقویت نماید.<ref>همکاری‌های اجتماعی در اسلام، ص129،</ref> هدف قربانی در بهره‌مندی مستمندان در احادیث اسلامی نیز مورد تأیید قرار گرفته است.<ref>من لایحضره الفقیه ج2، ص200.</ref>