آیه ۲۶ سوره حج: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
واژه «بوّأنا» از ريشه باء، يبوء، بَوءاً به معناى رجوع است،<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه قوم.</ref> که در آیه {{آیه|بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللّٰهِ | واژه «بوّأنا» از ريشه باء، يبوء، بَوءاً به معناى رجوع است،<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه قوم.</ref> که در آیه {{آیه|بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللّٰهِ | ||
}} به همین معنا به کار رفته است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۳۴.</ref> «بوّأ» به معنای تهيأ. و «بوّأ له» به معنای تهيّأ له نیز کاربرد دارد؛ البته احتمال داده‌اند اين واژه از مصدر بواء به معناى سواء و مساوى بودن باشد،<ref>صحاح اللغه، ذیل واژه باء؛ لسان العرب، ذیل واژه باء.</ref> كه در اين صورت تبوئه به معناى مسطح كردن خواهد بود.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۳۴.</ref> معنى دوم مناسب با آيه ۲۶ سوره حج دانسته شده و معناى سوم نيز به آن برگردانده شده است. این احتمال داده شده که معناى اول نيز برای این آیه درست باشد؛ بدين معنا كه خدا مكان بيت را مباءت و مرجع براى عبادت قرار داده است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۳۴.</ref> | }} به همین معنا به کار رفته است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۳۴.</ref> «بوّأ» به معنای تهيأ. و «بوّأ له» به معنای تهيّأ له نیز کاربرد دارد؛ البته احتمال داده‌اند اين واژه از مصدر بواء به معناى سواء و مساوى بودن باشد،<ref>صحاح اللغه، ذیل واژه باء؛ لسان العرب، ذیل واژه باء.</ref> كه در اين صورت تبوئه به معناى مسطح كردن خواهد بود.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۳۴.</ref> معنى دوم مناسب با آيه ۲۶ سوره حج دانسته شده و معناى سوم نيز به آن برگردانده شده است. این احتمال داده شده که معناى اول نيز برای این آیه درست باشد؛ بدين معنا كه خدا مكان بيت را مباءت و مرجع براى عبادت قرار داده است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۳۴.</ref> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
نسخهٔ ۱۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۳۹
متن و ترجمه
| ﴿ | وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَنْ لَا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ و چون براى ابراهيم جاى خانه را معين كرديم [به او گفتيم] چيزى را با من شريک مگردان و خانهام را براى طوافكنندگان و قيامكنندگان و ركوعكنندگان [و] سجده كنندگان پاكيزه دار! |
﴾ |
شرح واژگان
واژه «بوّأنا» از ريشه باء، يبوء، بَوءاً به معناى رجوع است،[۱] که در آیه ﴿بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللّٰهِ ﴾ به همین معنا به کار رفته است.[۲] «بوّأ» به معنای تهيأ. و «بوّأ له» به معنای تهيّأ له نیز کاربرد دارد؛ البته احتمال داده‌اند اين واژه از مصدر بواء به معناى سواء و مساوى بودن باشد،[۳] كه در اين صورت تبوئه به معناى مسطح كردن خواهد بود.[۴] معنى دوم مناسب با آيه ۲۶ سوره حج دانسته شده و معناى سوم نيز به آن برگردانده شده است. این احتمال داده شده که معناى اول نيز برای این آیه درست باشد؛ بدين معنا كه خدا مكان بيت را مباءت و مرجع براى عبادت قرار داده است.[۵]
محتوا
پانویس
منابع
الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.