آیه ۲۶ سوره حج: تفاوت میان نسخهها
(←محتوا) |
|||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== ارتباط با آیه قبل == | == ارتباط با آیه قبل == | ||
{{همچنین ببینید|آیه ۲۶ سوره حج}} | |||
در آيه پیش از آیه ۲۷ سوره حج، سخن از بسته شدن راه خدا و جلوگيرى از ورود به مسجد الحرام توسط مشرکان مکه است، همان خانهاى كه معبد و منسك همگان است و نسبت به همه يكسان است. در اين آيه با تقدير «اذكر» كه خطاب به پيامبر است، و در ادامه آيه قبل معرفى بيت الله را با بيان بخشى از تاريخ و مقام معنوى آن، تكميل مىكند. | در آيه پیش از آیه ۲۷ سوره حج، سخن از بسته شدن راه خدا و جلوگيرى از ورود به مسجد الحرام توسط مشرکان مکه است، همان خانهاى كه معبد و منسك همگان است و نسبت به همه يكسان است. در اين آيه با تقدير «اذكر» كه خطاب به پيامبر است، و در ادامه آيه قبل معرفى بيت الله را با بيان بخشى از تاريخ و مقام معنوى آن، تكميل مىكند. | ||
نسخهٔ ۲۰ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۵
متن و ترجمه
﴿ | وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَنْ لَا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ و چون براى ابراهيم جاى خانه را معين كرديم [به او گفتيم] چيزى را با من شريک مگردان و خانهام را براى طوافكنندگان و قيامكنندگان و ركوعكنندگان [و] سجده كنندگان پاكيزه دار! |
﴾ |
شرح واژگان
واژه «بوّأنا» از ريشه باء، يبوء، بَوءاً به معناى رجوع است،[۱] که در آیه ﴿بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللّٰهِ ﴾ به همین معنا به کار رفته است.[۲] «بوّأ» به معنای تهيأ. و «بوّأ له» به معنای تهيّأ له نیز کاربرد دارد؛ البته احتمال دادهاند اين واژه از مصدر بواء به معناى سواء و مساوى بودن باشد،[۳] كه در اين صورت تبوئه به معناى مسطح كردن خواهد بود.[۴] معنى دوم مناسب با آيه ۲۶ سوره حج دانسته شده و معناى سوم نيز به آن برگردانده شده است. این احتمال داده شده که معناى اول نيز برای این آیه درست باشد؛ بدين معنا كه خدا مكان بيت را مباءت و مرجع براى عبادت قرار داده است.[۵]
ارتباط با آیه قبل
در آيه پیش از آیه ۲۷ سوره حج، سخن از بسته شدن راه خدا و جلوگيرى از ورود به مسجد الحرام توسط مشرکان مکه است، همان خانهاى كه معبد و منسك همگان است و نسبت به همه يكسان است. در اين آيه با تقدير «اذكر» كه خطاب به پيامبر است، و در ادامه آيه قبل معرفى بيت الله را با بيان بخشى از تاريخ و مقام معنوى آن، تكميل مىكند.
محتوا
پانویس
منابع
الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.