بازسازی مسجدالنبی (ممالیک برجی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==برقوق==
==برقوق==
در سال 797ه.ق برقوق، منبری برای مسجد فرستاد.<ref>مدینه منوره، ص 101</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>
مؤید
در سال 820ه.ق، سلطان مؤید، منبری را برای مسجد فرستاد که جایگزین منبر اهدایی برقوق شد.<ref>مدینه منوره، ص 101، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>


==برسبای==
==برسبای==
در دوران برسبای، دو رواق مشرف بر صحن که در زمان محمدبن قلاوون، در جناح جنوبی به مسجد اضافه شده بود، مرمت شد.<ref>مدینه منوره، ص 101</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>
بخشی از سقف جناح شمالی در جوار مأذنه شمال‌شرقی(سنجاریه)، نیز بازسازی شد.<ref>مدینه منوره، ص 101</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>
ناظر این اقدامات، مقبل قدیدی بود.<ref>مدینه منوره، ص 101</ref>


==جقمق==
==جقمق==
در دوره جقمق، بازسازی سقف مسجد،<ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref> بویژه سقف مقبره نبوی در سال 853ه.ق صورت گرفت.<ref>مدینه منوره، ص 101</ref>
در جهت شمالی، مأذنه‌ای که در دوره بیبرس ساخته‌شده بود<ref>مدینه منوره، ص 101</ref>(مأذنه شمال غربی: چوبین)، دری قرار گرفت و بالای آن طاقچه‌ای(رف) ساخته شد. زمینش نیز تا حد صحن با مرمر فرش شد.<ref>مدینه منوره، ص 101</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>
سطح بین مقصوره و دیوار دور مقبره نیز با مرمر و رخام پوشانده شد.
دیوار جنوبی نیز به همین ترتیب با مرمر مزین شد.<ref>مدینه منوره، ص 102</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>
ناظر این اصلاحات، امیر بردبک ناصری بود.<ref>مدینه منوره، ص 102</ref>


==اشرف اینال==
==اشرف اینال==
در دوره اشرف اینال، طوغان شیخ، محرابی در غرب منبر، برای حنفی مذهب‌ها (مکانی بعدا محراب سلیمان عثمانی در آن ساخته‌شد) ساخت.<ref>مدینه منوره، ص 102</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>
این محراب در سمت راست مقبره نبوی، کمی پایین‌تر از موقعیت کنونی آن ساخته شد.<ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140</ref>


==قایتبای==
==قایتبای==
{{اصلی|بازسازی مسجدالنبی (قایتبای)}}
{{اصلی|بازسازی مسجدالنبی (قایتبای)}}

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۵۷

بازسازی مسجدالنبی (ممالیک برجی)،ممالیک برجی، پس از ممالیک بحری خلافت مسلمانان در مصر را دراختیار گرفتند. در این دوران بازسازی مسجد همواره مدنظر قرارداشته‌است.

برقوق

در سال 797ه.ق برقوق، منبری برای مسجد فرستاد.[۱][۲]

مؤید

در سال 820ه.ق، سلطان مؤید، منبری را برای مسجد فرستاد که جایگزین منبر اهدایی برقوق شد.[۳]

برسبای

در دوران برسبای، دو رواق مشرف بر صحن که در زمان محمدبن قلاوون، در جناح جنوبی به مسجد اضافه شده بود، مرمت شد.[۴][۵]

بخشی از سقف جناح شمالی در جوار مأذنه شمال‌شرقی(سنجاریه)، نیز بازسازی شد.[۶][۷]

ناظر این اقدامات، مقبل قدیدی بود.[۸]

جقمق

در دوره جقمق، بازسازی سقف مسجد،[۹] بویژه سقف مقبره نبوی در سال 853ه.ق صورت گرفت.[۱۰]

در جهت شمالی، مأذنه‌ای که در دوره بیبرس ساخته‌شده بود[۱۱](مأذنه شمال غربی: چوبین)، دری قرار گرفت و بالای آن طاقچه‌ای(رف) ساخته شد. زمینش نیز تا حد صحن با مرمر فرش شد.[۱۲][۱۳]

سطح بین مقصوره و دیوار دور مقبره نیز با مرمر و رخام پوشانده شد.

دیوار جنوبی نیز به همین ترتیب با مرمر مزین شد.[۱۴][۱۵]

ناظر این اصلاحات، امیر بردبک ناصری بود.[۱۶]

اشرف اینال

در دوره اشرف اینال، طوغان شیخ، محرابی در غرب منبر، برای حنفی مذهب‌ها (مکانی بعدا محراب سلیمان عثمانی در آن ساخته‌شد) ساخت.[۱۷][۱۸]

این محراب در سمت راست مقبره نبوی، کمی پایین‌تر از موقعیت کنونی آن ساخته شد.[۱۹]

قایتبای

  1. مدینه منوره، ص 101
  2. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  3. مدینه منوره، ص 101، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  4. مدینه منوره، ص 101
  5. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  6. مدینه منوره، ص 101
  7. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  8. مدینه منوره، ص 101
  9. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  10. مدینه منوره، ص 101
  11. مدینه منوره، ص 101
  12. مدینه منوره، ص 101
  13. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  14. مدینه منوره، ص 102
  15. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  16. مدینه منوره، ص 102
  17. مدینه منوره، ص 102
  18. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140
  19. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 140