احمد بن علی نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[دی]]|روز=[[۱]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Jalalyaghmoori }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[دی]]|روز=[[۱]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Jalalyaghmoori }} | ||
'''احمد بن علی نیشابوری''' قاضی و امام حرمین. وی در مکه مناصب قضاوت و امامت حرمین را عهده‌دار بود. او پس از بازگشت به نیشابور، افزون بر قضاوت، تولیت وقف را نیز پذیرفت. از شاگردان او حاکم حسکانی و از کتابهایش الفوائد را می‌توان نام برد. وی در سال‌های پایان عمر در خانه خود به بیان و املای حدیث می‌پرداخت و افراد بسیاری در آن شرکت می‌کردند. | '''احمد بن علی نیشابوری''' قاضی و امام حرمین. وی در مکه مناصب قضاوت و امامت حرمین را عهده‌دار بود. او پس از بازگشت به نیشابور، افزون بر قضاوت، تولیت وقف را نیز پذیرفت. از شاگردان او حاکم حسکانی و از کتابهایش الفوائد را می‌توان نام برد. وی در سال‌های پایان عمر در خانه خود به بیان و املای حدیث می‌پرداخت و افراد بسیاری در آن شرکت می‌کردند. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
* '''الوافی بالوفیات''': الصفدی (م.۷۶۴ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق. | * '''الوافی بالوفیات''': الصفدی (م.۷۶۴ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{قاضی‌های ایرانی‌الاصل مکه}} | |||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۰:۵۴
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Jalalyaghmoori در تاریخ ۱ دی ۱۳۹۶ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
احمد بن علی نیشابوری قاضی و امام حرمین. وی در مکه مناصب قضاوت و امامت حرمین را عهده‌دار بود. او پس از بازگشت به نیشابور، افزون بر قضاوت، تولیت وقف را نیز پذیرفت. از شاگردان او حاکم حسکانی و از کتابهایش الفوائد را می‌توان نام برد. وی در سال‌های پایان عمر در خانه خود به بیان و املای حدیث می‌پرداخت و افراد بسیاری در آن شرکت می‌کردند.
اطلاعات شناسنامه‌ای
ابوالحسن احمد بن علی بن محمد بن عبدلله بن حَمْش از نوادگان قاضی‌الحرمین عزیز بن عزیز، در سال ۳۶۴ق. در خانواده‌ای دانشمند و توانگر دیده به جهان گشود.[۱] او در خاستگاه خود، نیشابور، از محضر اساتیدی چون ابوبکر طرازی (م.۳۸۵ق.[۲]) و معافی بن زکریا (م.۳۹۰ق.[۳]) بهره برد.[۴] او به سال ۴۴۶ق. در ۸۲ سالگی درگذشت.[۵]
مناصب در مکه و نیشابور
وی سپس به مکه مهاجرت کرد و همانند جدش منصب قضاوت و امامت حرمین را بر عهده گرفت. در منابع به زمان مهاجرت وی و مدت اقامتش در مکه اشاره‌ای نشده است. احمد در این مدت کمک‌های مالی خود را از طریق بازرگانان به نیشابور می‌فرستاد. وی همچنین از دوستان و همشهریان خود که به حج مشرف می‌شدند، پذیرایی می‌کرد. او پس از بازگشت به نیشابور، افزون بر قضاوت، تولیت وقف را نیز پذیرفت.
اطلاعات علمی
وی به نشر دانش توجه ویژه داشت. از شاگردان او می‌توان حاکم حسکانی (م.۴۹۰ق.) نویسنده شواهد التنزیل را نام برد که کتاب الفوائد او تقریر درس استادش است.[۶] وی در سال‌های پایان عمر در خانه خود به بیان و املای حدیث می‌پرداخت و بزرگانی بسیار در آن شرکت می‌کردند که از جمله آن‌ها می‌توان به محمد پدر تقی الدین صیرفینی نویسنده کتاب المنتخب من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور اشاره کرد.[۷]
پیوند به بیرون
پانویس
- ↑ المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۱-۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲؛ الوافی بالوفیات، ج۷، ص۱۵۸.
- ↑ الانساب، ج۴، ص۵۶- ۵۷.
- ↑ کشف الظنون، ج۱، ص۵۹۳؛ الذریعه، ج۹،ق اول، ص۲۸۹.
- ↑ المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲.
- ↑ المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲؛ الوافی بالوفیات، ج۷، ص۱۵۸.
- ↑ المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۱-۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲.
- ↑ المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۲.
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل [ نویسنده = سید مجتبی حسینی].
- الانساب: عبدالکریم السمعانی (م.۵۶۲ق.)، به کوشش عبدالله عمر، بیروت،دار الجنان، ۱۴۰۸ق
- تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر: الذهبی (م.۷۴۸ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت،دار الکتاب العربی، ۱۴۱۰ق
- الذریعة الی تصانیف الشیعه: آقا بزرگ تهرانی (م.۱۳۸۹ق.)، بیروت،دار الاضواء، ۱۴۰۳ق
- کشف الظنون: حاجی خلیفه (م.۱۰۶۷ق.)، بیروت،دار احیاء التراث العربی
- المنتخب من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور: ابراهیم بن محمد الصیرفینی (م.۶۴۱ق.)، به کوشش خالد حیدر، بیروت،دار الفکر، ۱۴۱۴ق
- الوافی بالوفیات: الصفدی (م.۷۶۴ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.