محراب پیامبر

محراب پیامبر، مکان نماز خواندن پیامبر ، ما بین منبر و قبر نبوی در مسجدالنبی بود که در دوره‌ ولیدبن عبدالملک محرابی در این محل ایجاد شد که تا دوران‌های بعد نیز پابرجا بود. محرابی که امروزه وجود دارد توسط قایتبای مملوکی ساخته شده است.

در دوره پیامبر چیزی به شکل محراب وجود نداشت. در دوره ولیدبن عبدالملک همراه با بازسازی مسجد محرابی در مصلی پیامبر شکل گرفت.

بیبرس مملوکی، محرابی مجوف(کنده شده در دیوار) در مصلی پیامبر ساخت. قایتبای نیز با تجدید بنای مسجد، محراب مجوف را از نو ساخت .

در دوره سلطان عبدالمجید عثمانی این محراب طلاکاری شد.

در دوره سعودی نیز این محراب همچنان برجاماند.

محراب پیامبر

محراب در دوران پیامبر

در دوره پیامبر، محراب به صورت گود و داخل دیوار وجود نداشت.

محراب در دوره اموی

در دوره ولید بن عبدالملک مسجدالنبی بازسازی شد و فضای آن گسترش یافت. در این زمان توسط والی وی عمربن عبدالعزیز اصلاحاتی در مسجد انجام داد.

محراب مجوفی در دیوار جنوبی ساخته شد، موسوم به محراب عثمانی.

همچنین، محرابی در مصلی نماز پیامبر ساخته شد که این محراب در ادوار بعد نیز برجا ماند.

محراب در دوره ممالیک

در دوره بیبرس (658-676ه.ق) در محل نماز خواندن پیامبر، محرابی به شکل مجوف (کنده شده در دیوار) ساخته شد.

در دوره قایتبای در سال 888ه.ق پس از حریقی که در مسجد ایجاد شد، در بازسازی مسجد، محراب در جایگاه نماز پیامبر از نو ساخته شد.

در زمان قایتبای محراب پیامبر با مرمر مزین شد و آیاتی از قرآن بر آن نقش بست.

محراب در دوره عثمانی

در دوره سلطان عبدالمجید اول، محراب پیامبر، که از زمان قایتبای برجامانده بود، طلاکاری شد.

همچنین در این زمان، عبدالله زهدی،خطاط ترک، آیات قرآن، نصوص و قصایدی را بر محراب به نگارش درآورد.

محراب در دوره سعودی

در این زمان، همان محراب دوره قایتبای، همچنان برجاماند.

منابع

• المسجدالنبوی الشریف فی العصر العثمانی 923-1344ه، محمد هزاع الشهری، قاهره، دارالقاهره، 2003م

• تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ناجی محمدحسن القادر الانصاری، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، مشعر

• عماره المسجد النبوی منذ انشائه حتی نهایه العصر المملوکی، محمد هزاع الشهری، قاهره، مکتبه القاهره للکتاب، 2001

• مدینه منوره، تحولات عمرانی و میراث معماری، صالح لمعی مصطفی، ترجمه صدیقه وسمقی، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، 1372