کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''احتیاط''' اصطلاحی فقهی و عبارت است از عمل كردن به گونهاى كه يقين پيدا شود به وظيفه واقعى عمل شده است. عمل به احتیاط، گاهی موجب تکرار است و گاهی موجب تکرار نیست. | |||
احتیاط به دو نوع واجب و مستحب تقسیم می شود. احتیاط واجب، احتیاط بدون فتوا است و مقلد میتواند به همان احتیاط عمل کند، یا به فتوای مجتهد دیگری که پس از آن مجتهد، از دیگران اعلم است مراجعه کند اما احتیاط مستحب، احتیاط همراه با فتوا است و مقلد میتواند یا به همان احتیاط عمل کند و یا به فتوای همراه آن عمل نماید و نمیتواند در این مساله به مجتهد دیگر رجوع کند. | |||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
احتیاط در لغت به معنای حفظ نمودن و در اصطلاح فقه شیعه، عبارت است از عمل کردن به احکام، به گونهای که یقین داشته باشد به وظیفهاش عمل کرده است.<ref>تهانوی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۱۹۹۱م، ج۱، ص۱۰۹.</ref> احتياط، گاهی موجب تكرار عمل است مانند اينكه شخصی نمیداند نمازش تمام است یا شکسته، در اینجا به احتیاط عمل کرده و باید نماز را هم تمام بخواند و هم شکسته.<ref>فلاحزاده، آموزش فقه، ۱۳۹۳ش، ص۲۷.</ref> و گاهی مستلزم تكرار نيست مانند شخصی که نمیداند اذان و اقامه برای نماز واجب است یا مستحب، اگر بخواهد به احتیاط عمل کند باید آن را بجا آورد.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۴۰.</ref> | احتیاط در لغت به معنای حفظ نمودن و در اصطلاح فقه شیعه، عبارت است از عمل کردن به احکام، به گونهای که یقین داشته باشد به وظیفهاش عمل کرده است.<ref>تهانوی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۱۹۹۱م، ج۱، ص۱۰۹.</ref> احتياط، گاهی موجب تكرار عمل است مانند اينكه شخصی نمیداند نمازش تمام است یا شکسته، در اینجا به احتیاط عمل کرده و باید نماز را هم تمام بخواند و هم شکسته.<ref>فلاحزاده، آموزش فقه، ۱۳۹۳ش، ص۲۷.</ref> و گاهی مستلزم تكرار نيست مانند شخصی که نمیداند اذان و اقامه برای نماز واجب است یا مستحب، اگر بخواهد به احتیاط عمل کند باید آن را بجا آورد.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۴۰.</ref> | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
برخی احکام درباره احتیاط عبارت است از: | برخی احکام درباره احتیاط عبارت است از: | ||
*عمل به احتیاط برای همه (مجتهد یا غیر مجتهد) جایز است اما باید موارد احتیاط را بشناسد. البته افراد اندکی این موارد را میشناسند زیرا شناخت آنها کاری دشوار و نیاز به دانستن همه نظرات است.<ref>امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۷.</ref> | *عمل به احتیاط برای همه (مجتهد یا غیر مجتهد) جایز است اما باید موارد احتیاط را بشناسد. البته افراد اندکی این موارد را میشناسند زیرا شناخت آنها کاری دشوار و نیاز به دانستن همه نظرات است.<ref>امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۷.</ref> | ||
*احتیاط در فتوا با فتوای به احتیاط فرق میکند. فتوای به احتیاط، خود نوعی فتواست و در موارد فتوای به احتیاط، مقلّد نمیتواند رجوع به مجتهد دیگر بنماید.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۴۰.</ref> مثل این که بدانیم یکی از این دو لباس نجس است فقیه بر اساس وجوب احتیاط در چنین | *احتیاط در فتوا با فتوای به احتیاط فرق میکند. فتوای به احتیاط، خود نوعی فتواست و در موارد فتوای به احتیاط، مقلّد نمیتواند رجوع به مجتهد دیگر بنماید.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۴۰.</ref> مثل این که بدانیم یکی از این دو لباس نجس است فقیه بر اساس وجوب احتیاط در چنین نواردی که شک در دو چیز محدود است (مانند دو لباس)، فتوا به احتیاط و وجوب استفاده نکردن از هر دو لباس در نماز میدهد.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۴۰.</ref> | ||
*اگر مکلف بداند عملی حرام نیست ولی نمیداند واجب است یا مستحب یا مکروه یا مباح، میتواند به امید مطلوب بودن عمل نزد خداوند، آن عمل را انجام دهد زیرا احتمال مطلوب بودن آن در خود عمل وجود دارد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ١٤١٧ق، ج۱، مسأله ۳۰، ص۲۹.</ref> | *اگر مکلف بداند عملی حرام نیست ولی نمیداند واجب است یا مستحب یا مکروه یا مباح، میتواند به امید مطلوب بودن عمل نزد خداوند، آن عمل را انجام دهد زیرا احتمال مطلوب بودن آن در خود عمل وجود دارد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ١٤١٧ق، ج۱، مسأله ۳۰، ص۲۹.</ref> | ||
*اگر مکلف بداند عملی واجب نیست ولی نمیداند حرام است یا مستحب یا مکروه یا مباح، میتواند آن عمل را انجام ندهد زیرا احتمال مطلوب نبودن آن عمل نزد خداوند وجود دارد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ١٤١٧ق، ج۱، مسأله ۳۰، ص۲۹.</ref> | *اگر مکلف بداند عملی واجب نیست ولی نمیداند حرام است یا مستحب یا مکروه یا مباح، میتواند آن عمل را انجام ندهد زیرا احتمال مطلوب نبودن آن عمل نزد خداوند وجود دارد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ١٤١٧ق، ج۱، مسأله ۳۰، ص۲۹.</ref> |