کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها
(←کفاره) |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
(در حج، کار ناروا (مانند دروغ و بدگویی) و جدال [جایز] نیست)|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | (در حج، کار ناروا (مانند دروغ و بدگویی) و جدال [جایز] نیست)|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
فِسق به معنای نافرمانی و ترک دستور خدا و تمایل به گناه است؛ ولی احتمال داده شده که مراد آن در آیه، همه گناهان<ref>تفسیر کبیر، ج۵، ص١٨٠؛ تفسیر کشاف، ج١، ص٢۴٣؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۴٠۶؛ تفسیر المنار، ج٢، ص٢٢٧؛ تفسیر المیزان، ج٢، ص٧٩؛ تفسیر نمونه، ج٢، ص٢٩.</ref> یا به‌کار بردن القاب زشت و بدگویی<ref>تفسیر کشاف، ج١، ص٢۴٣؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۴٠۶.</ref> یا دروغ باشد.<ref>مجمع البیان، ج٢، ص١۵١؛ همچنین نگاه کنید به وسائل الشیعه، ج٩، ص١٠٨.</ref> به نظر فقیهان شیعه، علاوه بر دروغ‌گویی، فحش دادن و فخر فروشی به دیگران نیز فُسوق است.<ref>مناسک نوین، ص۱۰۲.</ref> | فِسق به معنای نافرمانی و ترک دستور [[خدا]] و تمایل به گناه است؛ ولی احتمال داده شده که مراد آن در آیه، همه گناهان<ref>تفسیر کبیر، ج۵، ص١٨٠؛ تفسیر کشاف، ج١، ص٢۴٣؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۴٠۶؛ تفسیر المنار، ج٢، ص٢٢٧؛ تفسیر المیزان، ج٢، ص٧٩؛ تفسیر نمونه، ج٢، ص٢٩.</ref> یا به‌کار بردن القاب زشت و بدگویی<ref>تفسیر کشاف، ج١، ص٢۴٣؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۴٠۶.</ref> یا دروغ باشد.<ref>مجمع البیان، ج٢، ص١۵١؛ همچنین نگاه کنید به وسائل الشیعه، ج٩، ص١٠٨.</ref> به نظر فقیهان شیعه، علاوه بر دروغ‌گویی، فحش دادن و فخر فروشی به دیگران نیز فُسوق است.<ref>مناسک نوین، ص۱۰۲.</ref> | ||
بنابر آیه ۱۹۷ سوره بقره - که برخی از موارد محرمات احرام در آن بیان شده- فسق یکی از چیزهایی است که احرام‌گزار پس از احرام باید از آنها دوری کند. | بنابر [[آیه ۱۹۷ سوره بقره]] - که برخی از موارد [[محرمات احرام]] در آن بیان شده- فسق یکی از چیزهایی است که احرام‌گزار پس از احرام باید از آنها دوری کند. | ||
==کفاره== | ==کفاره== | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۱
فُسوق و از محرمات احرام می‌باشد.
مفهوم‌شناسی
﴿لَا فُسُوقَ وَ لا جِدَالَ فِی الْحَجِّ﴾
(در حج، کار ناروا (مانند دروغ و بدگویی) و جدال [جایز] نیست)
فِسق به معنای نافرمانی و ترک دستور خدا و تمایل به گناه است؛ ولی احتمال داده شده که مراد آن در آیه، همه گناهان[۱] یا به‌کار بردن القاب زشت و بدگویی[۲] یا دروغ باشد.[۳] به نظر فقیهان شیعه، علاوه بر دروغ‌گویی، فحش دادن و فخر فروشی به دیگران نیز فُسوق است.[۴]
بنابر آیه ۱۹۷ سوره بقره - که برخی از موارد محرمات احرام در آن بیان شده- فسق یکی از چیزهایی است که احرام‌گزار پس از احرام باید از آنها دوری کند.
کفاره
برای فسوق، کفاره نیست و شخص محرِم فقط باید استغفار کند و مستحب است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.[۵]
پانوشت
منابع
- الانتصار، السید المرتضی (م. 436ق.)، قم، النشر الاسلامی، 1415ق.
- تذکرة الفقهاء، العلامة الحلی (م. 726ق.)، قم، آل البیت، 1414ق.
- تفسیر العیاشی: العیاشی (م. 320ق.)، به کوشش رسولی محلاتی، تهران، المکتبة العلمیة الاسلامیه.
- تهذیب الاحکام: الطوسی (م. 460ق.)، به کوشش موسوی و آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1365ش.
- دعائم الاسلام: النعمان المغربی (م. 363ق.)، به کوشش فیضی، قاهره، دارالمعارف، 1383ق.
- الصحاح، الجوهری (م. 393ق.)، به کوشش العطار، بیروت، دارالعلم للملایین، 1407ق.
- غنیة النزوع، ابن زهرة الحلبی (م. 585ق.)، به کوشش بهادری، قم، مؤسسه امام صادق، 1417ق.
- فرهنگ فقه فارسی، جمعی از محققان، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
- الکافی: الکلینی (م. 329ق.)، به کوشش غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1375ش.
- لسان العرب: ابن منظور (م. 711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق.
- معجم مقاییس اللغه: ابن فارس (م. 395ق.)، به کوشش عبدالسلام، قم، دفتر تبلیغات، 1404ق.
- من لا یحضره الفقیه، الصدوق (م. 381ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، 1404ق.
- مناسک نوین: مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
- وسائل الشیعه: الحر العاملی (م. 1104ق.)، قم، آل البیت، 1412ق.
مقاله‌های مرتبط
/////////////////
- توضيح‌المسائل امام خمینی، سید روح‌الله خمینی، تهران، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، چاپ نهم، ۱۳۷۲ش.
- درسنامه فقه مطابق با فتاوای مراجع معظم تقلید، محمدحسین فلاح‌زاده، قم، مرکز نشر هاجر، ۱۳۹۵ش.
- العروة الوثقی، سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ اول، ١٤١٧ق.
- فرهنگ فقه فارسی، جمعی از محققان، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
- موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، محمد تهانوی، به تحقیق علی دحروج، ترجمه فارسی عبدالله خالدی، با ترجمه انگلیسی و فرانسوی جورج زینانی، بیروت، مکتبة لبنان ناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۱م.
- '،