اهداف و آثار حج: تفاوت میان نسخه‌ها
Abu shahab (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abu shahab (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==پیوند معنوی با رهبری الهی (تولّی)== | ==پیوند معنوی با رهبری الهی (تولّی)== | ||
[[حضرت ابراهیم(ع)]]، در آیه {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یأْتُوک… ﴾}}{{یادداشت|جز این نیست که مشرکان پلیدند؛ پس نباید بعد از امسال به مسجدالحرام نزدیک شوند.}}<ref>سوره حج(22)، آیه 27.</ref> مأمور شده که انسان‌ها را به حج فراخواند تا مردم به سوی آن حضرت بیایند؛ از این رو، یکی از هدف‌های حج را تقویت دوستی و پیوند با رهبران الهی دانسته‌اند.<ref name=":4" /> حضرت ابراهیم(ع)، در آیه‌ای دیگر از خداوند درخواست کرده دل‌های حج‌گزاران را به سوی فرزندان او در [[مکه]] متمایل کند.{{یادداشت| | [[حضرت ابراهیم(ع)]]، در آیه {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یأْتُوک… ﴾}}{{یادداشت|جز این نیست که مشرکان پلیدند؛ پس نباید بعد از امسال به مسجدالحرام نزدیک شوند.}}<ref>سوره حج(22)، آیه 27.</ref> مأمور شده که انسان‌ها را به حج فراخواند تا مردم به سوی آن حضرت بیایند؛ از این رو، یکی از هدف‌های حج را تقویت دوستی و پیوند با رهبران الهی دانسته‌اند.<ref name=":4" /> حضرت ابراهیم(ع)، در آیه‌ای دیگر از خداوند درخواست کرده دل‌های حج‌گزاران را به سوی فرزندان او در [[مکه]] متمایل کند.{{یادداشت|﴿رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ﴾ | ||
پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه‌ای بی‌کشت و زرع نزد خانه حُرمت‌یافته‌ات سکونت دادم؛ پروردگارا! برای اینکه نماز را بر پا دارند؛ پس دل‌های گروهی از مردم را به سوی آنان علاقه‌مند و متمایل کن!}}<ref>سورة ابراهیم(14)، آیه 37؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۲۶۰.</ref> برخی روایات، مراد از {{قلم رنگ|سبز|﴿ذُرِّیَّتِی﴾}}{{یادداشت|فرزندانم (فرزندان ابراهیم).}} در آیه پیش‌گفته را «[[اهل بیت|اهل بیت(ع)]]» دانسته‌اند.<ref>الکافی، ج1، ص392؛ بحار الانوار، ج27، ص74.</ref> روایتی دیگر، مراد خداوند از «کامل کردن حج» را{{یادداشت| | پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه‌ای بی‌کشت و زرع نزد خانه حُرمت‌یافته‌ات سکونت دادم؛ پروردگارا! برای اینکه نماز را بر پا دارند؛ پس دل‌های گروهی از مردم را به سوی آنان علاقه‌مند و متمایل کن!}}<ref>سورة ابراهیم(14)، آیه 37؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۲۶۰.</ref> برخی روایات، مراد از {{قلم رنگ|سبز|﴿ذُرِّیَّتِی﴾}}{{یادداشت|فرزندانم (فرزندان ابراهیم).}} در آیه پیش‌گفته را «[[اهل بیت|اهل بیت(ع)]]» دانسته‌اند.<ref>الکافی، ج1، ص392؛ بحار الانوار، ج27، ص74.</ref> روایتی دیگر، مراد خداوند از «کامل کردن حج» را{{یادداشت|﴿وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ﴾ | ||
حج وعمره را برای خدا به پایان برید.}}<ref name=":2">سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۶؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۰.</ref> دیدار با حضرت محمد(ص)<ref>بحار الانوار، ج97، ص139؛ جامع احادیث الشیعه، ج12، ص229.</ref> و امامان(ع)<ref>الکافی، ج4، ص549؛ نور الثقلین، ج1، ص183.</ref> دانسته است. این امر در احادیثی دیگر نیز تأکید شده است.<ref>علل الشرائع، ج2، ص459؛ بحار الانوار، ج96، ص374.</ref> امام(ع)، روح حقیقی کعبه و روح همه مناسک حج و محور اصلی آن شمرده شده، که هدف‌های مهم این عبادت را محقق می‌کند.<ref>صهبای حج، ص99-100.</ref> معرفی امام حسن(ع)<ref>الامالی، ص245؛ تحف العقول، ص233.</ref> و [[امام سجاد(ع)]]<ref>بحار الانوار، ج45، ص138؛ الصحیح من سیرة النبی، ج29، ص54.</ref> به عنوان فرزند مکه و [[منا]] و [[مشعر]] و [[عرفات]]، اشاره‌ای به همین مسئله دانسته‌اند.<ref name=":5">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۳۰.</ref> | حج وعمره را برای خدا به پایان برید.}}<ref name=":2">سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۶؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۰.</ref> دیدار با حضرت محمد(ص)<ref>بحار الانوار، ج97، ص139؛ جامع احادیث الشیعه، ج12، ص229.</ref> و امامان(ع)<ref>الکافی، ج4، ص549؛ نور الثقلین، ج1، ص183.</ref> دانسته است. این امر در احادیثی دیگر نیز تأکید شده است.<ref>علل الشرائع، ج2، ص459؛ بحار الانوار، ج96، ص374.</ref> امام(ع)، روح حقیقی کعبه و روح همه مناسک حج و محور اصلی آن شمرده شده، که هدف‌های مهم این عبادت را محقق می‌کند.<ref>صهبای حج، ص99-100.</ref> معرفی امام حسن(ع)<ref>الامالی، ص245؛ تحف العقول، ص233.</ref> و [[امام سجاد(ع)]]<ref>بحار الانوار، ج45، ص138؛ الصحیح من سیرة النبی، ج29، ص54.</ref> به عنوان فرزند مکه و [[منا]] و [[مشعر]] و [[عرفات]]، اشاره‌ای به همین مسئله دانسته‌اند.<ref name=":5">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۳۰.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۷
اهداف و آثار حج، نتایج معنوی و مادی برگزاری آیین حج در زندگی فرد مسلمان است که در متون دینی از آنها یاد شده است. به گفته قرآن (آیه 27 و 28 سوره حج)، تکلیف حج، منافعی برای انسان‌ها دارد:
- وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجَالًا وَعَلَی کُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ * لِّیَشهَدُواْ مَنَافِعَ لَهُم ...
- «و در میان مردم برای [ادای] حج بانگ برآور تا [زائران] پیاده و [سوار] بر هر شتر لاغری که از هر راه دوری می آیند به سوی تو روی آورند تا شاهد منافع خویش باشند»
در احادیث امامان(ع) که در متون شیعی باقی مانده است، این «منافع» تفسیر شده و شامل برکات دنیوی و منافع اخروی دانسته شده است. در این مقاله، برخی از مهم‌ترین اهداف و نتایج حج، بر پایه متون حدیثی و تفسیری شیعه معرفی می‌شود. توبه و آمرزش، خودسازی و تقوا، تقویت ایمان، تولی و تبری و منافع مادی، از جمله این اهداف و منافع است.
توبه و آمرزش[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر پایه روایتی، امام صادق(ع) سبب اصلی بنای کعبه را، توبه فرزندان آدم و پاکی آنان از گناه دانسته است.[۱] امام رضا(ع) نیز، علت تشریع حج را کوچ کردن به سوی خداوند و توبه از گناهان گذشته و آغاز کردن حیات نوین دانسته است.[۲] بر پایه روایتی، یکی از مصادیق «منافع» در آیه ﴿وَ أَذِّن فی النَّاسِ بِالحْجّ… لِّّیشْهَدُواْ مَنَافِعَ لَهُمْ﴾[یادداشت ۱][۳]مغفرت و بخشایش الهی است.[۴]
تقوا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر پایه روایتی از امام رضا(ع)، یکی از هدف‌ها و اثرهای حج، خودسازی و زدودن خوی‌های ناشایست از خود است.[۵] در حدیثی از امام علی(ع) یکی از غرض‌های حج، بیرون راندن خودبزرگ‌بینی از دل‌ها و جایگزینی فروتنی به جای آن ذکر شده است.[۶] بر پایه روایات، حکمت‌های تشریعِ هر کدام از مناسک حج نیز، خودسازی است.[یادداشت ۲][۷]
قرآن، هدف از تشریع حج را، دست یافتن انسان به تقوا دانسته است.[یادداشت ۳][۸] به این هدف، در دو آیه دیگر نیز اشاره شده است.[۹] در احادیث هم، نگهداشتنِ تقوا از هنگام احرام تا پایان مناسک، مورد تأکید قرار گرفته است.[۱۰]
تقویت ایمان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در روایات، مراد از ﴿قِیاماً لِلنَّاسِ﴾ در آیه ﴿جَعَلَ اللَّهُ الْکعْبَةَ الْبَیتَ الْحَرامَ قِیاماً لِلنَّاسِ﴾[یادداشت ۴][۱۱] «برپایی دین و معاش مردم» دانسته شده است؛[۱۲] از این رو، یکی از هدف‌های حج را برپایی دین دانسته‌اند.[۱۳] در روایتی دیگر، برپایی دین وابسته به برپا بودن کعبه دانسته شده است.[۱۴] در روایاتی دیگر نیز، حج، پرچم اسلام[۱۵] و موجب رفعت دین،[۱۶] توان‌بخشی دین[۱۷] و اصلاح ایمان مردم[۱۸] به شمار رفته است.
پیوند معنوی با رهبری الهی (تولّی)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حضرت ابراهیم(ع)، در آیه ﴿وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یأْتُوک… ﴾[یادداشت ۵][۱۹] مأمور شده که انسان‌ها را به حج فراخواند تا مردم به سوی آن حضرت بیایند؛ از این رو، یکی از هدف‌های حج را تقویت دوستی و پیوند با رهبران الهی دانسته‌اند.[۱۳] حضرت ابراهیم(ع)، در آیه‌ای دیگر از خداوند درخواست کرده دل‌های حج‌گزاران را به سوی فرزندان او در مکه متمایل کند.[یادداشت ۶][۲۰] برخی روایات، مراد از ﴿ذُرِّیَّتِی﴾[یادداشت ۷] در آیه پیش‌گفته را «اهل بیت(ع)» دانسته‌اند.[۲۱] روایتی دیگر، مراد خداوند از «کامل کردن حج» را[یادداشت ۸][۲۲] دیدار با حضرت محمد(ص)[۲۳] و امامان(ع)[۲۴] دانسته است. این امر در احادیثی دیگر نیز تأکید شده است.[۲۵] امام(ع)، روح حقیقی کعبه و روح همه مناسک حج و محور اصلی آن شمرده شده، که هدف‌های مهم این عبادت را محقق می‌کند.[۲۶] معرفی امام حسن(ع)[۲۷] و امام سجاد(ع)[۲۸] به عنوان فرزند مکه و منا و مشعر و عرفات، اشاره‌ای به همین مسئله دانسته‌اند.[۲۹]
دوری از شیطان و دشمنان خدا (تبرّی)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مهم‌ترین نماد دوری از شیطان‌های جنّی و انسانی در حج، رمی‌جمرات است.[۳۰] برخی احادیث نیز، یکی از مصداق‌های «قضاء تفث»[یادداشت ۹] را در آیه ﴿ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ﴾[یادداشت ۱۰][۳۱] رمی‌جمرات دانسته‌اند.[۳۲] در آیات نخست سوره توبه، حضرت محمد(ص) به اجرای برائت از مشرکان در حج، که دوری از شیطان‌های انسانی شمرده شده است[۲۹] مأمور شد.[یادداشت ۱۱][۳۳]
پیشگیری از نابودی انسان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
قرآن، در آیه ﴿جَعَلَ اللَّهُ الْکعْبَةَ الْبَیتَ الْحَرامَ قِیاماً لِلنَّاسِ﴾[یادداشت ۱۲] کعبه را سبب پابرجا بودن انسان‌ها دانسته است. برخی از مفسران، مراد از آن را حفظ و در امان بودن انسان‌ها از خطرات دانسته[۳۴] و بر این باورند که مردم با ترک کردن حج نابود خواهند شد.[۳۵] این نکته در احادیث اهل‌بیت(ع) نیز آمده است.[۳۶] در روایتی، امام صادق(ع) حج‌گزاران را موجب بقای زندگی کسانی شمرده که حج را ترک می‌کنند.[۳۷] در احادیثی دیگر، نیت تجدید حج، موجب افزوده شدن عمر و ادای مکررّ حج، مانع مرگ ناگهانی دانسته شده است.[۳۸]
آموختن علم دین و نشر احادیث[ویرایش | ویرایش مبدأ]
امام رضا(ع) یکی از هدف‌های حج را آموختن علم دین و نقل سخنان امامان(ع) و نشر آنها در سرزمین‌های اسلامی و غیر اسلامی دانسته است.[۳۹] در حدیثی دیگر، آشنایی با آثار و اخبار حضرت محمد(ص) یکی از هدف‌های حج به شمار رفته است.[۴۰]
آزمایش بندگان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
درحدیثی از امام علی(ع) مناسک حج، آزمایشی دشوار به شمار رفته که با قرار داشتن کعبه در سرزمینی سخت و دچار شدنِ حج‌گزاران به دشواری‌های پُرشمار تحقّق می‌یابد.[۴۱] امام صادق(ع) غرض از آزمایش حج‌گزاران را آشکار شدن میزان اطاعت آنان از خداوند شمرده است.[۴۲]
منافع دنیوی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر پایه احادیث، تعبیر «منافع» در آیه ﴿وَ أَذِّن فی النَّاسِ بِالحْجّ… لِّّیشْهَدُواْ مَنَافِعَ لَهُمْ﴾[یادداشت ۱۳][۳] افزون بر منافع اخروی، شامل بهره‌های مادی نیز می‌شود،[۴۳] مانند منافع کرایه دهندگان مرکب‌ها[۴۴] و سوداگران کالاها که شامل حج‌گزاران و غیر آنها می‌شود.[۴۵] از جمله منافع مادی سفر حج، قربانی است که نصیب حج‌گزاران و فقیران می‌شود.[۴۶] بنا بر روایات، حج موجب غنای مادی حج‌گزاران،[۴۷] برآورده شدن نیاز خانواده آنان،[۴۸] از میان رفتن فقر،[۴۹] ورشکستگی[۵۰] و نیز موجب سلامتی بدن[۵۱] می‌گردد.
پاداش اخروی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر پایه روایتی، امام صادق(ع)، یکی از مصادیق «منافع» را در آیه ﴿وَ أَذِّن فی النَّاسِ بِالحْجّ… لِّّیشْهَدُواْ مَنَافِعَ لَهُمْ﴾[یادداشت ۱۴][۳] منافع اخروی دانسته است.[۵۲] امام علی(ع) نیز، سبب قرار دادن کعبه را در سرزمینی سخت و خشک، گشودن درهای فضل و بخشش الهی بر حج‌گزاران دانسته است.[۵۳] در احادیثی دیگر، به میزان پاداش اخروی حج گزار، از جمله هر گامی که او در سفر حج برمی‌دارد، اشاره شده است.[۵۴]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ الکافی، ج4، ص188؛ وسائل الشیعه، ج13، ص295.
- ↑ علل الشرائع، ج1، ص273؛ وسائل الشیعه، ج11، ص13.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ سوره حجّ(22)، آیه 28.
- ↑ الکافی، ج4، ص264.
- ↑ علل الشرائع، ج2، ص404؛ بحار الانوار، ج6، ص96.
- ↑ الکافی، ج4، ص201؛ نهج البلاغه، خطبه 192.
- ↑ مصباح الشریعه، ص49؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص173.
- ↑ سوره بقره(2)، آیه 197؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۱.
- ↑ سوره بقره(۲)، آیه‌های 189، 196؛ سوره مائده(۵)، آیه 96.
- ↑ الکافی، ج4، ص338؛ تهذیب الاحکام، ج5، ص296.
- ↑ سوره مائده(۵)، آیه 97.
- ↑ وسائل الشیعه، ج11، ص60؛ جامع احادیث الشیعه، ج10، ص69.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۲۸.
- ↑ الکافی، ج4، ص271؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص243.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه192؛ وسائل الشیعه، ج11، ص15.
- ↑ علل الشرائع، ج1، ص248؛ وسائل الشیعه، ج1، ص22.
- ↑ بحار الانوار، ج6، ص110 و ج50، ص267؛ وسائل الشیعه، ج11، ص15.
- ↑ وسائل الشیعه، ج11، ص15؛ بحار الانوار، ج59، ص267.
- ↑ سوره حج(22)، آیه 27.
- ↑ سورة ابراهیم(14)، آیه 37؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۲۶۰.
- ↑ الکافی، ج1، ص392؛ بحار الانوار، ج27، ص74.
- ↑ سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۶؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۰.
- ↑ بحار الانوار، ج97، ص139؛ جامع احادیث الشیعه، ج12، ص229.
- ↑ الکافی، ج4، ص549؛ نور الثقلین، ج1، ص183.
- ↑ علل الشرائع، ج2، ص459؛ بحار الانوار، ج96، ص374.
- ↑ صهبای حج، ص99-100.
- ↑ الامالی، ص245؛ تحف العقول، ص233.
- ↑ بحار الانوار، ج45، ص138؛ الصحیح من سیرة النبی، ج29، ص54.
- ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۳۰.
- ↑ الروضة البیهه، ج2، ص281-282.
- ↑ سوره حج(22)، آیه 29: ترجمه قرآن (فولادوند)، ص۳۳۵.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج9، ص372؛ بحار الانوار، ج96، ص312.
- ↑ سوره توبه(۹)، آیه ۳؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۱۸۷.
- ↑ التبیان، ج4، ص31؛ فقه القرآن، ج1، ص86.
- ↑ مجمع البیان، ج3، ص424؛ روح المعانی، ج7، ص35.
- ↑ الکافی، ج4، ص271؛ وسائل الشیعه، ج11، ص21.
- ↑ الکافی، ج2، ص451؛ وسائل الشیعه، ج1، ص28.
- ↑ الکافی، ج4، ص261؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص220.
- ↑ علل الشرائع، ج1، ص273؛ وسائل الشیعه، ج11، ص13.
- ↑ علل الشرائع، ج2، ص406؛ وسائل الشیعه، ج11، ص15.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه192؛ الکافی، ج4، ص199.
- ↑ الکافی، ج4، ص198؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص250.
- ↑ الکافی، ج4، ص422؛ تهذیب الاحکام، ج5، ص122.
- ↑ علل الشرائع، ج2، ص406؛ وسائل الشیعه، ج11، ص14.
- ↑ علل الشرائع، ج1، ص273؛ وسائل الشیعه، ج11، ص13.
- ↑ سوره حج(۲۲)، آیه‌های ۲۸، ۳۶.
- ↑ من لایحضره الفقیه، ج2، ص265؛ وسائل الشیعه، ج11، ص12.
- ↑ الکافی، ج4، ص252؛ وسائل الشیعه، ج11، ص9.
- ↑ من لایحضره الفقیه، ج2، ص222؛ تهذیب الاحکام، ج5، ص21.
- ↑ وسائل الشیعه، ج11، ص108؛ بحار الانوار، ج96، ص12.
- ↑ الکافی، ج4، ص252؛ وسائل الشیعه، ج11، ص252.
- ↑ الکافی، ج4، ص422؛ تهذیب الاحکام، ج5، ص122.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه192؛ الکافی، ج4، ص199.
- ↑ الکافی، ج4، ص253؛ تهذیب الاحکام، ج5، ص24.
- ↑ و در میان مردم برای حج بانگ زن… تا منافع خود را [از برکت این سفر معنوی] مشاهده کنند.
- ↑ چنان‌که بر پایه روایتی از امام صادق(ع) حکمت ذبح قربانی ذبح هواهای نفسانی و طمع، رمی‌جمرات به مثابة دور کردن شهوات و اعمال ناپسند و حلق به منزلة برکندن عیوب ظاهری و باطنی انسان است.
- ↑ ﴿الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ… َ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوی وَ اتَّقُونِ یا أُولِی الْأَلْباب﴾ حج در ماه‌های معلومی است… به نفع خود توشه برگیرید، که بهترین توشه پرهیزکاری است.
- ↑ جز این نیست که مشرکان پلیدند؛ پس نباید بعد از امسال به مسجدالحرام نزدیک شوند.
- ↑ جز این نیست که مشرکان پلیدند؛ پس نباید بعد از امسال به مسجدالحرام نزدیک شوند.
- ↑ ﴿رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ﴾ پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه‌ای بی‌کشت و زرع نزد خانه حُرمت‌یافته‌ات سکونت دادم؛ پروردگارا! برای اینکه نماز را بر پا دارند؛ پس دل‌های گروهی از مردم را به سوی آنان علاقه‌مند و متمایل کن!
- ↑ فرزندانم (فرزندان ابراهیم).
- ↑ ﴿وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ﴾ حج وعمره را برای خدا به پایان برید.
- ↑ برطرف کردن آلودگی.
- ↑ سپس باید آلودگی خود را بزدایند و به نذرهای خود وفا کنند و بر گِرد آن خانه کهن [کعبه] طواف به جای آورند.
- ↑ ﴿وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ﴾ و این اعلامی است از سوی خدا و پیامبرش به همهٔ مردم در روز حج اکبر که: یقیناً خدا و پیامبرش از مشرکان بیزارند.
- ↑ خدا، [زیارتِ] کعبه، آن خانهٔ با حرمت را وسیلهٔ قوام و برپایی [زندگی، معیشت و سامان دنیا و آخرت] مردم قرار داد.
- ↑ و در میان مردم برای حج بانگ زن… تا منافع خود را [از برکت این سفر معنوی] مشاهده کنند.
- ↑ و در میان مردم برای حج بانگ زن… تا منافع خود را [از برکت این سفر معنوی] مشاهده کنند.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل حج.
- الامالی، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (311-381ق.)، تصحیح قسم الدراسات الاسلامیه موسسه البعثه، تهران، انتشارات بنیاد بعثت، 1417ق.
- التبیان فی تفسیر القرآن، محمد بن حسن الطوسی (385-460ق.)، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1963م.
- الصحیح من سیره النبی الاعظم، جعفر مرتضی عاملی، قم، دارالحدیث، 1426ق.
- الکافی، محمد بن یعقوب کلینی ( -329ق.)، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، 1375ش.
- بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، محمد باقر المجلسی (1037-1110ق.)، تصحیح محمد باقر بهبودی و سید ابراهیم میانجی و سید محمد مهدی موسوی خرسان، بیروت، داراحیاء التراث العربی و موسسه الوفاء، 1403ق.
- تحف العقول، حسن بن شعبة الحرانی (قرن4ق.)، تصحیح علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1404ق.
- تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه للشیخ المفید، محمد بن حسن الطوسی (385-460ق.)، به کوشش سید حسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، 1365ش.
- صهبای حج، عبدالله جوادی آملی، تنظیم حسن واعظی محمدی، قم، اسراء، 1377ش.
- علل الشرائع و الاحکام، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (311-381ق.)، به کوشش سید محمد صادق بحرالعلوم، نجف، مکتبه الحیدریه، 1385ق.
- مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، حسین نوری الطبرسی (1254-1320ق.)، قم، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، 1408ق.
- مصباح الشریعه، المنسوب امام جعفر الصادق(ع) ( -148ق.)، بیروت، الاعلمی1400ق.
- من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (311-381ق.)، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.
- نهج البلاغه، شریف الرضی (م 406ق.)، شرح صبحی صالح، قم، دارالاسوه، 1415ق.
- وسائل الشیعه (تفصیل وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه)، محمد بن الحسن الحر العاملی (1033-1104ق.)، به کوشش عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1403ق.