چاه هُجَیم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
== وضعیت جدید مسجد ==
== وضعیت جدید مسجد ==
<gallery>
<gallery>
پرونده:چاه هجیم قدیمی4.png|alt=
پرونده:چاه هجیم2.jpg|alt=
پرونده:چاه هجیم قدیمی5.png|alt=
پرونده:چاه هجیم5.png|alt=
پرونده:چاه هجیم قدیمی1.png|alt=
پرونده:چاه هجیم1.png|alt=
پرونده:چاه هجیم قدیمی2.png|alt=
پرونده:چاه هجیم3.png|alt=
پرونده:چاه هجیم قدیمی3.png|alt=
پرونده:چاه هجیم4.png|alt=
پرونده:چاه هجیم6.png|alt=
</gallery>
</gallery>



نسخهٔ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۸

چاه هجیم
اطلاعات اوليه
مکان عربستان * مدینه *
کاربری چاه
جنبه دینی
بزرگداشت نزد مسلمانان
وابسته به دین/مذهب اسلام
باورها نماز خواندن پیامبر(ص) در محدوده این چاه
تاریخ بنا
زمان پایه‌گذاری قرن اول هجری
وضعیت فعلی
وضعیت بنا موجود

مسیریابی

در حال بارگیری نقشه...

مکان

چاه هُجَیم در کنار مسجد عصبه قرار دارد که از مساجد قدیمی مدینه است. سمهودی نقل کرده که یکی از قبایل مدینه، قلعه ای در این منطقه ایجاد کردند و چاه نیز در نزدیکی قلعه مذکور بوده است.[۱]

نام

نام چاه هُجَیم در دوره معاصر، به عنوان بئر «ابراهیم ترکی» نیز شناخته شده و بر اساس نام چاه هجیم، یکی از نام های مسجد مجاور آن نیز به نام مسجد هجیم به کار رفته است.[۲]

پیشینه

پیشینه چاه هجیم به عصر نبوی بازمی‌گردد چراکه حضرت محمد (ص)، در نزدیکی آن در مکان مسجد عُصْبَة نماز خوانده اند[۳]، و صحابه مهاجرین نیز پیش از پیوستن به پیامبر(ص) (برای ورود به مدینه) در محدوده عصبه توقف کرده بودند.[۴]

تصاویر قدیمی مسجد

وضعیت جدید مسجد

پانویس

منابع

  • المغانم المطابة في معالم طابة، فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، و جاسر، حمد. ریاض - عربستان: دار الیمامة للبحث و الترجمة و النشر، ۱۳۸۹–۱۹۶۹.
  • مساجد الاثریه، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419 ق.
  • التعریف بما انست الهجرة من معالم دارالهجرة، جمال‌الدین محمدبن‌احمد المطری، تحقیق سلیمان الرحیلی، الریاض، دارة الملک عبدالعزیز، 1426ق..
  • المدینه بین الماضی و الحاضر، ابراهیم بن علی العیاشی، 1972ق.
  • المعالم المدینه المنوره بین العماره و التاریخ،‌ عبدالعزیز بن عبدالرحمن کعکی،‌ جزء الرابع، بیروت، 2011
  • وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان للتراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.