زیدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ پیدایش زیدیه، به قرن دوم هجرى باز می گردد. زیدیه پس از شهادت [[امام حسین(ع)]]، [[زید بن علی]] را امام می دانند و امام زین العابدین(ع) را تنها پیشواى علم و معرفت می شمارند؛ نه امام به معناى رهبر سیاسى و زمامدار اسلامى، زیرا یکى از شرایط امام از نظر آنان، قیام مسلحانه علیه ستمگران است.<ref>الزیدیة، ص298.</ref> گروه های‌ زیدی، تا قرن چهارم قیام‌های متعددی را شکل دادند<ref>انساب الاشراف، ج3، ص352 – 355؛ ج5، ص 135؛ البدايه و النهايه، ج11، ص5-6؛ تاريخ ابن خلدون، ج1، ص250-253، ج4، ص6-17 و 282.</ref> و حکومت‌هایی در طبرستان<ref>معجم البلدان، ج4، ص14، 474؛ تاريخ الاسلام، ج11، ص12-13.</ref>، یمن<ref>تاريخ ابن خلدون، ج4، ص142-144.</ref> و مراکش<ref>احسن التقاسيم مقدسي، ص238؛ تاریخ ابن خلدون ج4، ص50؛ علوم انساني دانشگاه الزهرا(س)، ش55، ص73 - 106 «مذهب ادريسيان»،</ref> تشکیل دادند.

در سال 284 قمری حکومت زيدی به رهبری الهادی الي الحق در يمن برپا شد.<ref>تاريخ ابن خلدون، ج4، ص142-144.</ref> از سده سوم قمری زیدیه با فراز و فرودهایی مداوما در [[یمن]] مستقر بوده و با حرمین و حاکمان آن در تعامل بود.<ref>تاریخ فرق اسلامی، ج2، ص75-78؛  تاریخ زیدیه در قرن دوم و سوم هجری، ص236؛ زیدیه تاریخ و عقاید، ص85.</ref> امروزه نیز جمعیت قابل توجهی از جمعیت یمن را زیدیه تشکیل می‌دهند<ref>اطلس شیعه، ص465-466.</ref> حکومت زیدیه در یمن با فراز و فرودهایی تا سال 1962 میلادی ادامه داشت. در پی انقلاب مردم یمن در سال 1435قمری/2014 میلادی، حوثی‌ها که گروهی از زیدیان هستند در یمن قدرت یافتند.<ref>جنبش انصارالله یمن، ص230-238.</ref> فقيهان معاصر زيدی از وضعيت سياسی–اجتماعی حاكم بر [[مسجد الحرام]] و سيطره [[آل سعود]] ناراضی‌اند و نقدهای تندی بر رفتار آل سعود دارند.<ref>الاعتصام، ش 11، ص13 -14، «وضعية المسجد الحرام فی ظل حكم آل سعود».</ref>

[[امرای مکه|شرفای مکه]] که سده‌ها (از قرن چهارم تا قرن چهاردهم قمری) بر مکه حکومت داشتند، از نوادگان [[امام حسن(ع)]] و بر مذهب زيديه بودند و  حکومتشان موجب رونق فعاليت‌های تبليغی زيديان در [[حجاز]] شد.<ref>مسالک الابصار في ممالک الامصار، ج4، ص55-56.</ref> گزارش داده‌اند که زيدی مذهبان در جشن‌های مخصوص اعياد مذهبی در مکه، در کنار پيروان ديگر مذاهب، فعال بوده‌اند.<ref>تذکره بالاخبار، ص112؛ رحله ابن بطوطه ج1، ص402.</ref>  

بنابر گزارشی در سال 497 قمری زیدیه دارای جایگاه اختصاصی برای اقامه نماز جماعت در اوقات شبانه روز در مسجدالحرام بودند.<ref>نثر الدر المکنون من فضائل اليمن الميمون، ص14-16.</ref> در سال 578قمری اذان زیدی (شامل ذکر حي علي خير العمل) بر پا بوده است.<ref>رحله ابن جبير، ص70.</ref> گزارش‌ها حاکی از کاهش نفوذ زیدیه از قرن هشتم قمری است.<ref>العقد الثمين، ج4، ص108؛ ج6، ص313؛ غايه المرام، ج2، ص96؛ اتحاف الوری، ج4، ص411 و ج3، ص685؛ </ref> از قرن دهم به بعد منابع متعددی تغییر مذهب شریفان مکه به اهل سنت را گزارش کرده‌اند.<ref>تحصيل المرام، ج2، ص786-788؛ نک: ميقات حج، ش22، ص68«تاريخ تشيع در مکه و جبل عامل و حلب»؛ تاريخ مکه از آغاز تا دولت شرفاي مکه، ص445-446.</ref>

افزون بر زیارتگاه‌های مشترک بین امامیه و زیدیه مانند [[قبر پیامبر|قبر رسول‌الله(ص)]] و [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]] و [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]] در عتبات، زیدیان بر مزار امامان خویش بناهایی مورد احترام می‌ساختند؛ از مشهورترین آن‌ها می‌توان به [[بقعه ناصر اطروش]] در آمل<ref>تاريخ طبرستان و رويان و مازندران، ص 265.</ref>، [[جامع الامام الهادی]] در صعده [[یمن]]، [[مزار یحیی بن زید]] در جوزجان افغانستان و برخی مزارات در قزوین اشاره کرد.<ref>زیارت در نگاه زیدیه، ص16.</ref>