مکروه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnourahmadi (بحث | مشارکتها) |
Mnourahmadi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
در نزد اهل سنت اصطلاح مکروه ضد [[مستحب|مندوب]] است.<ref>معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهية، ج3، ص343. </ref> در نزد '''[[مالکیه]]''' امر به ترک است بدون اینکه با انجامش عذاب در پی داشته باشد. در نزد '''[[حنفیه]]''' و '''[[شافعیه]]''' چیزی است که ترکش بر انجامش ترجیح داشته باشد. در نزد '''[[اباضیه]]''' چیزی است که بر ترک آن از روی فرمانبرداری ثواب و پاداش داده می شود و بر انجام آن عذاب نمی شود.<ref>القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا؛ ص: 318.</ref> | در نزد اهل سنت اصطلاح مکروه ضد [[مستحب|مندوب]] است.<ref>معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهية، ج3، ص343. </ref> در نزد '''[[مالکیه]]''' امر به ترک است بدون اینکه با انجامش عذاب در پی داشته باشد. در نزد '''[[حنفیه]]''' و '''[[شافعیه]]''' چیزی است که ترکش بر انجامش ترجیح داشته باشد. در نزد '''[[اباضیه]]''' چیزی است که بر ترک آن از روی فرمانبرداری ثواب و پاداش داده می شود و بر انجام آن عذاب نمی شود.<ref>القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا؛ ص: 318.</ref> | ||
حنفیه مکروه را به دو نوع تنزیهی و تحریمی تقسیم کرده اند: در نزد حنفیه '''[[مکروه تنزیهی]]''' چیزی است که شارع ترک آن را خواسته است اما نه به صورت الزام (وادار کردن)؛ مانند نهی شارع از خوردن گوشت اسب.و '''[[مکروه تحریمی]]''' چیزی است که شارع با دلیل ظنی مانند خبر واحد، ترک آن را به صورت الزامی خواسته است.<ref>الدليل الفقهى تطبيقات فقهية لمصطلحات علم الأصول،صص280-281؛ معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهية، ج3، ص343.</ref> و در نزد '''[[شافعیه]]'''، چیزی است که با دلیلی ثابت شود که احتمال تأویل (معنایی برخلاف معنای ظاهری) داشته باشد.<ref>القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا، ص318.</ref> | [[حنفیه]] مکروه را به دو نوع تنزیهی و تحریمی تقسیم کرده اند: در نزد حنفیه '''[[مکروه تنزیهی]]''' چیزی است که شارع ترک آن را خواسته است اما نه به صورت الزام (وادار کردن)؛ مانند نهی شارع از خوردن گوشت اسب.و '''[[مکروه تحریمی]]''' چیزی است که شارع با دلیل ظنی مانند خبر واحد، ترک آن را به صورت الزامی خواسته است.<ref>الدليل الفقهى تطبيقات فقهية لمصطلحات علم الأصول،صص280-281؛ معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهية، ج3، ص343.</ref> و در نزد '''[[شافعیه]]'''، چیزی است که با دلیلی ثابت شود که احتمال تأویل (معنایی برخلاف معنای ظاهری) داشته باشد.<ref>القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا، ص318.</ref> | ||
[[ابوحنيفه]] مکروه را «مكروه تنزيهى» مى‌نامد. [[حنفيّه]] گفته‌اند: اگر حرمت به دليل قطعى ثابت شود به آن «[[حرام]]» مى‌گويند و اگر به دليل ظنّى ثابت شود به آن «[[مكروه تحريمى]]» گفته مى‌شود. <ref>دائرة المعارف فقه مقارن، ص432.</ref> | |||
'''[[مکروه تحریمی]]''' در نزد '''[[جمهور]]''' مترادف [[حرام]] است و حکمش وجوب اجتناب است اما انکار کننده اش در نزد '''[[حنفیه]]''' تکفیر نمی شود. حکم '''[[مکروه تنزیهی]]''' این است که ترکش از نظر شرع مطلوب و از انجام دادنش برتر است. <ref>معجم اصطلاحات أصول الفقه، ص134؛ و نیز رک: القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا، ص318.</ref> | '''[[مکروه تحریمی]]''' در نزد '''[[جمهور]]''' مترادف [[حرام]] است و حکمش وجوب اجتناب است اما انکار کننده اش در نزد '''[[حنفیه]]''' تکفیر نمی شود. حکم '''[[مکروه تنزیهی]]''' این است که ترکش از نظر شرع مطلوب و از انجام دادنش برتر است. <ref>معجم اصطلاحات أصول الفقه، ص134؛ و نیز رک: القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا، ص318.</ref> | ||