سید محسن اعرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۲

ولادت

سید محسن اعرجی، فرزند سید حسن بن مرتضی، که به حسینی، کاظمی، بغدادی و «مقدس کاظمی» نیز معروف بود،^[۱] در سال ۱۱۳۰ق. در بغداد به دنیا آمد.^[۲] پدرش روحانی و مادرش علویه بود.^[۳]

تبار

خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ شیعه شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر امام سجاد(ع) می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و از عمه‌اش فاطمه، دختر امام حسن(ع) و برادر خود، امام باقر(ع) حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در مدینه درگذشته و در قبرستان بقیع به دفن شد.^[۴] عبیدالله اعرج، جد اعلای آل اعرج، یکی از فرزندان حسین اصغر بوده و به دلیل لنگ بودن یکی از پاهایش به اعرج مشهور شد.^[۵]

تحصیلات

سید محسن، در نوجوانی در بغداد ، در کار تجارت بود. او در کنار تجارت، تدریس ادبیات عرب را آغاز کرده و تا نزديک چهل سالگی به این کار ادامه داد؛ سپس برای آموختن علوم دینی، به نجف کوچ کرده و از استادان آن حوزه بهره برد؛‌^[۶] برخی از آن‌ها عبارتند از:

وی از میرزای قمی،^[۸] مؤلف کتاب قوانین الاصول، سلیمان بن معتوق^[۶] و جعفر کاشف‌‌الغطاء اجازه روایی داشته است.

طلاب بسياري از تدریس وی بهره برده‌اند، که برخی از آن‌ها عبارتند از:

پانوشت

↑ ريحانة االدب، ج5 ،ص236.
↑ معارف الرجال، ج2 ،ص171.
↑ گلشن ابرار، ج5 ،ص174.
↑ گلشن ابرار، ج5 ،ص173؛ به نقل از: سید جعفر اعرجی، مناهل الغرب فی انساب العرب، ص500.
↑ گلشن ابرار، ج5 ،ص174 و 175.
↑ ^۶٫۰ ^۶٫۱ ^۶٫۲ ^۶٫۳ معارف الرجال، ج2 ،ص172.
↑ روضات الجنات، ج6 ،ص104.
↑ ^۸٫۰ ^۸٫۱ ^۸٫۲ ريحانة الادب، ج5 ،ص236.
↑ معارف الرجال، ج۲، ص۱۹۶.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله شخصیت معنوی سید محسن اعرجی، سید مجید حسن‌زاده، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره پانزدهم و شانزدهم، تابستان و پاییز 1392، ص159 است.

ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب،محمدعلی مدرس تبریزی، کتابفروشی خیام، تهران، ۱۳۶۹ش.

معارف الرجال فی تراجم العلماء‌ و الادباء، محمد حرزالدین، تحقیق محمدحسین حرزالدین، مکتبة‌ آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۵ق.

روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، میرزا محمد باقر موسوی، مکتبة الاسماعیلیان، قم، بی‌تا.

[1] ريحانة االدب، ج5 ،ص236.

[2] معارف الرجال، ج2 ،ص171.

[3] گلشن ابرار، ج5 ،ص174.

[4] گلشن ابرار، ج5 ،ص173؛ به نقل از: سید جعفر اعرجی، مناهل الغرب فی انساب العرب، ص500.

[5] گلشن ابرار، ج5 ،ص174 و 175.

[:0-6] ۶٫۰ ^۶٫۱ ^۶٫۲ ^۶٫۳ معارف الرجال، ج2 ،ص172.

[7] روضات الجنات، ج6 ،ص104.

[:1-8] ۸٫۰ ^۸٫۱ ^۸٫۲ ريحانة الادب، ج5 ،ص236.

[9] معارف الرجال، ج۲، ص۱۹۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
-==تبار==
+== ولادت ==
 سید محسن اعرجی، فرزند سید حسن بن مرتضی، که به حسینی، کاظمی، بغدادی و «مقدس کاظمی» نیز معروف بود،<ref>ريحانة االدب، ج5 ،ص236.</ref> در سال ۱۱۳۰ق. در [[بغداد]] به دنیا آمد.<ref>معارف الرجال، ج2 ،ص171.</ref> پدرش روحانی و مادرش علویه بود.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174.</ref>
-خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ [[شیعه]] شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و  از عمه‌اش [[فاطمه بنت الحسن(ع)|فاطمه]]، دختر [[امام حسن(ع)]] و برادر خود، [[امام باقر(ع)]] حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در [[مدینه]] درگذشته و در قبرستان [[بقیع]] به دفن شد. 5 است. او به دلیل لنگ بودن یکی از پاهایش به »اعرج« مشهور شد
+== تبار ==
+خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ [[شیعه]] شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و  از عمه‌اش [[فاطمه بنت الحسن(ع)|فاطمه]]، دختر [[امام حسن(ع)]] و برادر خود، [[امام باقر(ع)]] حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در [[مدینه]] درگذشته و در قبرستان [[بقیع]] به دفن شد.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص173؛ به نقل از: سید جعفر اعرجی، مناهل الغرب فی انساب العرب، ص500.</ref> عبیدالله اعرج، جد اعلای آل اعرج، یکی از فرزندان حسین اصغر بوده و به دلیل لنگ بودن یکی از پاهایش به اعرج مشهور شد.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174 و 175.</ref>
+== تحصیلات ==
+سید محسن، در نوجوانی در [[بغداد]] ، در کار تجارت بود. او در کنار تجارت، تدریس ادبیات عرب را آغاز کرده و تا نزديک چهل سالگی به این کار ادامه داد؛ سپس برای آموختن علوم دینی، به [[نجف]] کوچ کرده و از استادان آن حوزه بهره برد؛‌<ref name=":0">معارف الرجال، ج2 ،ص172.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از:
+{{ستون-شروع|2}}
+* [[جعفر کاشف الغطاء]]؛
+* [[سید محمدباقر بهبهانی]]؛<ref name=":0" />
+* [[سید مهدی بحرالعلوم طباطبائی]]؛ <ref>روضات الجنات، ج6 ،ص104.</ref>
+* سلیمان بن معتوق العاملی؛
+* [[سید صدرالدین قمی]].<ref name=":1">ريحانة الادب، ج5 ،ص236.</ref>
+* {{پایان}}
+وی از [[میرزای قمی]]،<ref name=":1" /> مؤلف کتاب قوانین الاصول، سلیمان بن معتوق<ref name=":0" /> و جعفر کاشف‌‌الغطاء اجازه روایی داشته است.
+طلاب بسياري از تدریس وی بهره برده‌اند، که برخی از آن‌ها عبارتند از:
+{{ستون-شروع|2}}
+* [[سید محمدباقر شفتی]] (رشتی)؛<ref>معارف الرجال، ج۲، ص۱۹۶.</ref>
+* عبدالحسین اعسم؛
+* [[محمدابراهیم کلباسی]]؛<ref name=":0" />
+* [[سید صدرالدین عاملی]]؛
+* [[سید عبدالله شبر|سید عبدالله شبر کاظمی]].<ref name=":1" />
+* {{پایان}}
 ==پانوشت==
@@ خط ۲۱: / خط ۴۵: @@
 '''معارف الرجال فی تراجم العلماء‌ و الادباء'''، محمد حرزالدین، تحقیق محمدحسین حرزالدین، مکتبة‌ آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۵ق.
+'''روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات'''، میرزا محمد باقر موسوی، مکتبة الاسماعیلیان، قم، بی‌تا.
 {{پایان}}