مجاور: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
(←منابع) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==واژهشناسی== | ==واژهشناسی== | ||
مجاور، اسم فاعل از «جاوَرَ» بوده و جاور به | مجاور، واژهای عربی و اسم فاعل از «جاوَرَ» بوده و جاور به همسایه شدن،<ref>مقدمة الأدب، ص231؛ المصباح المنير، ج1، ص114؛ تاج العروس، ج6، ص220.</ref> نزدیک کسی سکونت کردن<ref>معجم الأفعال المتداولة، ص118.</ref> و مسکن دادن به کسی{{یادداشت|جاور الرجلَ مجاورة، و جِوارا: ساكنه.}}<ref>المحكم و المحيط الأعظم، ج7، ص543.</ref> معنا شده است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
مجاور، به كسى گفته مىشود كه در يك شهر زيارتى، سكونت داشته باشد. در مقابل، [[زائر]] و مسافر است كه از جاى ديگر به [[زيارت]] آمده است. زائر و مجاور، معمولاً با هم به كار برده مىشوند. سکونت در شهرهاى مقدس، امرى پسنديده است؛ از اين رو، برخى افراد در مکانهای مذهبی مانند [[مكه]]، [[مدينه]]، [[نجف]]، [[كربلا]] ساكن مىشوند. به كسى كه مقيم شهر مكه شده باشد، [[جارالله|جار الله]] گفته شده كه به معناى همساي خدا است. به سكونت درسرزمينهاى مقدس و شهرهاى زيارتى، «مجاورت» گفته مىشود. | مجاور، به كسى گفته مىشود كه در يك شهر زيارتى، سكونت داشته باشد. در مقابل، [[زائر]] و مسافر است كه از جاى ديگر به [[زيارت]] آمده است. زائر و مجاور، معمولاً با هم به كار برده مىشوند. سکونت در شهرهاى مقدس، امرى پسنديده است؛ از اين رو، برخى افراد در مکانهای مذهبی مانند [[مكه]]، [[مدينه]]، [[نجف]]، [[كربلا]] ساكن مىشوند. به كسى كه مقيم شهر مكه شده باشد، [[جارالله|جار الله]] گفته شده كه به معناى همساي خدا است. به سكونت درسرزمينهاى مقدس و شهرهاى زيارتى، «مجاورت» گفته مىشود. | ||
خط ۲۳: | خط ۱۸: | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/39 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/39 | ||
}} | }} | ||
* تاج العروس من جواهر | |||
* معجم الأفعال المتداولة و مواطن | *'''تاج العروس من جواهر القاموس'''، محمد بن محمد مرتضى زبيدى، دار الفكر، بيروت، 1414ق. | ||
* المحكم و المحيط | *'''معجم الأفعال المتداولة و مواطن استعمالها'''، محمد حيدرى، المركز العالمي للدراسات الاسلاميه، قم، 1381ش. | ||
* المصباح المنير فى غريب الشرح الكبير | *'''المحكم و المحيط الأعظم'''، على بن اسماعيل ابن سيده، دار الكتب العلمية، بيروت، 1421ق. | ||
* مقدمة | *'''المصباح المنير فى غريب الشرح الكبير للرافعى'''، احمد بن محمد فيومى، موسسه دار الهجرة، قم، 1414ق. | ||
*'''مقدمة الأدب'''، محمود بن عمر زمخشرى، موسسه مطالعات اسلامي دانشگاه تهران، تهران، 1386ش. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} |
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۰۲
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
واژهشناسی
مجاور، واژهای عربی و اسم فاعل از «جاوَرَ» بوده و جاور به همسایه شدن،[۱] نزدیک کسی سکونت کردن[۲] و مسکن دادن به کسی[یادداشت ۱][۳] معنا شده است.
معرفی
مجاور، به كسى گفته مىشود كه در يك شهر زيارتى، سكونت داشته باشد. در مقابل، زائر و مسافر است كه از جاى ديگر به زيارت آمده است. زائر و مجاور، معمولاً با هم به كار برده مىشوند. سکونت در شهرهاى مقدس، امرى پسنديده است؛ از اين رو، برخى افراد در مکانهای مذهبی مانند مكه، مدينه، نجف، كربلا ساكن مىشوند. به كسى كه مقيم شهر مكه شده باشد، جار الله گفته شده كه به معناى همساي خدا است. به سكونت درسرزمينهاى مقدس و شهرهاى زيارتى، «مجاورت» گفته مىشود.
پانوشت
- ↑ جاور الرجلَ مجاورة، و جِوارا: ساكنه.
منابع
این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگ نامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره هجدهم، بهار ۱۳۹۳، ص۳۹ است.
- تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضى زبيدى، دار الفكر، بيروت، 1414ق.
- معجم الأفعال المتداولة و مواطن استعمالها، محمد حيدرى، المركز العالمي للدراسات الاسلاميه، قم، 1381ش.
- المحكم و المحيط الأعظم، على بن اسماعيل ابن سيده، دار الكتب العلمية، بيروت، 1421ق.
- المصباح المنير فى غريب الشرح الكبير للرافعى، احمد بن محمد فيومى، موسسه دار الهجرة، قم، 1414ق.
- مقدمة الأدب، محمود بن عمر زمخشرى، موسسه مطالعات اسلامي دانشگاه تهران، تهران، 1386ش.