عتبه بوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانوشت) |
(←پانوشت) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
<br /> | '''<br />عتبه‌بوسی'''، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است. | ||
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.<ref>فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی به باور مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیست. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.</ref> | |||
در برخی سروده‌‌های عالمانِ عارف، به عتبه‌بوسی اشاره شده است. | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۲۰
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۴ آذر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.[۱] محمدباقر مجلسی، سخن شهید اول را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی به باور مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیست. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.[۲]
در برخی سروده‌‌های عالمانِ عارف، به عتبه‌بوسی اشاره شده است.
پانوشت
منابع
این مقاله برگرفته از کتاب فرهنگ زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ١٣٨۶ش، ج1، ص346. است.