مسجد فضیح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|پیش از لینک = | |پیش از لینک = | ||
|منبع = فصلنامه علمی ترویجی میقات حج، ش 100. | |منبع = فصلنامه علمی ترویجی میقات حج، ش 100. | ||
|پس از لینک = بخش «اماکن منسوب به امام علی(ع) در حجاز»، ص86-88. | |پس از لینک = بخش «اماکن منسوب به امام علی(ع) در حجاز»، ص86-88 و [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/471 کتاب مصباح الحرمین] عبدالجبار شکوئی، تصحیح جواد طباطبایی، ص۴۴۸ و | ||
| لینک =http://miqat.hajj.ir/article_57796.html | | لینک =http://miqat.hajj.ir/article_57796.html | ||
}}'''آثار اسلامی مکه و مدینه'''، رسول جعفریان، تهران، مشعر، چاپ 14، 1390ش. (ویرایش جدید). | }} | ||
'''آثار اسلامی مکه و مدینه'''، رسول جعفریان، تهران، مشعر، چاپ 14، 1390ش. (ویرایش جدید). | |||
'''بحار الانوار'''، محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى، بيروت، مؤسّسة الوفاء، ١۴٠۴ ق. | '''بحار الانوار'''، محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى، بيروت، مؤسّسة الوفاء، ١۴٠۴ ق. | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۰۲
مکان
مسجد فضیخ، در شرق مسجد قبا قرار دارد.
و مسجد فضيح، ميان مسجد قبا و مشربه ام ابراهيم است؛[۱]
رد الشمس
این مسجد، در منابع شیعه و سنی، به‌عنوان یکی از مساجد ساخته شده در محل نماز خواندن حضرت محمد(ص) دانسته شده[۲] و نزد شیعه این باور وجود داشته که در محل این مسجد، معجزه ردّ شمس به وقوع پیوسته است.[۳]
بر پایه روایتی در منابع شیعه، در محل این مسجد، حضرت محمد(ص) در حالی که سر خود را روی دامن امام علی(ع) گذاشته بود خوابید. امام علی(ع) نماز عصر خود را نخوانده بود، با این همه، نخواست پیامبر(ص) را بیدار کند؛ تا اینکه وقت نماز گذشت و نماز عصر او قضا شد. پیامبر(ص) پس از بیدار شدن از خداوند خواست آفتاب را برگرداند. پس آفتاب برگشت و امام علی(ع) نماز عصر خود را خواند.[۴]
جمال‌الدین مطری (م.741ق)، اشاره کرده است که در زمان وی، مسجد فضیخ به نام «مسجد الشمس» شهرت داشته است.[۵] اگرچه او وجه این شهرت را بیان نکرده، ولی از اشاره فیروزآبادی می‌توان دریافت که علت شهرت آن به این نام، باور واقع شدن معجزه ردّ شمس در محل این مسجد بوده است. با این همه، او در وقوع این معجزه در محل مسجد فضیخ تردید کرده و محل آن را در منطقه صهباء در خیبر دانسته است.[۶]
همچنین از سوی دیگر، حسین بن حمدان خصیبی (م.334ق) پس از نقل روایتی مبنی بر اینکه در محل وقوع معجزه ردّ شمس مسجدی ساخته شد، محل این مسجد را در زمان خود یعنی سال 273ق. زمین پست و همواری در غرب مدینه تعیین کرده و آن را زیارتگاه مشهوری دانسته‌که همواره بازسازی می‌شود و به محل ردّ شمس برای علی(ع) شهرت دارد و گفته است که او خود این مسجد را دیده و در آن نماز خوانده است.[۷]
پیشینه
بر پایه گزارشی حدود سال ۱۳۲۱ق.[۸] این مسجد، طولانى است، تقريباً بيست زرع طول دارد و قدرى از آن مسجد را به چوب خرما پوشانيده‌اند.[۱]
اشتباه با مسجد بنوقریظه
مسجد «بنوقُریظه»، از دیگر مساجد تاریخی مدینه، که آن نیز مانند مسجد فضیح در منطقه شرق مسجد قبا، نزدیک مشربه ام‌ابراهیم قرار دارد، به اشتباه به مسجد فضیخ شهرت یافته است.[۹]
امروزه
امروزه ساختمان مسجد فضیخ از بین رفته؛ ولی زمینی که مسجد در آن قرار داشته، درون یک چهاردیواری بدونِ در باقی مانده است.[۹]
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ هدیة الزائرین، ص۷۲.
- ↑ الکافی، الکلینی، محمد بن یعقوب، 1401ق.، ج4، ص560؛ تاریخ المدینه المنورة، ابن شبّه، عمر بن زید، ج1، ص69.
- ↑ الکافی، الکلینی، محمد بن یعقوب، 1401ق، ج4، ص562.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۱، ص۱۸۲، باب۱۰۹، حدیث۱۹؛ قصص راوندی، ص۲۹۰، فصل۶، حدیث۳۵۹.
- ↑ التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجرة، المطری، محمد بن احمد، 1426ق، ص134.
- ↑ وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، السمهودی، علی بن عبدالله، 1422ق، ج3، ص171.
- ↑ الهدایه الکبری، الخصیبی، حسین بن حمدان، 1423ق/2002م، ص121- 120.
- ↑ هدیة الزائرین، مقدمه مصحح، ص۹.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، رسول، 1390ش، ص301-299.
منابع
آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر، چاپ 14، 1390ش. (ویرایش جدید).
بحار الانوار، محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى، بيروت، مؤسّسة الوفاء، ١۴٠۴ ق.
تاریخ المدینه المنورة، ابن شبّه، عمر بن زید، تحقیق فهیم محمد شلتوت، بی‌تا، بی‌جا، بی‌نا.
التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجرة، المطری، محمد بن احمد، تحقیق سلیمان الرحیلی، الریاض، داره الملک عبدالعزیز، 1426ق. (2005م).
قصص الانبياء، قطب الدين راوندى (م.۵٧٣ق)، مشهد، بنياد پژوهش‌هاى آستان قدس، ١۴٠٩ق.
الکافی، الکلینی، محمد بن یعقوب، بیروت، دار صعب و دار التعارف، 1401ق.
وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، السمهودی، علی بن عبدالله، تحقیق قاسم السامرائی، مؤسسه الفرقان للتراث الاسلامی، 1422ق. (2001م).
الهدایه الکبری، حسین بن حمدان الخصیبی، بیروت، مؤسسه البلاغ، 1423ق. (2002م).
هدیة الزائرین، هادی بن محمدامین تهرانی نجفی، تصحیح سیدمحمد (عارف) موسوی نژاد، تهران، مشعر، ۱۳۹۳ش.