مناسک منا

مناسک منا سه عملِ رمی جمره عقبه، ذبح قربانی و حلق یا تقصیر است در حج است که روز عید قربان در منا انجام می‌شود.

ترتیب اعمال

بر پایه مذاهب اسلامی، سه عمل واجب، در روز عید قربان، در منا باید انجام شود، که عبارتند از «رمی جمره عقبه»، «ذبح قربانی» و «حلق یا تقصیر».

به گفته فقیهان شیعه، رعایت ترتیب اعمال بالا، واجب یا احتیاط واجب است؛ ولی اگر این ترتیب رعایت نشد، تکرار آن لازم نیست. به گفته فقیهان حنبلی و شافعی، رعایت ترتیب سنّت است و کسی که مراعات نکند کفاره ندارد. به باور حنفیان، اگر حاجی پیش از ذبح قربانی یا رمی، حلق کند، باید گوسفند کفاره دهد. مالکیان بر این باورند که اگر حاجی پیش از رمی، حلق کند باید فدیه بدهد.

رمى جمره عقبه

نوشتار اصلی: رمی

نخستین عمل از مناسک منا، رمی جمره عقبه است. حاجیان باید پس از طلوع آفتابِ روز دهم ذى‌الحجه (عيد قربان)، از مشعر بيرون آمده و به سوی منا بروند.

نخستین عمل واجب در روز عید قربان، رمی جمره عقبه است. در آخر منا، سه جمره وجود دارد که سومین آن، جمره عقبه نام دارد. برخی از احکام و واجبات رمی چنین است:

• نيت: رمى نيز مثل ساير اعمال حج از عبادات است و بايد با قصد قربت و بدون هرگونه ريا و خودنمايى صورت پذيرد.
• هفت عدد سنگ‌ريزه بايد به جمره زده شود، ولى لازم نيست پشت سر هم بخورد، پس اگر برای نمونه دو عدد از آن‌ها به جمره بخورد و سومى نخورد، چهارمى اگر به ستون بخورد، سوم حساب مى‌شود.
• سنگ‌ها را بياندازد، پس اگر جلو برود و سنگ بگذارد كفايت نمى‌كند.
• سنگ به جمره بخورد.
• با پرتاب به جمره بخورد، پس اگر با برخورد به جايى يا با برخورد سنگ ديگران به جمره برخورد كند كافى نيست.
• به تدريج بزند، پس اگر چند سنگريزه را با هم به جمره بزند كافى نيست بلكه يكى حساب مى‌شود.

بر پایه فقه شیعه، مستحب است هنگام رمی، با طهارت بوده و با هر سنگی که می‌اندازد تکبیر بگوید و جمره عقبه را پشت به قبله رمی کند. البته دو مذهب حنبلیه و مالکیه، رو به قبله رمی کردن جمره عقبه را مستحب دانسته‌اند.

ذبح قربانى

نوشتار اصلی: قربانی

واجب است حج‌گزار در حج تمتع و حج قران، روز عيد قربان، حيوانى را در راه خدا، به‌عنوان يكى از اعمال حج ذبح کند. گوسفند، گاو و شتر حیواناتی هستند که می‌توان قربانی کرد. زمان قربانی کردن، پس از رمی جمره عقبه و پیش از حلق یا تقصیر است. البته بر پایه فقه حنبلی، حنفی و مالکی، زمان قربانی کردن، روز عید و دو روز پس از آن است.

حیوانی که ذبح می‌شود واجب است دارای شرایطی باشد که برخی از آنها چنین است: سالم بودن، خیلی پیر نبودن، ناقص العضو نبودن و لاغر نبودن. مستحب است شتر یا گاو، ماده و گوسفند نر باشد.

حج‌گزار مى‌تواند خودش حيوان را ذبح كند و مى‌تواند به شخص ديگرى نيابت بدهد تا او از طرفش حيوان را ذبح كند. البته به‌جهت ازدحام، همه حاجیان نمى‌توانند به كشتارگاه بروند و زن‌ها را نيز راه نمى‌دهند؛ از این رو، حج‌گزاران می‌توانند نیابت بدهند.

ذبح قربانی تنها در حج تمتع و قران واجب بوده و در حج افراد واجب نیست.

حلق يا تقصير

نوشتار اصلی: حلق

«حلق» به‌معناى تراشيدن موهاى سر و «تقصير» به‌معناى كوتاه كردن قدرى از مو و ناخن بوده و آخرین عمل از اعمال منا است. زمان این عمل، از طلوع تا غروب آفتاب روز عید قربان و مکان آن، منا است. كسى كه نمى‌تواند براى حلق يا تقصير به منا برود، هرجا كه هست حلق يا تقصير مى‌كند و موى خود را به منا مى‌فرستد.

بر زنان و کسانی که موی سر ندارند، واجب است تقصیر کنند و بر برخی از حاجیان واجب است حلق انجام دهند، که عبارتند از:

• كسى كه سال اول حج او باشد، چه واجب، چه مستحب، چه حج را براى خودش انجام دهد يا به نیابت از ديگرى؛ (به فتواى برخى از فقیهان، چنين فردى نيز مى‌تواند تقصير كند ولى حلق افضل است.)
• كسى كه موى خود را به‌منظورى چسبانده باشد؛
• كسى كه موى سر را جمع كرده و به هم پيچيده و گره زده و بافته باشد.

مستحب است در تراشیدن سر، ابتدا از سمت راست جلوی سر شروع کند و هنگام حلق یا تقصیر دعای «اَللَّهُمَّ أَعْطِنِي بِكُلِّ شَعْرَةٍ نُوراً يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ» را بخواند.

به گفته فقیهان شیعه، حلق یا تقصیر به احتیاط واجب یا به احتیاط مستحب باید در روز عید قربان انجام شود. البته بر پایه فقه حنبلی، حنفی و مالکی، می‌توان از ایام نحر به تأخیر انداخت.

بر پایه همه مذاهب اسلامی، مستحب است یا بهتر است در روز عید قربان، پس از مناسک عید، حاجیان برای انجام طواف زیارت از منا به سوی مکه کوچ کنند؛ هر چند جایز است آن را به تأخیر اندازند.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه مناسک حج، محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۳۳–۳۸ و کتاب درآمدی بر فقه مقارن، مصطفی جعفر پیشه فرد، تهران، بعثه مقام معظم رهبری، معاونت امور روحانیون، ۱۳۸۸ش. است.

• بدائع الصنائع (الفقه الحنبلی)، المصادر الفقهيه، علاء‌الدین بن مسعود الکاشانی، بيروت، چاپ اول، ١۴٢٢ق.
• بداية المجتهد و نهاية المقتصد، (ابن رشد) محمد بن احمد بن رشد، بيروت، دارالفكر، ١۴٢١ق.
• تذكرة الفقهاء، (علامه حلی) حسن بن یوسف بن مطهر، قم، مؤسسة آل البيت لاحياء التراث، ١۴٢٢ق.
• تهذیب الاحکام، محمد بن حسن طوسی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، بی‌تا.
• جواهرالكلام فى شرح شرائع الاسلام، محمدحسن نجفی، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ١٣۶۵ش.
• رسائل للحجاج والمعتمرين، (الیحیی) یحیی بن ابراهیم، رياض، دارالمسلم، ١۴٢٠ق.
• الروضة البهيه فى شرح اللمعة الدمشقيه، زین‌الدین العاملی (الشهید الثانی)، قم، مجمع الفكر الاسلامى، ١۴٢۴ق.
• فقه السنه، السید سابق، بیروت، دارالفكر، ١۴١٩ق.
• الفقه على المذاهب الخمسه، محمدجواد المغنیه، قم،مؤسسة دارالكتاب الاسلامى، ١۴٢٢ق.
• الكافى فى فقه ابن حنبل (الفقه الحنبلى)، المصادر الفقهيه، (ابن قدامه) عبداللّٰه بن احمد بن قدامه، بيروت، چاپ اول، ١۴٢٢ق.
• الكافى فى فقه اهل المدينه (الفقه المالکی)، یوسف بن عبدالله النمری القرطبی، بيروت، چاپ اول، ١۴٢٢ق.
• گزیده تهذیب، محمد بن حسن طوسی، تهران، کوير، بی‌تا.
• المصادر الفقهيه، على‌اصغر مرواريد، بیروت، دارالتراث، ١۴١٩ق.
• مختصر المزنى (الفقه‌الشافعى)، اسماعیل بن یحیی المصرى المزنى، بیروت، بی‌نا، چاپ اول، ١۴٢٢ق.
• مناسك حج با حواشى مراجع، سید روح‌الله خمینی، تهران، نشر مشعر، ١٣٨۵ش.
• الهدايه (الفقه الحنفی)، علی ابن ابی‌بکر المرغینانی، بيروت، چاپ اول، ١۴٢٢ق.