آیه ۲۰۳ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
خط ۶: | خط ۶: | ||
== شرح واژگان == | == شرح واژگان == | ||
«اثم اين واژه در اصل به معناى تأخير و بطىء است، چنانكه گفته مىشود: ناق آثم، يعنى شترى كه از قافله عقب مانده است. اثم به معناى ذنب و وزر نيز از همين معنا گرفته شده است، زيرا گناهكار از خير و ثواب عقب مىماند. <sup>١</sup> در مواردى از قرآن كريم نيز به همين معنا به كار رفته است، چنانكه مىفرمايد: «وَ إِذٰا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّٰهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ (بقره: ٢٠۶)»، يعنى به دليل عزت موهوم خود در مقابل تقوا كُند و بطىء هستند، و يا مىفرمايد: «وَ لاٰ تَكْتُمُوا الشَّهٰادَةَ وَ مَنْ يَكْتُمْهٰا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ (بقره: 284)». يعنى كتمان شهادت باعث كُندى انسان در رسيدن به خير و وصول به حق مىشود. | |||
البته در كاربرد بعدى، اين واژه به معناى ذنب، وزر و معصيت با تفاوتهايى كه با واژگان همنوا دارد به كار رفته است. <sup>٢</sup> | |||
== چشمانداز == | == چشمانداز == | ||
خط ۲۴: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
[[رده:آیه های مربوط به حج]] | [[رده:آیه های مربوط به حج]] |
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۸
متن و ترجمه
﴿ | وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ و خدا را در روزهای معلوم و معینی [که یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ماه ذوالحجه ایام وقوف در منی است] یاد کنید. پس هر که در دو روز [واجبات منی را انجام دهد و به کوچ کردن از آن] شتاب ورزد، گناهی بر او نیست، و هر که [تا روز سوم] تأخیر کند، بر او هم گناهی نیست، [اختیار کردن وقوف در منی چه در دو روز، چه در سه روز] برای کسی است که [از محرمات احرام] پرهیز کرده است. و از خدا پروا کنید و بدانید که یقیناً همه شما به سوی او محشور خواهید شد. |
﴾ |
شرح واژگان
«اثم اين واژه در اصل به معناى تأخير و بطىء است، چنانكه گفته مىشود: ناق آثم، يعنى شترى كه از قافله عقب مانده است. اثم به معناى ذنب و وزر نيز از همين معنا گرفته شده است، زيرا گناهكار از خير و ثواب عقب مىماند. ١ در مواردى از قرآن كريم نيز به همين معنا به كار رفته است، چنانكه مىفرمايد: «وَ إِذٰا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّٰهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ (بقره: ٢٠۶)»، يعنى به دليل عزت موهوم خود در مقابل تقوا كُند و بطىء هستند، و يا مىفرمايد: «وَ لاٰ تَكْتُمُوا الشَّهٰادَةَ وَ مَنْ يَكْتُمْهٰا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ (بقره: 284)». يعنى كتمان شهادت باعث كُندى انسان در رسيدن به خير و وصول به حق مىشود.
البته در كاربرد بعدى، اين واژه به معناى ذنب، وزر و معصيت با تفاوتهايى كه با واژگان همنوا دارد به كار رفته است. ٢