سعی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
|پس از لینک = محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۴۱–۴۴ و ویژه‌نامه عمره مفرده: وصال دوست، حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت معاونت فرهنگی، ۱۳۹۳ش، ص۷۸ و مدخل '''سعی''' در جلد هشتم '''دانشنامه حج و حرمین شریفین''' | |پس از لینک = محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۴۱–۴۴ و ویژه‌نامه عمره مفرده: وصال دوست، حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت معاونت فرهنگی، ۱۳۹۳ش، ص۷۸ و مدخل '''سعی''' در جلد هشتم '''دانشنامه حج و حرمین شریفین''' | ||
| لینک = | | لینک = https://noorlib.ir/book/view/18388 | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۹
| عمره تمتع |
| ۱ شوال تا ۹ ذوالحجه |
| احرام در میقات • طواف • نماز طواف • سعی • تقصیر |
| حج |
| نهم ذوالحجه |
| احرام در مکه • وقوف در عرفات |
| شب دهم |
| وقوف در مشعر |
| روز دهم |
| رمی جمره عقبه • قربانی • حلق یا تقصیر |
| شب یازدهم |
| بیتوته در منا |
| روز یازدهم |
| رمی جمرات سه‌گانه |
| شب دوازدهم |
| بیتوته در منا |
| روز دوازدهم |
| رمی جمرات • طواف زیارت • نماز طواف • سعی • طواف نساء • نماز طواف نساء |
سعی یکی از اعمال عمره مفرده و عمره تمتع و به معنای هفت بار پیمودن فاصلهٔ میان دو کوه صفا و مروه در مکه است. این عمل پس از نماز طواف و پیش از تقصیر انجام می‌شود. سعی از صفا آغاز شده و به مروه پایان می‌یابد. پیش از آغاز سعی، نوشیدن از آب زمزم و خواندن دعاهایی خاص مستحب است. یکی از مستحبات سعی، هروله در بخشی خاص از مسیر است.
مفهوم‌شناسی
سعی یکی از اعمال عمره مفرده و عمره تمتع است و به معنای هفت بار پیمودن فاصلهٔ میان دو کوه صفا و مروه است. بنابر نظر فقیهان شیعه[۱] و بیشتر فقیهان اهل سنت[۲] سعی، یکی از واجبات حج و عمره[۳] است و به نظر فقیهان شیعه[۴] این عمل از ارکان حج و عمره است.
زمان
به فتوای فقیهان شیعه[۵]و اهل سنت،[۶] سعی باید بعد از طواف و نماز آن، انجام شود و به‌جا آوردن آن پیش از طواف جایز نیست.
به نظر فقهای شیعه، به تأخیر انداختن سعی بعد از طواف و نماز آن، برای رفع خستگی یا کاهش گرمی هوا جایز است؛[۷] گرچه به نظر برخی، احتیاط در عدم تأخیر است[۸] و بنابر احتیاط واجب این عمل نباید بدون ضرورت تا شب به تأخیر بیافتد.[۹]همچنین بیشتر فقیهان شیعه برآنند که حج‌گزار نباید بدون ضرورت سعی را تا روز بعد به تأخیر اندازد.[۱۰]
واجبات
در تعداد واجبات سعی و موارد آن، میان فقیهان اختلاف‌نظر است؛ برخی واجبات سعی را سه مورد (شروع از صفا، ختم به مروه و هفت شوط) ذکر کرده‌اند؛[۱۱] عده‌ای با افزودن نیت، آنها را چهار مورد دانسته‌اند.[۱۲]
نیت
در سعی نیت واجب است[۱۳] و اخلال در آن چه عمدی و چه سهوی، سعی را باطل می‌کند.[۱۴]
شروع از صفا و ختم به مروه
به نظر فقهای شیعه[۱۵] و اهل سنت[۱۶] سعی باید از صفا آغاز و به مروه ختم شود. ازجایی که قسمتی از کوه صفا و مروه را برداشته‌اند، بخشی از راه شیب‌دار و محوطه مسطح نزدیک به صفا و مروه نیز، جزء کوه محسوب می‌شود؛ بنابراین همین‌که از بالای قسمت شیب‌دار، سعی آغاز شود صحیح است و رفتن بالای صخره‌ها لازم نیست.
هفت مرتبه سعی کردن
به فتوای فقیهان شیعه[۱۷]و اهل سنت[۱۸] سعی کننده باید بین صفا و مروه هفت مرتبه سعی کند.
توجه به صفا و مروه هنگام سعی
حج گزار در حال سعی، وقتی که از صفا به مروه می‌رود باید رو به مروه باشد و نیز وقتی به‌طرف صفا برمی‌گردد باید رو به صفا باشد؛ پس اگر عقب عقب حرکت کند یا با پهلو به طرف صفا یا مروه حرکت کند، سعی او باطل است.[۱۹]
موالات در اشواط سعی
گروهی از فقیهان شیعه[۲۰] قائل به عدم وجوب موالات شده اند.[۲۱] در مقابل، برخی دیگر[۲۲]بنابر احتیاط قائل به لزوم آن شده اند.[۲۳]
به نظر مشهور فقیهان امامیه توقف و نشستن در اثنای سعی برای استراحت در صفا یا مروه و یا میان آن دو جایز است.[۲۴] برخی از فقیهان شیعه نشستن هنگام سعی را در غیر صورت خستگی و مشقت جایز ندانسته‌اند.[۲۵] همچنین فقیهان شیعه قطع سعی برای اقامه نماز[۲۶] و قضای حاجت را جایز شمرده اند.[۲۷]
سعی از راه متعارف
به اعتقاد فقهای شیعه و اهل سنت، سعی باید از راه متعارف میان صفا و مروه باشد.[۲۸] پس اگر فردی از راه غیرمتعارف سعی کند، مانند این که از میان مسجد الحرام به مروه رود یا به صفا بازگردد، سعی او صحیح نیست.[۲۹]
در مورد سعی از طبقات فوقانی مسعی، بیشتر فقیهان شیعه برآنند در صورتی که معلوم شود مکان یاد شده میان دو کوه صفا و مره است، سعی صحیح است.[۳۰] برخی نیز طبقات یاد شده را خارج از فاصله میان دو کوه دانسته و سعی در آنها را جایز ندانسته‌اند[۳۱] و از برخی فقیهان قول به جواز در این طبقات به طور مطلق نقل شده است.[۳۲]
در مورد طبقه زیرین نیز عده‌ای از فقیهان برآنند که در صورت احراز میان دو کوه بودن مکان یاد شده، سعی در آن جایز است.[۳۳] بسیاری از فقیهان نیز، به صراحت میان دو کوه بودن مکان یاد شده را محرز دانسته و فتوای به جواز سعی در این مکان را داده‌اند.[۳۴]
پیمودن همه مسافت میان صفا و مروه
به نظر فقیهان شیعه[۳۵]و اهل سنت[۳۶] در سعی میان صفا و مروه طی کردن همه مسافت میان صفا و مروه واجب است، از این رو اگر به اندازه یک قدم از مسافت یاد شده را سعی نکند سعی صحیح نخواهد بود. برخی از فقیهان شیعه در طی کردن مسافت یاد شده دقت عقلی را لازم دانسته[۳۷] و برخی این امر را بنا بر احتیاط، لازم دانسته اند.[۳۸] در مقابل، عده‌ای دیگر دقت یاد شده را لازم ندانسته و برآنند که صدق عرفی پیمودن مسافت یاد شده کفایت می‌کند.[۳۹]
مستحبات پیش از آغاز سعی
برخی از مستحبات پس از طواف و پیش از آغاز سعی چنین است:
- شتاب در انجام سعی بعد از طواف بدون فاصله؛[۴۰] اگرچه تأخیر انداختن سعی از طواف تا شب جایز است.
- نوشیدن از آب زمزم، ریختن مقداری از آن بر سر و صورت و خواندن این دعا: «اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْماً نَافِعاً وَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ سُقْم؛ خدایا، این آب را بر من روزیِ گسترده، دانشی سودمند و شفا از هر بیماری قرار بده، که تو بر هر چیز توانایی.»[۴۱]
- رفتن بالای صفا، رو کردن به کعبه و حمد و ثنای الهی و یادکردن از نعمت‌های الهی.
- هفت مرتبه تکرار هر یک از ذکرهای «الله اکبر»، «الحمد لله» و «لا إله إلاّ الله» در بالای کوه صفا.
- سه بار تکرار کردن این ذکر در بالای صفا: «لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اَللّٰهُ وَحْدَهُ لاٰ شَرِیکَ لَهُ، لَهُ اَلْمُلْکُ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ، یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ حَیٌّ لاَ یَمُوتُ، بِیَدِهِ اَلْخَیْرُ وَ هُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ شایسته پرستشی به‌جز خدا نیست، شریک ندارد، ملک و سپاس از آن اوست، او زنده می‌کند و می‌می‌راند و او زنده‌ای است که نمی‌میرد، خیر به دست او است و او به هر چیزی تواناست». پس از آن صلوات بر محمد و آلش و سپس صد بار تکرار هر کدام از این ذکرها: «الله اکبر»، «الحمد لله»، «سبحان الله و لا اله الا الله».
مستحبات سعی
برخی از مستحبات سعی چنین است:
- خواندن دعاها و اذکاری خاص ار جمله صد بار تکرار هر کدام از این ذکرها: «الله اکبر»، «لا اله إلاّ الله»، «الحمد لله»، «سبحان الله».
- برای مردان مستحب است، فاصله‌ای که با خط و چراغ سبزرنگ در مسیر سعی مشخص شده است هَروَله کنند و در وقت برگشتن نیز به همان ترتیب برگردند، ولی برای زن‌ها هروله کردن مستحب نیست.
پانویس
- ↑ . المبسوط فی فقه الإمامیة؛ ج1، ص 307؛ شرائع الإسلام، ج1، ص179؛ منتهی المطلب، ج10، ص 414، 418، 427.
- ↑ . المجموع، ج8، ص 76-77؛ أحکام القرآن، ج1، ص118؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص45.
- ↑ . الخلاف، ج2، ص328-330؛ منتهی المطلب، ج10، ص427؛ أحکام القرآن، ج1، ص118
- ↑ . المبسوط فی الفقه الاسلامی، ج1، ص307-308؛ الخلاف، ج2، ص 328؛ تذکرة الفقهاء، ج8، ص136.
- ↑ . المبسوط فی الفقه الامامیه، ج1، ص361؛ السرائر، ج1، ص578؛ شرائع الإسلام، ج1، ص 203-204.
- ↑ .المجموع، ج8، ص 63،78؛ المبسوط، (سرخسی)، ج4، ص46؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص34.
- ↑ . ر.ک: تذکرة الفقهاء، ج8، ص141؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج5، ص81؛ مناسک حج(امام خمینی)، ص160.
- ↑ . مناسک حج (امام خمینی)، ص160.
- ↑ . مناسک حج (وحید خراسانی)، ص176.
- ↑ . منتهی المطلب، ج10، ص 424؛ تذکرة الفقهاء، ج8، ص141؛ مستند الشیعه، ج12، ص189.
- ↑ . الجمل و العقود، ص141؛ المهذب، ج1، ص239.
- ↑ . شرائع الإسلام، ج1، ص204؛ مدارک الاحکام، ج8، ص205-206؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص265.
- ↑ . تذکرة الفقهاء، ج8، ص132؛ شرائع الإسلام، ج1، ص204؛ الروضة البهیة، ج2، ص 263.
- ↑ . تذکرة الفقهاء، ج8، ص 132؛ منتهی المطلب، ج10، ص406.
- ↑ . المبسوط(السرخسی)، ج1، ص: 362؛ شرائع الإسلام ، ج1، ص: 204؛ تذکرة الفقهاء، ج8، ص: 132.
- ↑ . المجموع، ج8، ص 70،78؛ المبسوط(سرخسی)، ج4، ص12،13؛ المغنی، ج3،ص406.
- ↑ . المبسوط(سرخسی)، ج1، ص 362؛ مدارک الاحکام، ج8، ص207؛ الروضة البهیة، ج2، ص263.
- ↑ . المجموع، ج8، ص 63،71؛ بدائع الصنائع، ج2، ص134؛ الفقه الاسلامی و أدلته، ج3، ص2229.
- ↑ . مدارک الأحکام، ج8، ص207؛ مستند الشیعة، ج12، ص170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268.
- ↑ . تذکرة الفقهاء، ج8، ص141؛ الدروس الشرعیه، ج1، ص411؛ مستند الشیعة، ج12، ص 185.
- ↑ . مستند الشیعة، ج12، ص185؛ ر.ک: المعتمد فی شرح المناسک، ج5، ص64 ،66.
- ↑ . الدروس الشرعیه، ج1، ص411؛ التهذیب فی مناسک الحج و العمره، ج3، ص88؛ مناسک حج (محشی)؛ ص336.
- ↑ . المعتمد فی شرح المناسک، ج5، ص64-66؛ التهذیب فی مناسک الحج و العمره، ج3، ص88؛ مناسک حج (محشی)، ص336.
- ↑ . مختلف الشیعه، ج4، ص214؛ الحدائق الناضره، ج16، ص273؛ سداد العباد، ص325-326.
- ↑ . مختلف الشیعه، ج4، ص214؛ کشف اللثام، ج6، ص28.
- ↑ . المبسوط فی فقه الإمامیة، ج1، ص362؛ مجمع الفائدة، ج7، ص169-170؛ المجموع، ج8، ص 65-78.
- ↑ . المبسوط فی فقه الإمامیة، ج1، ص362؛ مسالک الأفهام(شهید الثانی)، ج2، ص358-363؛ المجموع، ج8، ص65.
- ↑ . مستند الشیعة، ج12، ص170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268؛ المجموع، ج8، ص76.
- ↑ . مستند الشیعة، ج12، ص 170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268؛ جواهر الکلام، ج19، ص: 423.
- ↑ مجمع المسائل، ج1، ص487؛ تحریر الوسیله، ج1، ص437؛ منیة السائل، ص80.
- ↑ . درسنامه فقه و مناسک، ص85.
- ↑ . مناسک الحج، فیاض، ص184.
- ↑ . تحریر الوسیله، ج1، ص437؛ منیة السائل، ص80؛ تفصیل الشریعه فی شرح تحریر الوسیله، ج5، ص24.
- ↑ . درسنامه فقه و مناسک، ص84.
- ↑ . جواهر الکلام، ج19، ص419؛ مهذب الاحکام ، ج14، ص128؛ مناسک الحج، سیستانی، ص171.
- ↑ . المجموع، ج8، ص69؛ اعانة الطالبین، ج2، ص328؛ کشاف القناع، ج2، ص566.
- ↑ . کتاب الحج، محقق داماد، ج3، ص607.
- ↑ . مناسک الحج، سیستانی، ص171.
- ↑ . سند العروة الوثقی، ج3، ص383؛ تفصیل الشریعه فی شرح تحریر الوسیله، ج5، ص15.
- ↑ . جامع المدارک، ج2، ص514؛ مناسک الحج، گلپایگانی، ص121.
- ↑ . تذکرة الفقهاء، ج8، ص130؛ الحدائق الناضره، ج16، ص258؛ دلیل الناسک، ص283.