آئین اربعین، پیامها و دستاوردها(کتاب): تفاوت میان نسخهها
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) |
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==فصل ششم:تأثیرات پیادهروی بر بهداشت روانی و ذهنی== | ==فصل ششم:تأثیرات پیادهروی بر بهداشت روانی و ذهنی== | ||
در این فصل نویسنده ضمن پرداختن علمی به فواید پیادهروی مانند ایجاد سلامت روانی و دوری از افسردگی، پیادهروی اربعین را ضامن سلامت روانی و ذهنی زائرین میداند. | |||
اما نویسنده به این مسأله تأکید میکند که این مراسم با مفاهیمی والاتر همچون انس با دیگران و حس امنیت، قصد تقرب به خدا و احساس رضایت درونی، همزاد پنداری با اسرای کربلا حضرت زین العابدین و حضرت زینب به سلامت و آرامش روان زائرین را فراهم میکند. | |||
==فصل هفتم:دستاوردهای تربیتی و آموزشی مراسم پر برکت اربعین== | ==فصل هفتم:دستاوردهای تربیتی و آموزشی مراسم پر برکت اربعین== |
نسخهٔ ۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۰
آئین اربعین، پیامها و دستاورها، ترجمهای است از کتاب «زیاره الأربعین، دلالات و آفاق» به نویسندگی محمدعبدالرضا هادی الساعدی، که توسط سید ابوالقاسم غضنفری و حسن باجلان به فارسی ترجمه شده است.
فصل اول:بیزاری جستن از ستمگران
این فصل زیارت اربعین را همچون مراسم حج، که نمود برائت از مشرکین است، نماد برائت از مشرکین و ستمگران میداند.
نویسنده ذیل سه زیرفصل این مفهوم را بیان میکند:
برائت سیاسی در سیاست امام حسین(ع)، در این قسمت، مفهوم لعن را بیان میکند و آن را مرزبندی با ستمگران میداند و نه نفرینگویی و عقده گشایی.
زنده کردن اراده سیاسی، در این قسمت، زیارت را عامل رجوع و پیوند مردم به رهبران دینی میداند. نویسنده ایجاد پیوند ولایی با رهبران دینی را جهت دهنده اراده سیاسی مردم به سمت حمایت از اسلام و مسلمانان می داند.
یاری و تلاش، در این قسمت با اشاره به فرازهایی از زیارت امام حسین، در یاری جستن از خداوند برای اعمال درست و همراهی امام حسین و مفاهیمی این چنین را عامل شکلگرفتن انگیزه مبارزه با فساد و اصلاح جامعه در نسلهای بعد می داند.
فصل دوم:نمایشهای هدفمند تودههای مؤمن
در این فصل نویسنده به حضور گسترده مردم در زیارت اربعین و کیفیت این حضور که حاوی پیام آزادگی و عدالتخواهی در نمایشی صلحطلبانه است، میپردازد.
نمایش اخلاق انسانی و اسلامی در زیارت اربعین و نیز استفاده از ظرفیت این مراسم برای مطرحکردن دغدغههای امت اسلامی از دیگر مباحث این فصل است.
فصل سوم:رفتار مثبت اجتماعی
در این فصل، نویسنده ضمن پرداختن به نظریهها و فرضیاتی درباره رفتار مثبت اجتماعی و نیز ایثار، رفتار زائرین اربعین در همکاری و یاری رساندن به هم در طول مسیر را نوعی از ایثار میداند.
فصل چهارم:عمل داوطلبانه
در این فصل نویسنده با اشاره به اعمال داوطلبانه مرسوم در جهان که اهداف اقتصادی، اجتماعی و یا بهداشتی را مدنظر دارند، رفتار زائران اربعین را اعم و بالاتر از این اعمال داوطلبانه میداند.
چنانکه در مسیر زیارت اربعین موکبها و ساکنین محلی عراق، انواع خدمات را بهشکل کاملا داوطلبانه و خالصانه در اختیار زائرین اربعین قرار میدهند. و این اعمال خودجوش و خارج از چارچوب دولتی بوده و تنها انگیزه درونی افراد در این زمینه دخیل است.
فصل پنجم:حس طولانی عبادت
این فصل پیادهروی اربعین و ثوابی که در هر قدم آن تا زیارت امام حسین برداشته می شود اشاره شده و استفاده از طول مسیر برای بهره بردن از زیارت اربعین را مد نظر قرار داده و آن را حس طولانی عبادت معرفی میکند.
همچنین نویسنده محاسن طولانی بودن عبادت را حس تعبد و بندگی، سلامت روان و نیز مبارزه با شیطان به طور خاص وقتی این عبادت طولانی با بسیج امت همراه میشود، میداند.
فصل ششم:تأثیرات پیادهروی بر بهداشت روانی و ذهنی
در این فصل نویسنده ضمن پرداختن علمی به فواید پیادهروی مانند ایجاد سلامت روانی و دوری از افسردگی، پیادهروی اربعین را ضامن سلامت روانی و ذهنی زائرین میداند.
اما نویسنده به این مسأله تأکید میکند که این مراسم با مفاهیمی والاتر همچون انس با دیگران و حس امنیت، قصد تقرب به خدا و احساس رضایت درونی، همزاد پنداری با اسرای کربلا حضرت زین العابدین و حضرت زینب به سلامت و آرامش روان زائرین را فراهم میکند.