کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها
Gholampour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Gholampour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
شیخ طوسی اولین فقیه شیعی است که درباره مساله محاذات سخن گفت و آن را پذیرفت. <ref>المبسوط في فقه‌الإمامية، طوسی، ج۱، ص۳۱۳. | شیخ طوسی اولین فقیه شیعی است که درباره مساله محاذات سخن گفت و آن را پذیرفت. <ref>المبسوط في فقه‌الإمامية، طوسی، ج۱، ص۳۱۳. | ||
</ref> ابوالمجد حلبی قائل به جواز صحت احرام در محاذات در حال ضرورت شد؛<ref>اشارة السبق، حلبی، ص۱۲.</ref> ولی ابن ادریس،<ref>السرائر الحاوی لتحرير الفتاوی، ابن ادریس، ج۱، ص۵۲۹.</ref> ابن سعید حلی،<ref>الجامع للشرائع، ابن سعید حلی، ج۱، ص۱۸۱.</ref> علامه حلی،<ref>منتهی‌المطلب في تحقيق المذهب، علامه حلی، ج۲، ص۶۷۱.</ref> شهید اول،<ref>الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية، شهید اول، ج۱، ص۳۴۱.</ref> شهید ثانی<ref>مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام، شهید ثانی، ج۲، ص۲۱۶.</ref> و دیگران بر اصل صحت احرام از محاذات در حال مطلق تصریح دارند. | </ref> ابوالمجد حلبی قائل به جواز صحت احرام در محاذات در حال ضرورت شد؛<ref>اشارة السبق، حلبی، ص۱۲.</ref> ولی ابن ادریس،<ref>السرائر الحاوی لتحرير الفتاوی، ابن ادریس، ج۱، ص۵۲۹.</ref> ابن سعید حلی،<ref>الجامع للشرائع، ابن سعید حلی، ج۱، ص۱۸۱.</ref> علامه حلی،<ref>منتهی‌المطلب في تحقيق المذهب، علامه حلی، ج۲، ص۶۷۱.</ref> شهید اول،<ref>الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية، شهید اول، ج۱، ص۳۴۱.</ref> شهید ثانی<ref>مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام، شهید ثانی، ج۲، ص۲۱۶.</ref> و دیگران بر اصل صحت احرام از محاذات در حال مطلق تصریح دارند. | ||
همچنان که فقیهانی هم بودند که قائل به عدم جواز احرام از محاذات میقات بودند و نخستین‌بار مرحوم محقق حلی به نوعی قائل به توقف در این مساله شد.<ref>شرائع الاسلام، محقق حلی، ج۱، ص۲۴۱.</ref> | |||
==حکم احرام از محاذات== | ==حکم احرام از محاذات== | ||
از دیدگاه فقهای شیعه و اهل‌سنت، حکم احرام از محاذات میقات‌ها با یکدیگر متفاوت است: | از دیدگاه فقهای شیعه و اهل‌سنت، حکم احرام از محاذات میقات‌ها با یکدیگر متفاوت است: | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۸: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
* '''الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية'''، محمد بن مکی شهید اول، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق. | * '''الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية'''، محمد بن مکی شهید اول، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق. | ||
* '''مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام'''، زین‌الدین بن علی بن احمد شهید ثانی، قم، موسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۳ق. | * '''مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام'''، زین‌الدین بن علی بن احمد شهید ثانی، قم، موسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۳ق. | ||
* '''شرائع الاسلام'''، جعفر بن حسن محقق حلی، نجف، طبع آداب، ۱۳۸۹ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۳
محاذات
مفهوم‌شناسی
محاذات در اصطلاح حج، دو تفسیر برای آن ذکر شده است. سید محمدکاظم طباطبائی یزدی از فقهای شیعه، مراد از محاذات را مکانی دانسته که مسافت بین آن مکان و مقصد مکه، به اندازه و مساوی با مسافت بین آن میقات (مثلا مسجد شجره) تا مقصد مکه باشد.[۱] صاحب عروه در ادامه تفسیر دومی را نیز مطرح می‌کند به این صورت که کوتاه‌ترین فاصله و نزدیک‌ترین راه بین شخص تا میقات که محاذات در راست و چپ میقات قرار میگیرد و اگر از آن مکان به طرف مکه حرکت شود، میقات پشت او قرار میگیرد، محاذات می‌گویند.[۲]
از جهت لغت نیز به دو مکان کنار یکدیگر نه پشت یا جلو، محاذات گفته می‌شود.[۳] در روایات نیز محاذات به معنای کنارِ راست و چپ معنا شده است.[۴] از نظر سید علی سیستانی[۵] از مراجع شیعه، مرحوم نائینی[۶] و حتی صاحب عروه،[۷] معیار در فهم محاذات، هم‌‌راستایی عرفی است نه دقت عقلی.
تاریخچه
شیخ طوسی اولین فقیه شیعی است که درباره مساله محاذات سخن گفت و آن را پذیرفت. [۸] ابوالمجد حلبی قائل به جواز صحت احرام در محاذات در حال ضرورت شد؛[۹] ولی ابن ادریس،[۱۰] ابن سعید حلی،[۱۱] علامه حلی،[۱۲] شهید اول،[۱۳] شهید ثانی[۱۴] و دیگران بر اصل صحت احرام از محاذات در حال مطلق تصریح دارند. همچنان که فقیهانی هم بودند که قائل به عدم جواز احرام از محاذات میقات بودند و نخستین‌بار مرحوم محقق حلی به نوعی قائل به توقف در این مساله شد.[۱۵]
حکم احرام از محاذات
از دیدگاه فقهای شیعه و اهل‌سنت، حکم احرام از محاذات میقات‌ها با یکدیگر متفاوت است:
احرام از محاذات مسجد شجره
احرام از محاذات دیگر مواقیت
پانویس
- ↑ العروة الوثقی، طباطبائي یزدی، ج۴، ص۶۳۵.
- ↑ العروة الوثقی، طباطبائي یزدی، ج۴، ص۶۳۵.
- ↑ مجمع البحرین، طریحی، ج۱، ص۹۷.
- ↑ وسائل الشیعه، شیرازی، ج۸، ص۴۰۶.
- ↑ مناسک حج محشی، پژوهشکده حج، ۱۳۸۶ش، ص۲۱۳.
- ↑ دلیل الناسک؛ تعلیقه وجیزة علی مناسک الحج للنائینی، حکیم، ج۱، ص۱۰۹.
- ↑ العروة الوثقی، طباطبائي یزدی، ج۴، ص۶۳۷.
- ↑ المبسوط في فقه‌الإمامية، طوسی، ج۱، ص۳۱۳.
- ↑ اشارة السبق، حلبی، ص۱۲.
- ↑ السرائر الحاوی لتحرير الفتاوی، ابن ادریس، ج۱، ص۵۲۹.
- ↑ الجامع للشرائع، ابن سعید حلی، ج۱، ص۱۸۱.
- ↑ منتهی‌المطلب في تحقيق المذهب، علامه حلی، ج۲، ص۶۷۱.
- ↑ الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية، شهید اول، ج۱، ص۳۴۱.
- ↑ مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام، شهید ثانی، ج۲، ص۲۱۶.
- ↑ شرائع الاسلام، محقق حلی، ج۱، ص۲۴۱.
منابع
- العروة الوثقی، سید محمدکاظم طباطبائی یزدی، قم، النشر الاسلامی، ۱۴۲۰ق.
- مجمع البحرین، فخرالدین بن محمد، بی‌جا، مرتضوی، ۱۳۶۲ق.
- وسائل الشیعه، محمد بن حسن حر عاملی، تحقیق: عبدالرحیم شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث، ۱۴۰۳ق.
- مناسک حج محشی، پژوهشکده حج؛ حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، بی‌جا، نشر مشعر، ۱۳۸۶ش.
- دلیل الناسک؛ تعلیقه وجیزة علی مناسک الحج للنائینی، سید محسن حکیم، بی‌جا، مدرسة دارالحکمة، ۱۴۱۶ق.
- المبسوط في فقه‌الإمامية، محمد بن حسن طوسی، تحقیق: سید محمدتقی کشفی، تهران، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ۱۳۸۷ق.
- اشارة السبق، ابوالمجد حلبی، تحقیق: ابراهیم بهادری، قم، مؤسسة النشر الاسلامي، ۱۴۱۴ق.
- السرائر الحاوی لتحرير الفتاوی، محمد بن احمد بن ادریس،ٰ قم، دفتر انتشارات اسلامي، ۱۴۱۰ق.
- الجامع للشرائع، یحیی بن احمد بن سعید حلی، قم، بی‌نا، ۱۴۰۵ق.
- منتهی‌المطلب في تحقيق المذهب، حسن بن یوسف علامه حلی، تحقیق: مجمع البحوث الإسلامية، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۴۱۴ق.
- الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية، محمد بن مکی شهید اول، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
- مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام، زین‌الدین بن علی بن احمد شهید ثانی، قم، موسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۳ق.
- شرائع الاسلام، جعفر بن حسن محقق حلی، نجف، طبع آداب، ۱۳۸۹ق.