کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
موارد جواز ازاله مو عبارت است از: | موارد جواز ازاله مو عبارت است از: | ||
<nowiki>*</nowiki>اگر هنگام وضو، غسل و تیمم، بدون قصد مویی کنده شود، اشکال | <nowiki>*</nowiki>اگر هنگام وضو، غسل و تیمم، بدون قصد مویی کنده شود، اشکال ندارد.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۰۳، ص۲۲۰.</ref> | ||
<nowiki>*</nowiki>زدودن مو در حال ناچاری اشکال ندارد مانند مژه، اگر اذیت می‌کند.<ref>مناسک زائر، ص۴۶.</ref> | <nowiki>*</nowiki>زدودن مو در حال ناچاری اشکال ندارد مانند مژه، اگر اذیت می‌کند.<ref>مناسک زائر، ص۴۶.</ref> | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
نظر فقیهان شیعه درباره [[کفاره]] خارج کردن خون از بدن در حال [[احرام]]، عبارت است از: | نظر فقیهان شیعه درباره [[کفاره]] خارج کردن خون از بدن در حال [[احرام]]، عبارت است از: | ||
<nowiki>*</nowiki>'''تراشیدن سر در حال ناچاری''': کفاره تراشیدن سر، در حال ضرورت و ناچاری، دوازده مُدّ طعام است که باید به شش مسکین بدهد، یا سه روز روزه بگیرد، یا یک گوسفند [[قربانی]] کند. | <nowiki>*</nowiki>'''تراشیدن سر در حال ناچاری''': کفاره تراشیدن سر، در حال ضرورت و ناچاری، دوازده مُدّ طعام است که باید به شش مسکین بدهد، یا سه روز روزه بگیرد، یا یک گوسفند [[قربانی]] کند.<ref>مناسک زائر، ص۴۶.</ref> | ||
<nowiki>*</nowiki>'''تراشیدن از روی ضرورت نباشد''': | <nowiki>*</nowiki>'''تراشیدن از روی ضرورت نباشد''': کفاره آن یک گوسفند است.<ref>'''مناسک نوین، ص۱۰۶.'''</ref> همچنین در صورت کوتاه کردن موی سر (نه تراشیدن) نیز همین حکم را دارد.<ref>مناسک زائر، ص۴۶.</ref> | ||
<nowiki>*</nowiki>''' | <nowiki>*</nowiki>'''زیر بغل''': اگر از زیر هر دو بغل خود ازاله مو کند باید یک گوسفند ذبح کند برای کفاره، بلکه احتیاط آن است که اگر از زیر یک بغل هم ازاله مو کند یک گوسفند کفاره بدهد.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۰۷، ص۲۲۱.</ref> | ||
<nowiki>*</nowiki>'''دست بکشد به سر یا ریش''': اگر دست به سر یا صورت خود بکشد و یک مو یا بیشتر بیفتد، احتیاط واجب آن است که به قدر یک مشت گندم، آرد و مانند آن به فقیر بدهد.<ref>مناسک زائر، ص۴۷.</ref> | |||
<nowiki>*</nowiki>'''دست بکشد به سر یا ریش''': | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۲۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۲
ازاله مو
مفهوم‌شناسی
مقصود از ازاله مو در منابع فقهی، ستردن و از میان بردن مو با هر وسیله ممکن است. این موضوع به‌منزله یکی از محرمات احرام، در قرآن کریم[۱] و روایات[۲] و در نخستین منابع فقهی مطرح‌شده است.[۳] ازاله از ریشه «ز ـ و ـ ل» و به معنای رفع کردن و زدودن، از میان بردن، و دور ساختن است.[۴]
حکم ازاله موی احرام‌گزار
در حال احرام، ازاله مو از بدن حرام است و فرقی نیست که:
- کم باشد یا زیاد
- از بدن خودش زدوده باشد یا از بدن دیگری (خواه محرم باشد یا غیر محرم)
- چیدن باشد یا تراشیدن و یا کندن و غیر آن.
- از موی سر باشد یا جای دیگر بدن.[۵]
موارد جواز ازاله مو
موارد جواز ازاله مو عبارت است از:
*اگر هنگام وضو، غسل و تیمم، بدون قصد مویی کنده شود، اشکال ندارد.[۶]
*زدودن مو در حال ناچاری اشکال ندارد مانند مژه، اگر اذیت می‌کند.[۷]
کفاره
نظر فقیهان شیعه درباره کفاره خارج کردن خون از بدن در حال احرام، عبارت است از:
*تراشیدن سر در حال ناچاری: کفاره تراشیدن سر، در حال ضرورت و ناچاری، دوازده مُدّ طعام است که باید به شش مسکین بدهد، یا سه روز روزه بگیرد، یا یک گوسفند قربانی کند.[۸]
*تراشیدن از روی ضرورت نباشد: کفاره آن یک گوسفند است.[۹] همچنین در صورت کوتاه کردن موی سر (نه تراشیدن) نیز همین حکم را دارد.[۱۰]
*زیر بغل: اگر از زیر هر دو بغل خود ازاله مو کند باید یک گوسفند ذبح کند برای کفاره، بلکه احتیاط آن است که اگر از زیر یک بغل هم ازاله مو کند یک گوسفند کفاره بدهد.[۱۱]
*دست بکشد به سر یا ریش: اگر دست به سر یا صورت خود بکشد و یک مو یا بیشتر بیفتد، احتیاط واجب آن است که به قدر یک مشت گندم، آرد و مانند آن به فقیر بدهد.[۱۲]
پانوشت
- ↑ سوره بقره، آیه ۳۴.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۳۶۱؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۵۶-۳۶۰.
- ↑ المقنع، ص۲۳۸-۲۳۹؛ المقنعه، ص۴۳۲.
- ↑ العین، ج۷، ص۳۸۴؛ الصحاح، ج۴، ص۱۷۱۹-۱۷۲۰؛ لسان العرب، ج۶، ص۱۱۵-۱۱۶، «زول».
- ↑ مناسک زائر، ص۴۶.
- ↑ مناسک حج، مسئله ۴۰۳، ص۲۲۰.
- ↑ مناسک زائر، ص۴۶.
- ↑ مناسک زائر، ص۴۶.
- ↑ مناسک نوین، ص۱۰۶.
- ↑ مناسک زائر، ص۴۶.
- ↑ مناسک حج، مسئله ۴۰۷، ص۲۲۱.
- ↑ مناسک زائر، ص۴۷.
منابع
/////////////////////////////
- مناسک حج: پژوهشکده حج و زیارت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۷ش.
- مناسک نوین: مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
- مناسک زائر (ویژه برادران) مطابق با فتاوای حضرت امام خمینی (ره): محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، چاپ و نشر عروج، چاپ اول، 1386ش.
مقاله‌های مرتبط
- '،