کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۹

علت نام‌گذاری

به گفته حرز‌ الدین، مقام امام علی(ع) و قبر یمانی از آثار تاریخی مشهور در نجف اشرف است که در قدیم مقام امام علی(ع) به مقام الصفا و قبر یمانی در کنارش، معروف بود به مقبرة الصفا که به این دو مقام باهم صافی صفا اطلاق شد. ^[۱] بنا به ادعای محمد حرز الدین در مراقد المعارف، مشهور بین علمای متقدم و متأخر این است که قبر یمانی در مقبره صافی صفا است.^[۲] که به مقبرة الصفا یا مقبرة الصخر معروف است.^[۳] جایگاه قبر در بقعه صفاة الصفا است که امروزه به صافی الصفا معروف شد. الصفاة یعنی منطقه زیبا یا به معنی شتر است که مردم صحرا به آن نامیدند.^[۴] الصفا هم سه معنی دارد؛ قطعه زمینی که به تعدادی از شهرهای عربی مانند یثرب و کویت نام‌گذاری شده است،^[۵] سنگ صاف^[۶] و منطقه‌ای که بالای دره با یک نهر برجسته واقع است. به مرور زمان از صفاة الصفا به صافی الصفا تبدیل شد که احتمالا به دلیل راحت حرف زدن بوده است.^[۷]

موقعیت

این مرقد در غرب شهر نجف است.^[۸] مرقد بین مسجدی که در آن مقام امیرالمومنین علی(ع) در سمت غربی و بین صحن مستعطیلی شرقی واقع است.^[۹] در سمت شمالی مرقد هم در زمان قدیم حوضی وجود داشت که زائرین برای وضو و تطهیر از آن استفاده می‌کردند و همچنین در این سمت راهی است که به سمت مقام امام سجاد(ع) می رود.^[۱۰]

جایگاه قبر در بقعه صفاة الصفا است که امروزه به صافی الصفا معروف شد.^[۱۱] قبل از اینکه مردم در نجف ساکن شوند، این بقعه(صافی صفا) ابتدای راه از نجف به عربستان بود.^[۱۲] به طوری که این راه معروف به طریق الحج البری نیز می‌گفتند و مردم و کاروان‌ها برای استراحت در این منطقه یعنی صافی صفا جمع‌ می‌شدند که احتمال می‌رود ساخت قبه برای شیخ یمانی برای سایه و استراحت زیر آن بوده است.^[۱۳]

تاریخچه بنا

تاریخ مرقد این مرقد به زمان امام علی(ع) می‌رسد.^[۱۴] جایگاه قبر در حدود قرن ششم هجری قمری مشهور شد؛^[۱۵] ولی تاریخچه بنا، قرن هفتم هجری مقری دانسته شده است.^[۱۶]

شخصیت اثیب یمانی

این شخصیت و داستان دفنش، دلیلی است بر تاریخ شروع شیعه از زمان رسول‌الله(ص) و دلیل بر ولایت امام علی(ع) به طوری که شخص یمانی طبق شنیده‌هایش از پیامبر(ص) به فرزندانش وصیت می‌کند که جنازه‌اش را از یمن به ارض الغری(نجف) منتقل کننند تا در آنجا دفن شود، زیرا نبی اسلام(ص) فرمود که در اینجا شخصی دفن خواهد شد که مردم با شفاعتش وارد بهشت خواهند شد.^[۱۷] همچنان که طبق فرموده دیگه پیامبر(ص) نیز امام علی(ص) و شیعه اش، رستگارند. (علی و شیعته هم الفائزون).^[۱۸] حرز الدین در کتاب تاریخ نجف اشرف، از این شخص با عنوان الشیخ الیمانی یاد می‌کند.^[۱۹] و در کتاب مراقد المعارف‌ خود، ذکر می‌کند که او مردی بود که جنازه‌اش از یمن به پشت کوفه آورده شد و در منطقه الغری(نجف) دفن شد و در ادامه ذکر می‌کند که این شخص گاهی به یمانی هم شناخته می‌شود و گاهی هم به مقبرة الصفا و در این اواخر صفة الصفا هم به او اطلاق می‌گردد، گرچه مردم به آن صافی صفا می‌گویند.^[۲۰] عده‌ای از علما، یمانی را از اصحاب اویس قرنی می‌دانند و عده‌ای دیگر او را از شاگردان اویس قرنی ذکر می‌کنند،^[۲۱] همچنان که حرز الدین از دسته دوم است و بر آن تأکید دارد.^[۲۲]

داستان دفن یمانی

علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار روایتی را ذکر می‌کند که امام علی(ع) با عده‌ای از یاران نزدیکش در منطقة الصفا نشسته بود که به یارانش می‌فرماید که چیزی را که من می‌بینم شما هم می‌بینید؟ یاران عرض می‌کنند که چه چیزی؟ امام(ع) ذکر می‌کند که شتری را می‌‌بیند که بر روی آن جنازه‌ای بسته شده که مردی آن را می‌کشد و بعد سه روز به اینجا می‌رسد.^[۲۳] این قصه را دیلمی در کتاب ارشاد القلوب ذکر می‌کند و به تبع آن دیگر علما همچون مجلسی در بحار الانوار، شیخ عباس قمی در سفینة البحار و محمد حرز الدین در تاریخ النجف الاشرف و مراقد المعارف ذکر کردند به طوری که استحباب دفن مردگان در نجف را به ذکر همین روایت در کتاب ارشاد القلوب دیلمی منتسب می‌کنند.^[۲۴] در کتب فقهی روایت یمانی مجوز برای نقل مردگان ذکر شده، مانند نقل جنازه مردگان به سوی اماکن مقدس در کنار امام علی(ع)، به دلیل این‌که حاصل می‌شود برای میت با این انتقال، ثواب و نجاتی از عقاب.^[۲۵] روایت شده که امیرالمؤمنین(ع) هنگامی که می‌خواست با خودش خلوت کنه به اطراف سرزمین مشرف به نجف می‌آمد. روزی که امام(ع) آنجا بود، مردی سوار بر شتر در حالی که جنازه‌ای حمل می‌کرد از بیابان آمد. تا اینکه امام علی(ع) را دید، به سمت امام آمد و سلام کرد و امام جواب سلامش را داد. امام به سوار گفت از کجا می‌آیی؟ سوار گفت از یمن، امام گفت این جنازه چیه که با توست؟ سوار گفت جنازه پدرم است که برای دفن در این مکان آوردم. امام گفت چرا در زمین خودتان دفنش نکردید؟ سوار گفت چون پدرم به من وصیت کرد که این کار را انجام دهم به طوری که به من گفت در این مکان مردی دفن می‌شود که همه داخل در شفاعتش می‌شوند. امام به سوار گفت آن شخص را می‌شناسی؟ سوار گفت نه، امام سه بار گفت به خدا قسم آن مرد منم، پس بایست و پدرت را دفن کن، آن سوار نیز ایستاد و پدرش را دفن کرد. حرزالدین ذکر می‌کند که این مطلب در کتاب انیس الزائرین نیز ذکر شده است.^[۲۶] محمد حرزالدین در مراقد المعارف، شیخ عباس قمی در سفینة البحار و محمد حسین حرزالدین در تاریخ نجف اشرف مطلب دیگری را نیز اضافه می‌کنند که امام بر جنازه نماز هم خواند.^[۲۷]

گاهی قضیه دوری مسافت در نقل جسم از یمن تا ارض الغری در عراق به‌عنوان اشکال مطرح می‌شود. احتمال وجود دارد که مرگ در زمان نزدیک اتفاق افتاده باشد یا این‌که مرگ در مکان متوسط بین یمن و عراق که نقل از آن مکان به نجف راحت‌تر بوده است و وصیت به دفن در وادی السلام به تبع این روایت آمده است.^[۲۸]

حرز یمانی

ابن‌طاووس در کتاب مهج الدعوات روایتی را نقل می‌کند که مردی یمانی به دیدار امام علی(ع) می‌آید و پس از ذکر داستان زندگی خود، از امام می‌خواهد که دعایی را به او آموزش دهد که از شر دشمنانش رهایی یابد که امام(ع) قلم و دواتی می‌خواهد و درخواست یمانی را می‌پذیرد. این دعا در کتب تاریخی معروف به حرز یمانی شده است.^[۲۹] بعضی از محققان ذکر کرده‌اند که آن مرد یمانی که صاحب حرز معروف است، ممکن است صافی صفا باشد.^[۳۰]

موقعیت، بنا و علت نام‌گذاری

مدفون در مزار

پانویس

↑ تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷.
↑ مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.
↑ معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۰۵.
↑ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۵۰.
↑ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۹.
↑ خزانة الادب، البغدادی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۷۲.
↑ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.
↑ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.
↑ مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۳.
↑ تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۸.
↑ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۵۰.
↑ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.
↑ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۰۳-۱۰۴.
↑ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.
↑ مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.
↑ مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.
↑ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۶.
↑ کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۵۳.
↑ تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۳۶.
↑ مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.
↑ مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۶.
↑ معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۲، ص۶۴.
↑ بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۴۱، ص۳۵۸.
↑ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۸؛ نگاه کنید به: بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳؛ مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹.
↑ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۴۰؛ کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۱۵۷.
↑ بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳.
↑ مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۸۸۳.
↑ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص72-73.
↑ مهج الدعوات و منهج العبادات، ۱۴۱۴ق، ص۱۱۴.
↑ موسوعة النجف الاشرف العلمیة، ۱۴۳۶ق، ص۱۷۸ و ۱۸۰.

منابع

تاریخ النجف الاشرف، الشیخ محمدحسین حرز‌ الدین، تحقیق: عبدالرزاق حرز الدین، تهران، ط۱، ۱۳۸۵ق.
سفینة البحار، الشیخ عباس قمی، مؤسسة الطبع و النشر فی الاستانة الرضویة المقدسة، مشهد، ط۱، ۱۴۱۶ق.
صافی صفا بین النجف و الیمن، فاروق محسن الوالعبرة، العتبة العلویة المقدسة، النجف، ۱۴۴۱ق.
کشف الغمة، علی بن ابی‌الفتح الاربلی، دار الأضواء، بیروت، ۱۹۵۸م.
مراقد المعارف، محمد حرز الدین، تحقیق: محمدحسین حرز الدین، الآداب، النجف، ۱۳۹۱ق.
معارف الرجال فی تراجم العلماء و الأدباء، محمد حرز الدین، تحقیق: محمدحسین حرز الدین، مطبعة النجف، النجف، ۱۳۸۳ق.
بحارالأنوار، علامه مجلسی، تحقیق: محمدمهدی السید حسن الموسوی الخرسان و السید ابراهیم میانجی و محمدباقر البهبودی، ط۲ المصححه، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
ارشاد القلوب،‌حسن بن محمد دیلمی، مطبعة امیر، قم، ط۲، ۱۴۱۵ق.
مهج الدعوات و منهج العبادات، رضی الدین علی بن طاووس، مؤسسة الأعلمی، بیروت، ط۱، ۱۴۱۴ق.
موسوعة النجف الاشرف العلمیة، مرکز النجف الاشرف للتألیف و التوثیق، ط۱، النجف الاشرف، ۱۴۳۶ق.
الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ابراهیم عبدالرضا شنون، مطبعة الیقظة، بغداد، ۲۰۰۹م.
خزانة الادب، البغدادی، تحقیق: مصطفی عبدالقادر عطاء، دار الکتب العلمیة، بیروت، ط۱، ۱۴۱۷ق.

[1] تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷.

[2] مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.

[3] معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۰۵.

[4] الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۵۰.

[5] الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۹.

[6] خزانة الادب، البغدادی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۷۲.

[7] الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.

[8] صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.

[9] مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۳.

[10] تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۸.

[11] الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۵۰.

[12] الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.

[13] صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۰۳-۱۰۴.

[14] صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.

[15] مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.

[16] مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.

[17] صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۶.

[18] کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۵۳.

[19] تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۳۶.

[20] مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.

[21] مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۶.

[22] معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۲، ص۶۴.

[23] بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۴۱، ص۳۵۸.

[24] صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۸؛ نگاه کنید به: بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳؛ مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹.

[25] تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۴۰؛ کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۱۵۷.

[26] بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳.

[27] مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۸۸۳.

[28] صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص72-73.

[29] مهج الدعوات و منهج العبادات، ۱۴۱۴ق، ص۱۱۴.

[30] موسوعة النجف الاشرف العلمیة، ۱۴۳۶ق، ص۱۷۸ و ۱۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-==علت نام‌گذاری==
+== علت نام‌گذاری ==
 به گفته حرز‌ الدین، مقام امام علی(ع) و قبر یمانی از آثار تاریخی مشهور در نجف اشرف است که در قدیم مقام امام علی(ع) به مقام الصفا و قبر یمانی در کنارش، معروف بود به مقبرة الصفا که به این دو مقام باهم صافی صفا اطلاق شد. <ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref>
@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 جایگاه قبر در بقعه صفاة الصفا است که امروزه به صافی الصفا معروف شد. الصفاة یعنی منطقه زیبا یا به معنی شتر است که مردم صحرا به آن نامیدند.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۵۰.</ref> الصفا هم سه معنی دارد؛ قطعه زمینی که به تعدادی از شهرهای عربی مانند یثرب و کویت نام‌گذاری شده است،<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۹.</ref> سنگ صاف<ref>خزانة الادب، البغدادی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۷۲.</ref> و منطقه‌ای که بالای دره با یک نهر برجسته واقع است. به مرور زمان از صفاة الصفا به صافی الصفا تبدیل شد که احتمالا به دلیل راحت حرف زدن بوده است.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.</ref>
-==موقعیت==
+== موقعیت ==
 این مرقد در غرب شهر نجف است.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.</ref> مرقد بین مسجدی که در آن مقام امیرالمومنین علی(ع) در سمت غربی و بین صحن مستعطیلی شرقی واقع است.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۳.</ref> در سمت شمالی مرقد هم در زمان قدیم حوضی وجود داشت که زائرین برای وضو و تطهیر از آن استفاده می‌کردند و همچنین در این سمت راهی است که به سمت مقام امام سجاد(ع) می رود.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۸.</ref>
 جایگاه قبر در بقعه صفاة الصفا است که امروزه به صافی الصفا معروف شد.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۵۰.</ref> قبل از اینکه مردم در نجف ساکن شوند، این بقعه(صافی صفا) ابتدای راه از نجف به عربستان بود.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.</ref> به طوری که این راه معروف به طریق الحج البری نیز می‌گفتند و مردم و کاروان‌ها برای استراحت در این منطقه یعنی صافی صفا جمع‌ می‌شدند که احتمال می‌رود ساخت قبه برای شیخ یمانی برای سایه و استراحت زیر آن بوده است.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۰۳-۱۰۴.</ref>
-==تاریخچه بنا==
+== تاریخچه بنا ==
 تاریخ مرقد این مرقد به زمان امام علی(ع) می‌رسد.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.</ref> جایگاه قبر در حدود قرن ششم هجری قمری مشهور شد؛<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.</ref> ولی تاریخچه بنا، قرن هفتم هجری مقری دانسته شده است.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.</ref>
-==شخصیت اثیب یمانی==
+== شخصیت اثیب یمانی ==
 این شخصیت و داستان دفنش، دلیلی است بر تاریخ شروع شیعه از زمان رسول‌الله(ص) و دلیل بر ولایت امام علی(ع) به طوری که شخص یمانی طبق شنیده‌هایش از پیامبر(ص) به فرزندانش وصیت می‌کند که جنازه‌اش را از یمن به ارض الغری(نجف) منتقل کننند تا در آنجا دفن شود، زیرا نبی اسلام(ص) فرمود که در اینجا شخصی دفن خواهد شد که مردم با شفاعتش وارد بهشت خواهند شد.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۶.</ref> همچنان که طبق فرموده دیگه پیامبر(ص) نیز امام علی(ص) و شیعه اش، رستگارند. (علی و شیعته هم الفائزون).<ref>کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۵۳.</ref>
 حرز الدین در کتاب تاریخ نجف اشرف، از این شخص با عنوان الشیخ الیمانی یاد می‌کند.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۳۶.</ref> و در کتاب مراقد المعارف‌ خود، ذکر می‌کند که او مردی بود که جنازه‌اش از یمن به پشت کوفه آورده شد و در منطقه الغری(نجف) دفن شد و در ادامه ذکر می‌کند که این شخص گاهی به یمانی هم شناخته می‌شود و گاهی هم به مقبرة الصفا و در این اواخر صفة الصفا هم به او اطلاق می‌گردد، گرچه مردم به آن صافی صفا می‌گویند.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.</ref>
 عده‌ای از علما، یمانی را از اصحاب اویس قرنی می‌دانند و عده‌ای دیگر او را از شاگردان اویس قرنی ذکر می‌کنند،<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۶.</ref> همچنان که حرز الدین از دسته دوم است و بر آن تأکید دارد.<ref>معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۲، ص۶۴.</ref>
-==داستان دفن یمانی==
+== داستان دفن یمانی ==
 علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار روایتی را ذکر می‌کند که امام علی(ع) با عده‌ای از یاران نزدیکش در منطقة الصفا نشسته بود که به یارانش می‌فرماید که چیزی را که من می‌بینم شما هم می‌بینید؟ یاران عرض می‌کنند که چه چیزی؟ امام(ع) ذکر می‌کند که شتری را می‌‌بیند که بر روی آن جنازه‌ای بسته شده که مردی آن را می‌کشد و بعد سه روز به اینجا می‌رسد.<ref>بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۴۱، ص۳۵۸.</ref>
 این قصه را دیلمی در کتاب ارشاد القلوب ذکر می‌کند و به تبع آن دیگر علما همچون مجلسی در بحار الانوار، شیخ عباس قمی در سفینة البحار و محمد حرز الدین در تاریخ النجف الاشرف و مراقد المعارف ذکر کردند به طوری که استحباب دفن مردگان در نجف را به ذکر همین روایت در کتاب ارشاد القلوب دیلمی منتسب می‌کنند.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۸؛ نگاه کنید به: بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳؛ مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹.</ref>
@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 گاهی قضیه دوری مسافت در نقل جسم از یمن تا ارض الغری در عراق به‌عنوان اشکال مطرح می‌شود. احتمال وجود دارد که مرگ در زمان نزدیک اتفاق افتاده باشد یا این‌که مرگ در مکان متوسط بین یمن و عراق که نقل از آن مکان به نجف راحت‌تر بوده است و وصیت به دفن در وادی السلام به تبع این روایت آمده است.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص72-73.</ref>
-==حرز یمانی==
+== حرز یمانی ==
 ابن‌طاووس در کتاب مهج الدعوات روایتی را نقل می‌کند که مردی یمانی به دیدار امام علی(ع) می‌آید و پس از ذکر داستان زندگی خود، از امام می‌خواهد که دعایی را به او آموزش دهد که از شر دشمنانش رهایی یابد که امام(ع) قلم و دواتی می‌خواهد و درخواست یمانی را می‌پذیرد. این دعا در کتب تاریخی معروف به حرز یمانی شده است.<ref>مهج الدعوات و منهج العبادات، ۱۴۱۴ق، ص۱۱۴.</ref> بعضی از محققان ذکر کرده‌اند که آن مرد یمانی که صاحب حرز معروف است، ممکن است صافی صفا باشد.<ref>موسوعة النجف الاشرف العلمیة، ۱۴۳۶ق، ص۱۷۸ و ۱۸۰.</ref>
-==موقعیت، بنا و علت نام‌گذاری==
+== موقعیت، بنا و علت نام‌گذاری ==
-==مدفون در مزار==
+== مدفون در مزار ==
+== پانویس ==
-{{پایان}}
-==پانویس==
 {{پانویس}}
-==منابع ==
+== منابع ==
 {{منابع}}
 * '''تاریخ النجف الاشرف'''، الشیخ محمدحسین حرز‌ الدین، تحقیق: عبدالرزاق حرز الدین، تهران، ط۱، ۱۳۸۵ق.