لباس احرام: تفاوت میان نسخه‌ها
(←فلسفه) |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
{{احکام احرام عمودی}} | {{احکام احرام عمودی}} | ||
== | ==پوشیدن لباس احرام== | ||
پوشیدن لباس احرام یکی از واجبات [[احرام]] است<ref>مناسک حج محشی، مسأله ۲۵۱، ص۱۳۸.</ref> اما این لباس در مردان و زنان متفاوت است. | |||
==فلسفه== | === لباس احرام مردان === | ||
لباس احرام مردان، از دو جامه تشکیل شده است؛ یکی «لُنگ» است که به کمر می‌بندند و دیگر «رَدا» است که باید بر دوش انداخت.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۱۹؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۶۸۱.</ref> | |||
=== لباس احرام زنان === | |||
لباس احرام زنان شرط خاصی ندارد و زنان می‌توانند در لباس‌های معمولی‌شان احرام ببندند؛ چه دوخته باشد یا نباشد ولی حریر خالص نباشد.<ref>مناسک حج، ص۱۶۹، '''مسئله ۲۷۷.'''</ref> | |||
== فلسفه == | |||
بر پایه روایتی از [[امام سجاد(ع)]]، درآوردن لباس دوخته و پوشیدن لباس احرام، به معنای بیرون آوردن لباس گناه، و توبه به درگاه خدا است. برخی نیز، فلسفه آن را یادآوری روز مرگ و پوشیدن کفن دانسته‌اند.<ref>عرفان حج، ص۴۷ و ۴۸.</ref> | بر پایه روایتی از [[امام سجاد(ع)]]، درآوردن لباس دوخته و پوشیدن لباس احرام، به معنای بیرون آوردن لباس گناه، و توبه به درگاه خدا است. برخی نیز، فلسفه آن را یادآوری روز مرگ و پوشیدن کفن دانسته‌اند.<ref>عرفان حج، ص۴۷ و ۴۸.</ref> | ||
==شرایط== | ==شرایط== | ||
نسخهٔ ۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۶
|
این مقاله، راهنمای عملی احکام فقهی نیست. برای اطلاع از حکم و وظیفه شرعی به فتوای مرجع تقلید خود مراجعه کنید. از جمله نگاه کنید به: لباس احرام (فتاوای مراجع). |
لباس احرام، لباسی است که مردان در حج یا عمره می‌پوشند و از دو جامه ندوخته تشکیل شده است. یکی از آن جامه‌ها به کمر بسته شده و دیگری بر دوش انداخته می‌شود. پوشیدن لباس احرام از آغاز احرام تا بیرون آمدن از آن بر مردان واجب است.
مردان برای نگهداشتن لباس احرام و نگهداری لوازم دیگر، کمربند پهنی به نام همیان به کمر می‌بندند. مردان نباید کفشی بپوشند که همه روی پای آنها را بپوشاند.
| واجبات |
| شروع از میقات • نیت • لباس احرام • تلبیه |
| محرمات احرام |
| مشترک بین زن و مرد |
| شکار حیوانات خشکی • کشتن جانوران بدن • کندن درختان • التذاذ جنسی • آمیزش • استمناء • عقد ازدواج • فسوق • جدال • زینت • بوی خوش • روغن مالیدن به بدن • نگاه کردن در آینه • سرمه کشیدن • ازاله مو • ناخن گرفتن • خون برون آوردن • کشیدن دندان • حمل سلاح |
| ویژه مردان |
| پوشیدن لباس دوخته • پوشاندن سر • استظلال |
| ویژه زنان |
| پوشاندن صورت • پوشاندن دست |
| دیگر احکام |
| مستحبات احرام |
| مکروهات احرام |
پوشیدن لباس احرام
پوشیدن لباس احرام یکی از واجبات احرام است[۱] اما این لباس در مردان و زنان متفاوت است.
لباس احرام مردان
لباس احرام مردان، از دو جامه تشکیل شده است؛ یکی «لُنگ» است که به کمر می‌بندند و دیگر «رَدا» است که باید بر دوش انداخت.[۲]
لباس احرام زنان
لباس احرام زنان شرط خاصی ندارد و زنان می‌توانند در لباس‌های معمولی‌شان احرام ببندند؛ چه دوخته باشد یا نباشد ولی حریر خالص نباشد.[۳]
فلسفه
بر پایه روایتی از امام سجاد(ع)، درآوردن لباس دوخته و پوشیدن لباس احرام، به معنای بیرون آوردن لباس گناه، و توبه به درگاه خدا است. برخی نیز، فلسفه آن را یادآوری روز مرگ و پوشیدن کفن دانسته‌اند.[۴]
شرایط
برخی از شرایط لباس احرام چنین است:
- شرایطی که لباس نماز‌گزار دارد، لباس احرام نیز باید داشته باشد؛ مانند اینکه مباح باشد، پاک باشد، از اجزاء مردار و حيوان حرام گوشت نباشد و به مقدار لازم بدن را بپوشاند.
- لباس احرامِ مردان نبايد دوخته باشد، این لباس به صورت دو تكه پارچه ندوخته يا حوله است كه يكى را به كمر مى‌بندند و ديگرى را بر دوش مى‌افكنند.
- زنان می‌توانند در حال احرام لباس دوخته به تن داشته باشند.
- لباس احرام نبايد خوشبو باشد؛ چون در حال احرام، استفاده از هرگونه عطر و بوى خوش حرام است؛ از این رو، پيش از سفر، اين لباس را نباید در جايى كه معطر است بگذارند تا هنگام احرام بوى خوش نداشته باشد.
كفش
مردان در حال احرام نبايد كفش بپوشند و پوشيدن پا، طوری که تمام روى پا را بگيرد جايز نيست، بنابراین، براى احرام بايد دمپايى مناسبى كه تمام روى پا را نمى‌پوشاند تهيه كنند.
دمپایی مردان و کفش زنان باید برخی از شرایط لباس احرام را داشته باشد؛ یعنی پاک و مباح باشد و از چرم حیوان حرام‌گوشت یا مردار تهیه نشده باشد.
همیان
هَمْيان، كمربند پهنى است كه مردان در حال احرام بر كمر مى‌بندند، كه براى نگه داشتن حوله احرامى و نگهدارى پول و لوازم ديگر از آن استفاده مى‌شود. دوخته بودن هميان، حتى براى مردان اشكال ندارد.
اضطباع
اِضْطِباع گذراندن ردای احرام از زیر کتف راست و افکندن آن بر کتف چپ هنگام طواف است و بر اساس نظر برخی از علمای شیعه و مذاهب حنفی، حنبلی و شافعی از مستحبات طوافِ حج و عمره به شمار می‌رود.
پانویس
منابع
- عرفان حج، عبدالله جوادی آملی، نشر اسراء، تابستان ۱۳۷۸.
- مناسک حج محشی، مرکز تحقیقات حج، نشر مشعر، زمستان ۱۳۷۵.