تسویف حج: تفاوت میان نسخه‌ها
(اصلاح نویسه‌های عربی) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
درباره تسویف بین فقها دو قول وجود دارد. برخی از فقهای [[شیعه]] با اینکه حج‌گزاری را در سال اول [[استطاعت]] بهتر می‌دانند، اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.<ref>فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126</ref> برخی از فقهای [[اهل سنت]] نیز تاخیر در حج را جایز می‌دانند.<ref>تذکره الفقهاء، ج7، ص 18</ref> در حالی که بیشتر فقهای شیعه بر آنند که در صورت استطاعت حج باید فوری (یعنی در اولین سال بعد از استطاعت) حج انجام شود.<ref>المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7</ref> | درباره تسویف بین فقها دو قول وجود دارد. برخی از فقهای [[شیعه]] با اینکه حج‌گزاری را در سال اول [[استطاعت]] بهتر می‌دانند، اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.<ref>فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126</ref> برخی از فقهای [[اهل سنت]] نیز تاخیر در حج را جایز می‌دانند.<ref>تذکره الفقهاء، ج7، ص 18</ref> در حالی که بیشتر فقهای شیعه بر آنند که در صورت استطاعت حج باید فوری (یعنی در اولین سال بعد از استطاعت) حج انجام شود.<ref>المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
* استطاعت | * [[استطاعت]] | ||
* استقرار حج | * [[استقرار حج]] | ||
* ترک حج | * [[ترک حج]] | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۱
تسویف حج به معنای عقب انداختن حج از طرف فردی است که استطاعت حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد.
واژه‌شناسی
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.[۱] در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از امام صادق(ع) چنین فردی اگر بمیرد، فردی یهودی یا مسیحی مرده است.[۲]
حکم تسویف
درباره تسویف بین فقها دو قول وجود دارد. برخی از فقهای شیعه با اینکه حج‌گزاری را در سال اول استطاعت بهتر می‌دانند، اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.[۳] برخی از فقهای اهل سنت نیز تاخیر در حج را جایز می‌دانند.[۴] در حالی که بیشتر فقهای شیعه بر آنند که در صورت استطاعت حج باید فوری (یعنی در اولین سال بعد از استطاعت) حج انجام شود.[۵]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- جمل العلم و العمل: علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق.
- تذکرة الفقهاء: حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
- فقه الإمام الصادق: محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق.
- الکافی: محمّد بن یعقوب کلینی، به تصحیح و تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
- کتاب الحج: مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق.
- کتاب العین: خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش.
- المقنعة: محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.