مصارف قربانی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 # اسراف قربانی با سوزاندن و دفن آنها: به علت زیاد بودن گوشت های قربانی، کم بودن مستحقین نزدیک، نبودن شرایط مناسب برای بسته بندی و ارسال قربانی ها و وجود فتاوایی بر ممنوعیت خارج کردن قربانی از منی.
-در بین فقهای امامیه، آیت الله خوئی مشکل اول را با جواز قربانی در کشتارگاه های فعلی و برداشتن شرط وقوع ذبح در منی؛<ref>- رک: المعتمد، ج‌5، صص210-211.</ref> و مشکل  دوم را با وکالت گرفتن از فقیر و اجازه تصرف در سهم فقیر؛<ref>- المعتمد، ج‌5، ص302؛ مناسك الحج، ص176.‌</ref> مشکل سوم را با دادن جواز خروج گوشت قربانی از منی حل کرده اند.<ref>- المعتمد، ج‌5، ص302.</ref> اکثر فقهای بعد ایشان نیز مشابه این راه‌کارها را پیشنهاد داده‌اند.<ref>منابع قسمت اول: مناسك حج، امام خمينى، ص266، م2؛ و ص267، س9؛ استفتاءات، امام خمينى، ج1، ص467، س100؛ مناسك حج، خامنه‌اى، ص47، م 281؛ مناسك حج، فاضل لنكرانى، ص384‌، مسألۀ 262؛ مناسك زائر، ص225، م543؛ مناسك جامع حج، ص306، م1061؛ مناسك الحج و أحكام العمرة، ص124؛ مناسك الحج، حسينى شيرازى، ص 90‌، مسألة 458؛ صراط النجاة، ج‌4، ص224؛ مناسك حج و عمره، ص164، م706-3؛ احكام و مناسك حج، صص211-212، م554؛ و نیز: ص409، س261. منابع قسمت دوم: مناسك الحج، تبريزى، صص173-174؛ مناسك حج و عمره، ص168، م733؛ منتخب مناسك حج، ص260؛ مناسك زائر، ص229، م557؛ احكام و مناسك حج، صص215-216، م573.</ref>
+در بین فقهای امامیه، آیت الله خوئی مشکل اول را با جواز قربانی در کشتارگاه های فعلی و برداشتن شرط وقوع ذبح در منی؛<ref>- رک: المعتمد، ج‌5، صص210-211.</ref> و مشکل  دوم را با وکالت گرفتن از فقیر و اجازه تصرف در سهم فقیر؛<ref>- المعتمد، ج‌5، ص302؛ مناسك الحج، ص176.‌</ref> مشکل سوم را با دادن جواز خروج گوشت قربانی از منی حل کرده اند.<ref>- المعتمد، ج‌5، ص302.</ref> اکثر فقهای بعد ایشان نیز مشابه این راه‌کارها را پیشنهاد داده‌اند.<ref>منابع راه حل مشکل اول: مناسك حج، امام خمينى، ص266، م2؛ و ص267، س9؛ استفتاءات، امام خمينى، ج1، ص467، س100؛ مناسك حج، خامنه‌اى، ص47، م 281؛ مناسك حج، فاضل لنكرانى، ص384‌، مسألۀ 262؛ مناسك زائر، ص225، م543؛ مناسك جامع حج، ص306، م1061؛ مناسك الحج و أحكام العمرة، ص124؛ مناسك الحج، حسينى شيرازى، ص 90‌، مسألة 458؛ صراط النجاة، ج‌4، ص224؛ مناسك حج و عمره، ص164، م706-3؛ احكام و مناسك حج، صص211-212، م554؛ و نیز: ص409، س261. منابع راه حل مشکل دوم: مناسك الحج، تبريزى، صص173-174؛ مناسك حج و عمره، ص168، م733؛ منتخب مناسك حج، ص260؛ مناسك زائر، ص229، م557؛ احكام و مناسك حج، صص215-216، م573.</ref>
 مذاهب اربعه اهل سنت مشکل اول را ندارند؛ چون قائل به وجوب ذبح در منی نیستند؛ بلکه کل حرم را محل قربانی می دانند؛<ref>- منتهى المطلب، ج‌11، ص172؛ و نیز رک: كشف اللثام و الإبهام، ج6، ص203.</ref> همچنین با مشکل دوم نیز مواجه نیستند؛ زیرا فقهای شافعی و مالکی تثلیث قربانی را رد کرده اند و فقهای حنفی و حنبلی نیز قائل به استحباب تثلیث هستند و استحباب برای آنها لزومی نمی آورد. پس تنها با مشکل سوم مواجه بودند. شیخ محمود شلتوت (م1383ه.ق)، در سال 1328 ه.ش ذبح را واجب کرد؛ هرچند موجب سوزاندن یا دفن شود.<ref>- رک: الفقه على المذاهب الخمسة، ج‌1، صص270-271؛ فقه الإمام الصادق عليه السلام، ج‌2، ص 237؛ به نقل از رسالة الإسلام، ج1، شماره4.</ref> اما دکتر طه ریان مالکی سه راهکار برای قربانی مطرح کرده است: 1- پرداخت قیمت قربانی به جای ذبح آن و صرف آن در مصارف مورد نیاز فقراء، 2- فروش گوشت قربانی و دادن قیمت آن به فقراء کشورهای اسلامی،3- ساخت کارخانه هایی برای بسته بندی گوشت ها و ارسال آن به فقراء کشورهای اسلامی.<ref>- رک: الذبائح فی مناسک الحج مصادرها و مصارفها، سال یازدهم، شماره2، ص221-222.</ref> امروزه راهکار سوم در عربستان اجرا می گردد.