روز عرفه: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
همچنین اگر حج‌گزار از روی عمد و بدون دلیل به عرفات نرود و دست‌کم مقداری هرچند کوتاه در آنجا نماند، حجش باطل خواهد بود.<ref>نک: جامع الفتاوی مناسک حج، ص۱۷۳-۱۷۴.</ref> | همچنین اگر حج‌گزار از روی عمد و بدون دلیل به عرفات نرود و دست‌کم مقداری هرچند کوتاه در آنجا نماند، حجش باطل خواهد بود.<ref>نک: جامع الفتاوی مناسک حج، ص۱۷۳-۱۷۴.</ref> | ||
===نظر اهل سنت=== | ===نظر اهل سنت=== | ||
مذاهب [[اهل سنت]]، در وقتِ وقوفِ روز عرفه اختلاف دارند: | |||
#از غروب شب دهم تا سحرگاه روز [[عید قربان|عید]]؛ | #از غروب شب دهم تا سحرگاه روز [[عید قربان|عید]]؛ | ||
#از سحرگاه روز نهم تا سحرگاه روز عید؛ | #از سحرگاه روز نهم تا سحرگاه روز عید؛ | ||
#از ظهر شرعی روز [[۹ ذی‌الحجه]] تا فجر روز دهم.<ref>نک: حج و عمره در آینه فقه مقارن، ص ۲۳۷ و ۲۳۸؛ الفقه علی المذاهب الخمسة، ج ۱، ص۲۷۸.</ref> | #از ظهر شرعی روز [[۹ ذی‌الحجه]] تا فجر روز دهم.<ref>نک: حج و عمره در آینه فقه مقارن، ص ۲۳۷ و ۲۳۸؛ الفقه علی المذاهب الخمسة، ج ۱، ص۲۷۸.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۲
روز عَرَفه (۹ ذی‌الحجه)، روزی است که حاجیان باید در آن روز از ظهر تا غروب آفتاب در عرفات حضور داشته باشند؛ به این کار، وقوف در عرفات گویند و یکی از ارکان حج است.
به نظر فقیهان شیعه، واجب است حج‌گزار غروب روز عرفه در صحرای عرفات بماند و از آنجا خارج نشود؛ و الا حجش باطل است. فقیهان اهل سنت، در وقتِ وقوفِ روز عرفه اختلاف دارند.
به گفته امام صادق(ع)، این مدت وقوفِ ظهر تا مغرب در روز عرفه، همان زمانی است که حضرت آدم(ع) توبه کرد و توبه او پذیرفته شد.
بنابر روایات، روز عرفه، روزی برای بخشیده شدن گناهان و استجابت دعا بوده و اعمال و دعاهایی برای این روز وارد شده است؛ مانند خواندن دعای امام حسین(ع) یا دعای امام سجاد(ع) در روز عرفه، روزه گرفتن و صدقه دادن.
روز عرفه
روز عرفه، ۹ ذی الحجه و یک روز قبل از عید قربان است. حاجیان باید در روز عرفه از ظهر تا غروب آفتاب در سرزمین عرفات حضور داشته باشند که به آن وقوف در عرفات می‌گویند.
بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، زمان ظهر تا غروب آفتابِ روز نهم ذی‌الحجه، همان زمانی است که حضرت آدم(ع) توبه کرد و توبه او پذیرفته شد.[۱]
وجه نامگذاری
درباره وجه نامگذاری عرفه (شناختن) گفته شده، به این جهت که پس از خروج آدم و حوا از بهشت و سکونت آن‌ها در زمین (هبوط)، در این سرزمین مجدداً یکدیگر را یافته و شناختند به این نام نامیده شد.[۲] همچنین نام عرفه، از صحرای عرفات؛ که محل توقف حاجیان است، گرفته شده و گفته‌اند عرفات را از آن رو عرفات خوانده‌اند که زمینی مشخص و شناخته‌شده در میان کوه‌ها است.[۳]
در برخی منابع کهن درباره مکه؛ مانند کتاب اخبار مکة،[۴] برای اشاره به عرفات از کلمه «عرفه» نیز استفاده کرده‌اند. به نظر سَخاوی تاریخ‌نگار قرن دهم قمری، کلمه عَرَفات جمع عرفه بوده و به هر نقطه از آن منطقه، عرفه گویند و نام کل منطقه، عرفات است.[۵]
فضیلت روز عرفه و آداب آن
روز عرفه از روزهاى با فضيلت بوده و اعمال و دعاهایی برای این روز وارد شده است. بنابر روایات، روز عرفه، روزی ویژه برای بخشایش گناهان[۶] و استجابت دعا[۷] است.
برخی از مستحبات و آداب روز عرفه چنین‌اند:[۸]
- روزه گرفتن (برای کسی که در دعا خواندن ضعف پیدا نکند)
- صدقه دادن[۹]
- غسل (بهتر است نزدیک به ظهر باشد)
- اعتراف به گناه نزد خدا و درخواست توبه؛[۱۰]
- خواندن دعای امام حسین(ع)[۱۱] یا دعای امام سجاد(ع) در روز عرفه.[۱۲]
- خواندن دعاهایی که وارد شده است؛[۱۳] مانند دعایِ «أللّهُمَّ اجْعَلنی مِمَّنْ رَضیتَ عَمَلَه و اَطَلْتَ عُمْرَه و اَحْیَیْتَهُ بَعدَ الْمَوْتِ حَیاةً طَیّبَةً؛ خدایا! من را در زمره آن بندگانت قرار بده که از اعمالشان خشنود گشتی و عمرشان را دراز کردی و برای پس از مرگشان، زندگی پاک و شیرینی آماده کرده‌ای».[۱۴]
احکام
به گفته فقیهان شیعه، یکی از ارکان حج، وقوف در عرفات است؛ واجب است حج‌گزار از ظهر روز عرفه (۹ ذی‌الحجه) تا مغرب در صحرای عرفات بماند و از آنجا خارج نشود.
همچنین اگر حج‌گزار از روی عمد و بدون دلیل به عرفات نرود و دست‌کم مقداری هرچند کوتاه در آنجا نماند، حجش باطل خواهد بود.[۱۵]
نظر اهل سنت
مذاهب اهل سنت، در وقتِ وقوفِ روز عرفه اختلاف دارند:
- از غروب شب دهم تا سحرگاه روز عید؛
- از سحرگاه روز نهم تا سحرگاه روز عید؛
- از ظهر شرعی روز ۹ ذی‌الحجه تا فجر روز دهم.[۱۶]
پانویس
- ↑ وسائل الشیعة، ج١٣، ص۵۵٠.
- ↑ مفردات، ص۳۳۱.
- ↑ التحقیق لکلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۱۲۰.
- ↑ اخبار مکه (فاکهی)، ج۳،ص۹۹.
- ↑ البلدانیات، ص۲۲۵.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۲۱۱.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۴۶ و ۵۴۱.
- ↑ رک: مناسك حج، صص457-461.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۹، ص۴۰۳.
- ↑ مصباح‌الشریعة، ص۹۲؛ المحجة البیضاء، ج۲، ص۲۰۷.
- ↑ درسنامه مناسک حج،ص۶۰.
- ↑ عرفه و عرفان، ص۱۱.
- ↑ نگاه کنید به: حج و عمره در قرآن و حدیث، ص۳۹۲.
- ↑ وسائل الشیعه، ج١٠، ص١۵.
- ↑ نک: جامع الفتاوی مناسک حج، ص۱۷۳-۱۷۴.
- ↑ نک: حج و عمره در آینه فقه مقارن، ص ۲۳۷ و ۲۳۸؛ الفقه علی المذاهب الخمسة، ج ۱، ص۲۷۸.