الرحلة العراقیة (محمد هارون)
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲ مهر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
پدید آورندگان | |
---|---|
نویسنده | محمد هارون هندی |
تصحیح | احمد محمدرضا الحائری |
تاریخ نگارش | سده چهاردهم هجری |
محتوا | |
موضوع | سفرنامه، زیارت، سیر سیاحت، عراق، عتبات عالیات |
زبان | عربی |
نشر | |
تعداد جلد | ۱ |
تعداد صفحات | ۱۹۲ |
قطع | رقعی |
ناشر | مکتبة العلامة ابن فهد الحلی، مؤسسة الفکر الاسلامی |
محل نشر | بیروت |
تاریخ نشر | ۱۴۳۳ق. (۱۳۹۱ش) |
ردهبندی کنگره | ۳ ر ۲ ه / ،BP،۲۶۳ |
رحلة عراقیة، سفرنامهای به زبان عربی و نوشته سید محمد هارون، از عالمان شیعه هند است، که در سال ۱۳۲۹ق پس از بازگشت از عتبات عالیات نگاشته است.
نویسنده
سید محمد هارون حسینی زنگی پوری هندی (۱۲۹۲-۱۳۳۹ق)، فرزند عبدالحسین و متولد زنگیپور، در ايالت اوتارپرداش، در شمال هندوستان بود. او شاعر،[یادداشت ۱] تاریخدان و یکی از عالمان شیعه هند بود. وی در هند، از استادانی مانند حکیم مولوی محمد هاشم، مولانا سید علی حسین و مولانا علی جواد بهره برده و از دانشگاه پنجاب با مدرک ممتاز الافاضل فارغ التحصیل شد. برخی از فعالیتهای او تدریس در دانشگاه اوریانتال، دانشگاه دهلی، مدرسه امروهه و مدیریت روزنامه پیسه بود. محمد هارون، در ديره غازيخان با ميرزاييها، حنفىها و وهابيها مناظرههایی داشت. او سخنران نیز بود و بیش از ۴۰ اثر نگاشت؛ برخی از آنها به این شرحند: فلسلفة المذهب،[۱] اشاعة العلوم،[۲] ابطال التناسخ،[۳] امامة القرآن،[۴] خصوصیات مذهب شیعه[۵] الدرة الحائریة، السبحة الحسینیة و التحفة الحائریة.[۶]
ساختار
زمان سفر و نگارش
محمد هارون، در 9 جمادیالاولی 1328ق. (1289ش) از هند، برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته[۷] و پس از بازگشت به زادگاهش، حسین آباد نگارش سفرنامه رحلة عراقیة را آغاز کرده است. او در روزهای پایانی شوال 1329ق. نگارش آن را آغاز و در 26 ذی القعده همان سال به پایان رسانده است.[۸]
محتوا
رحلة عراقیة، سفرنامهای به زبان عربی، که در سال ۱۳۲۹ق پس از بازگشت از عتبات عالیات نگاشته شده است.[۹]
- مقدمه: اهمیت سفر از دیدگاه اسلام.[۱۰]
- فصل اول: ثواب سفر برای زیارت حرم امام حسین(ع).
- در این فصل، ۱۰ روایت درباره ثواب و آثار زیارت امام حسین(ع) گردآوری شده و خواننده برای رفتن به زیارت وی، تشویق شده است.[یادداشت ۲][۱۲]
- فصل دوم: در شرافت سرزمین کربلا.
- این فصل، درباره شرافت سرزمین کربلا، برتری آن بر دیگر سرزمینها، برخی ویژگیهای تربت آن و محدوده حائر است.[۱۳]
- فصل سوم: علت زیارت.
- این فصل، به رؤیایی از نویسنده پرداخته، که سبب تصمیم وی برای زیارت امام حسین(ع) شده است.
- فصل : عجائب و خوارق کربلا.
- یکسان بودن قیمت کالاها،[یادداشت ۳]
ویژگیها
نثر کتاب، دارای آرایههای ادبی بوده و بیشتر متن، مسجع نگاشته شده است. برای نمونه، حال خود را پیش از آغاز سفر، هنگام بیماری، اینگونه توصیف کرده است:
...إذ كنتُ ممتلئ الصَّدر مِنَ الهَمِّ و شرقاً بالغُصص، متململاً على الفراش كالطائر المحبوس في القفص، مبتلعاً بالجريض، مكتحلاً بالمَضِيْض، مفؤداً مكروباً، وجِلاً مرعوباً، تعِباً مكدوداً، لهفاناً مجهوداً، أضِجُّ إلى اللّه و أبكي، و أبثّ إليه حزني و أشتكي، فإنّه ليس المشتكى إلاّ إليه، ولا المعوّل لدى المِحنَة إلاّ عليه.[۱۵]
نویسنده، در آغاز و بین سفر، به مناسبت مکان یا رویداد، شعرهایی را سروده و در سفرنامه درج کرده است.[۱۶] دو شعر او، به زبان فارسی سروده شده است. یکی مدح امام علی(ع)[یادداشت ۴] و دیگری در مدح امام کاظم(ع) و امام جواد(ع).[یادداشت ۵][۱۹]
چاپ
تصویر نسخه خطی این کتاب، در مجله الموسم، شماره 14، در 156 صفحه، در سال 1413ق. (1993م) منتشر شد.[۲۰] پس از آن، با تصحیح احمد محمدرضا الحائری الاسدی، توسط مکتبة العلامة ابن فهد الحلی، مؤسسة الفکر الاسلامی، در بیروت، در سال ۱۴۳۳ق. (۱۳۹۱ش/۲۰۱۲م) به چاپ رسید.[۲۱] در این چاپ، شعرهای فارسی نویسنده (نزدیک به ۷ صفحه)[۱۹] که در نسخه خطی موجود است، بدون اطلاعرسانی به خواننده، حذف شدهاند.[یادداشت ۶] برخی واژههای عربی نیز، در این نسخه جا افتادهاند؛ مانند عبارت «سلام الله الاکبر» که در نسخه خطی پس از عبارت «مولای السبط الاصغر» قرار گرفته،[۲۳] ولی در این چاپ نیامده است.[۲۴]
پیوند به بیرون
پانوشت
- ↑ چاپ شده در لکهنو.
- ↑ پیس. اردو.
- ↑ به زبان اردو، چاپ شده در لکنهو، بی نا، 1338ق.=1920م.
- ↑ (چاپى)، لکنهو، بی نا، 1920. چاپ دیگر: لاهور، خواجه پریس، 40 صفحه. اردو؛
- ↑ لاهور، امامیه مشن، 1961م، 31 صفحه. اردو
- ↑ مطلع انوار: احوال دانشوارن شیعه پاکستان و هند، ج۱، ص 634 و 635؛ زندگینامه محمد هارون زنگی پوری، کتباشناسی عالم شیعه شبه قاره هند، الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۰.
- ↑ گزارشی از سفر عالم شیعی هند، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص۱۰۲ و 105.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۳.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۳.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۶-۱۸.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۰.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۰-۲۵.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۶-۳۱.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ؛ گزارشی از سفر عالم شیعی هند، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص112.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۳۲.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۳۹، ۴۱، ۷۳، ۸۷، ۱۰۳.
- ↑ تصویر نسخه خطی رحلة عراقیة، مجلة الموسم، شماره 14، ص۲۵۸.
- ↑ تصویر نسخه خطی رحلة عراقیة، مجلة الموسم، شماره 14، ص۲۶۳.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ تصویر نسخه خطی رحلة عراقیة، مجلة الموسم، شماره 14، ص۲۵۸-۲۶۴.
- ↑ الموسم، شماره ۱۴، ص231–387.
- ↑ کتابشناسی الرحلة العراقیة، پایگاه اطلاعرسانی کتابخانههای ایران.
- ↑ تصویر نسخه خطی رحلة عراقیة، مجلة الموسم، شماره 14، ص۲۵۴.
- ↑ تصویر نسخه خطی رحلة عراقیة، مجلة الموسم، شماره 14، ص۲۵۴.
- ↑ الرحلة العراقیة، ص۳۹.
- ↑ او به دو زبان عربی و فارسی، شعر میسرود.
- ↑ برای نمونه، در روایت اول، امام صادق(ع)، از ابان بن تغلب پرسیده است: «کی به زیارت قبر حسین(ع) رفتهای؟» وقتی ابان پاسخ داده که هنوز به زیارت او نرفتهام، امام(ع) گفته است: «سبحانالله...تو از بزرگان شیعه هستی و زیارت حسین(ع) را ترک کردهای؟! کسی که حسین(ع) را زیارت کند، خدا در برابر هر گام، یک حسنه برای او نوشته و در برابر هر گام، یک گناه محو کرده و همه گناهان گذشته و آینده او را میآمرزد. ای ابان! وقتی حسین(ع) کشته شد، ۷۰ هزار فرشته، ژولیده و غبارآلود از آسمان بر قبر او هبوط کرده و تا ظهور قیامت بر او گریه و نوحه سرایی میکنند.»[۱۱]
- ↑ برای نویسنده عجیب است که بهای کالاها، هنگامی که جمعیت زائران به 400 هزار نفر میرسد و هنگامی که جمعیت کم است، یکسان است. وی، این را برخلاف دیگر شهرها دانسته است.[۱۴]
- ↑ با این مطلع: شاهنشه و امام امم یا علی توئی/فخر مقام و بیت و حرم یا علی توئی[۱۷]
- ↑ با این مطلع: ولاى آل نبى فرضِ عين ميدانم/كه با عبادتِ حق تو امين ميدانم[۱۸]
- ↑ صفحه ۴۴ این چاپ، پس از مصرع «یفوح منه شذی الریحان و الأس»، شعرهای فارسی که در نسخه خطی موجودند،[۲۲] ذکر نشده و حذف شدهاند.
منابع
- مطلع انوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند
- زندگینامه محمد هارون زنگی پوری، مرتضی صدرالافاضل حسینی، ترجمه محمد هاشم، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامی، مشهد، ١٣٧۴ش.
- کتابشناسی عالم شیعه شبه قاره هند،